Թրթուրից թիթեռնիկի վերածվելու պահը. Ռուզաննա Պետրոսյան

Մարդը տարիներով իր անգույն-անհամ կայքում ինչ-որ նյութեր է դնում՝ սեփական, կամ այստեղից-այնտեղից ճարած, որոնք, իհարկե, հիմնականում ինքն ու իր ընտանիքի անդամներն են կարդում, երաժշտական տեսահոլովակներով է կիսվում ֆեյսբուքում, հայտնի մարդկանց մելոդրամատիկ մտքերով, մի խոսքով, ոչնչով աչքի չընկնող, համեստ օգտատեր:
Բայց գալիս է թրթուրից թիթեռնիկի վերածվելու հիասքանչ պահը՝ այդ անհայտ զբաղմունքի տեր մարդը մի գերբնական ուժով հայտնվում է Եվրոպայում՝ նկարներ իսպանիաներից, բրյուսելներից, հաագաներից ու մարդկության քաղաքակրթության այլ կենտրոններից:
Նման պահերին ապշանքս միշտ գագաթնակետին է հասնում. ո՞նց են կարողանում ոչ մի տեղ չաշխատելով, գրեթե ոչինչ չանելով, (վերը գրել եմ՝ իր կայքը մենակ ինքն է կարդում), մեկնում նման ճոխ շրջագայությունների: Ես, որ օրնիբուն աշխատում եմ, դեռևս ոչ մի անգամ չեմ եղել եվրոպաներում:

Բայց վերադառնամ պատմությանս հերոսին: Նա Եվրոպայից Հայաստան դարձավ ամբողջովին վերափոխված, եռանդով լի ու ժողովրդավարական հայացքներով խանդավառ: Էլ ի՞նչ երաժշտություն կամ սիրո մասին ասույթներ. բոլոր պոստերը ռուսական գաղութատիրությունից Ռուսաստանի ժողովուրդների ազատագրության, Ռուսաստանի օրհասական վիճակի և մոտալուտ փլուզման մասին են:

Փաստորեն, թաքնված տաղանդ էր մարդը, Եվրոպայի կենարար օդը նոր ուժ ներարկեց իրեն, հիմա ծաղկում ու փթթում է սեփական հրապարակախոսական ընդունակությունների ողջ ներկապնակով:
Մեր մեջ ասած՝ նորից անգույն:

Մեկնաբանություններ