Ինչպես 90-ականներին՝ կամուֆլյաժավորները, մորուքավորները, թվանքավորներն են շատացել: Դե′ այն տեսակն էլի, որ միշտ երևում է, նկարվում, ցուցադրում իրեն, բայց իրականում չկա:
Իրական կռվողը՝ զիվորը, իսկական երկրապահը, կամավորը, զինվորական ծառայողը սուսուփուս իր պարտքն է կատարում, նա նկարվելու, ֆոտոսեսիաների, սոցիալական ցանցերում, տեսախցիկների առաջ գովազդվելու կարիք չունի: Իսկ նրանք, ովքեր գովազդվում են, մայրաքաղաքային «հերոսի», ասֆալտի թվանքավորի կերպար են ընդունել, ավելի ճիշտ կլինի սսկվեն ու իրենց բուն պարտականություններն ազնվորեն կատարեն, դրանով ավելի մեծ գործ արած կլինեն:
Աստված տա այս կռիվն անկորուստ, առանց զոհերի բարով-խերով ավարտվի, տեսեք սնկի, տարականի նման՝ ինչպես այն ժամանակ, ինչքան տականք են պատերազմի մասնակցի կարգավիճակ ստանալու, իրենց նման տականքների թեթև ձեռքով: Լկտի, անամոթաբար, աներեսի նման՝ իրենց շուստրիի, կյանքը «ճիշտ» հասկացող տղու տեղ դնելով: