Նաիրի ԲԱԴԱԼՅԱՆ. Հայրենասիրության նոպան կոմպյուտերի էկրանի առաջ է բռնում

Թույլ տվեք չհավատամ այն նորահայտ ֆեյսբուքյան հերոսության առաձին աստիճանի շքանշանակակիր «հայրենասերներին», ովքեր ոչ միայն դատափետում ու քարկոծում են հանգամանքների (իրենց անհայտ) բերումով երկրից արտագաղթողներին, այլև հայտարարում են, թե իբր Ամերիկայում կամ Ֆրանսիայում շատ լավ ապրում էին, բայց «հայրենիքի կարոտից» վեր կացան, ընտանիքով եկան Հայաստան:
Հարգելիներս, սուտ խոսելը լավ բան չի: Մոնթե Մելքոնյաններն ու Ժիրայր Սեֆիլյանները հենց նրանով են մեծ, որ նրանց գործողություններում առաքելության տարրը կա: Նրանք քիչ են և այն էլ վերադարձել են կոնկրետ առաքելությամբ, երբ զգացել են, որ հայրենիքն իրենց կարիքն ունի:
Իսկ մեծամասնությունը, որի հայրենասիրության նոպան սովորաբար կոմպյուտերի էկրանի առաջ է բռնում, վերադառնում են` ով ինչպես կարող է՝ մեկը տոմսի փող հայթայթելով, մեկ ուրիշը` քրեական հետապնդումից փախչելով, երրորդը` դեպորտ արվելով, չորրորդները` Հայաստանում բիզնես դնելու և Սաշիկի հետ 70 տոկոս կիսվելու անկեղծ ցանկությամբ:
Իսկ նեյնիմներն այն մասին, թե «Ֆրանսիայում ու Ամերիկայում շատ լավ էիք ապրում ու ամեն ինչ թողեցինք-եկանք», որ ձեր երեխաերը դպրոց չգնան, կրթություն չստանան ու հասակակիցներին հավասար կարողանան պպզել-թքել, գնացեք ուրիշ տեղերում պատմեք` որտեղ ձեր գեղից մարդ չկա:

Մեկնաբանություններ