Դառը ճշմարտություն, ու սա հենց կատաղի սատանիզմն է, որ գլոբալիզացիայի ու կորոնավիրուսի տեսքով եկավ՝ համապատասխան անձ-աղետով, նավաբեկության, իններորդ ալիքի, գլխներիս թափվող կարկուտի պես:
Չգիտեմ՝ Հայաստան-նավից քանի՞ բեկոր կմնա ու ինչ տեսքով, քանի դեռ հանդուրժում ենք ցնորված և այլասերված նավավարին:
«Բոլորն անընդհատ ասում են, որ աշխարհն այնքան է բարդացել, և շատ դժվար է տարբերել՝ որտեղ է ճշմարտությունը, որտեղ՝ կեղծն ու կեղծիքը։
Բայց աշխարհը միշտ է եղել բազմիմաստ ու հակասական։ Չկային միայն փոփոխության հսկայական տեմպերը:
Այն, ինչ նախկինում մարդկության համար պահանջվում էր հարյուր-հազարավոր տարիներ, հետո՝ հազարավոր, հետո՝ հարյուրավոր, հետո՝ տասնյակ տարիներ:
Նույնը հիմա տեղի է ունենում մեկ օրում, իսկ գուցե նույնիսկ՝ օրը երկու անգամ։
Հենց ընտելանում ես հեռախոսիդ, նոր մոդել է հայտնվում, և դու պետք է վերապատրաստվես։
Որովհետև շրջապատող ամեն ինչն է ստիպում դա անել: Եվ անել շատ արագ:
Եվս մեկ կարևոր կետ՝ աշխարհում սկսեցին խախտվել սովորական սխեմաները, իսկ ծանոթ երևույթները այլ տեսք ունեն։
Սա շատ նման է այն ամենին, ինչ տեղի է ունենում իմ սիրելի գրական հերոսուհու՝ «Ալիսը հրաշքների աշխարհումից» Ալիսի հետ:
Ի դեպ, եթե վաղուց չեք բացել այս գիրքը, բացեք։
Դուք կտեսնեք, որ դրանում ցույց է տրվում այն, թե իրականում ինչ է կատարվում մեր աշխարհի հետ հենց հիմա:
Այսինքն՝ բոլոր իրերն ու գործընթացները, կարծես, գլխիվայր շրջված են։
Սա ինչ-որ այլ աշխարհ է, և մենք հիմա ապրում ենք դրանում: Դա սկսվել է ոչ այնքան վաղուց, միգուցե՝ վերջին 3-4 տարում, նույնիսկ՝ մինչև կորոնավիրուսը։
Բայց նա ավարտեց այս անցումը:
Մենք հայտնվեցինք այլ մոլորակի վրա, և չկա հույս, որ կվերադառնանք։ Պետք է ինչ-որ կերպ հաստատվել այս անսովոր աշխարհում»:
Տատյանա Չերնիգովսկայա
Սուսաննա Բաբաջանյանի ֆեյսբուքյան էջ