Իրերն անվանենք իրենց անուններով: Կատարվել է ահավորը: ՔՊ-ական անասունը յոթնամյա արցախցի երեխային իջեցրել է ճանապարհին, ամայի վայրում, Նիկոլին չսիրելու համար: Այդ մասին պատմում է հենց ինքը՝ այդ գարշելին:
Եվ ահա սկսում են մեր վայ լրագրողները ծաղկազարդել թեման այնքան, որ դժվարանում ես հասկանալ՝ իրականում ի՞նչ է կատարվել:
Պարզվում է՝ նույն անասունը ծեծել է մեկ այլ դեռահասի, էպիլեպսիայով տառապող երեխայի, ավելին՝ փայտով հարվածել գլխին և գազ փչել դեմքին:
Քիչ անց թեման այնքան է ուռճացվում, որ սկսում ես կասկածել՝ նու՞յն գարշելու մասին է արդյոք խոսքը: Նախ՝ պարզվում է, որ խոշտանգվածը ամենևին էլ դեռահաս չէ,այլ քսանն անց երիտասարդ, ոչ այնքան համեստ վարքով:
Հետո էլ արցախցի երեխային այդ անասունը չի խոշտանգել. Բայց մեկը մյուսից առաջ անցնելով հևասպառ սկսում են ուղիղ եթերներով պատմել, թե ինչպես է նա տանջել յոթնամյա երեխային, որը էպիլեպսիայով էր տառապում:
Երևույթն ինքնին սոսկալի է, պետք չէ գունազարդել, պետք չէ ստել: Բայց պարզվում է՝ մեր օրերում առանց դրա հնարավոր չէ:
Ստում են բոլորը, ստում են անամոթ...
Հայկ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ