Մի քանի օր է փորձում եմ չմիջամտել նողկանք հարուցող և ակտիվորեն տարփողվող թեմային, թե իբր առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը կապ չունի Շուշիի ազատագրման փաստի հետ մասնավորապես և Արցախի ազատագրման հետ ընդհանրապես:
Ընդհանրապես նոմենկլատուրային բազարները նողկալի դրսևորումներ են ունենում, սակայն երբ հանուն բիբարի փողի մարդիկ պատրաստ են պղծել, բռնաբարել անգամ սեփական հերոսական պատմությունը՝ դուրս է երևակայության բոլոր սահմաններից: Ու զարմանալիորեն գտնում են ժամկետանց բեղ-մորուքով պատմաբաններ ու վերլուծաբաններ, որոնք անգամ եթերում պատրաստ են տիրաժավորել իրենց խենեշ բացականչությունները՝ հայ ժողովրդի պատմությունը վերածելով ցաքուցրիվ, անտեր ցեղախմբի պատմության: Մինչդեռ Արցախյան հերոսամարտի ամեն մի էջը պետք է պահպանվեր սրբությամբ, ոչ թե քաղաքական նախընտություններից ելնելով աջուձախ խնչեիք դավադրության տեսություններ:
Ընտրեք ում ուզում եք, ծառայեք ում ուզում եք, բայց հանգիստ թողեք հայոց պատմությունը:
Պատմության այս տեմպերով նենգափոխումը մի օր կբերի նրան, որ ասֆալտի ֆիդայիներից մեկը հրապարակավ կժխտի Վարդան Մամիկոնյանի մասնակցությունը Ավարայրի ճակատամարտին՝ հաղթանակը վերագրելով, ասենք, ՕԵԿ-ի կուսբջիջներից մեկի ղեկավարին:
Հ.Գ.- Ես ՀԱԿ-ի անդամ չեմ, ուստի իմ անդրադարձը զոմբիական մռնչոց անվանելը առնվազն «օֆիցիալ» չէ: