Հովհաննես ՂԱԶԱՐՅԱՆ. Առաջին անգամ տեսա Երևանը, տեսա ու ցնորված վերադարձա գյուղ

Ես Երևանում չեմ ծնվել ու, դրանից է երևի, որ նա իմ անեզրական սերն է:

Սերը քիչ է …
Դա մի ուրիշ, ավելի մեծ զգացում է, եթե այն կա:
Դա զարմանք է, վիթխարի զարմանք, այնպես, ինչպես առաջին անգամ գեղեցիկ կնոջ … մերկությունն ես տեսնում:
Տեսնում ես, ու Նա հավիտենորեն մնում է քո մեջ, քոնն է այլևս, թաքուն, անհասանելի, սրսփուն:
Ահա այդպես, առաջին անգամ տեսա Երևանը: Տեսա ու ցնորված վերադարձա գյուղ:
Ես տեսել էի հրաշքների հրաշքը, անկարելի ու անկրկնելի մի բան …
Այդպես է: Մեծ, անշոշափելի երևույթը պետք է տեսնել մանկության օրերին, եթե ուզում ես, որ այն միշտ քեզ հետ լինի, քոնը լինի:

Մեկնաբանություններ