«Խաղաղության համաձայնագրի տեքստի 80-90 տոկոսը, արտգործնախարարի՝ ինձ տրամադրած տեղեկություններով, արդեն համաձայնեցված է»,- Բաքվի վերահսկողությանն անցած Շուշիում հայտարարել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը։ Նա հավելել է, որ Հայաստանին ստիպել են տեքստից հեռացնել Արցախի վերաբերյալ դիրքորոշումն ու տերմինաբանությունը, ինչը ճանապարհ բացեց կարգավորման գործընթացի հետագա զարգացման համար։ Միևնույն ժամանակ, ըստ Ալիևի, «երկու հարց բաց է մնում»։                
 

Հե­տո­ղոր­մ­յա մայր թատ­րո­նում

Հե­տո­ղոր­մ­յա մայր թատ­րո­նում
08.05.2020 | 00:37
Շուրջ մեկ տա­րի Գ. Սուն­դու­կյա­նի ան­վան ազ­գա­յին ա­կա­դե­միա­կան թատ­րո­նում «լեզ­վակ­ռիվ է ըն­թա­ցել. ՀՀ ար­վես­տի վաս­տա­կա­վոր գոր­ծիչ, բե­մադ­րիչ Տիգ­րան Գաս­պա­րյա­նը փոր­ձել է հաս­կաց­նել, բա­ցատ­րել և պա­տաս­խան պա­հան­ջել, թե ին­չու՞ են խա­ղա­ցան­կից հան­վել 10-ի հաս­նող իր բե­մադ­րու­թյուն­նե­րը։
Ղե­կա­վա­րի հա­մար վիզ դրած Ար­մեն Էլ­բա­կյա­նի տնօ­րի­նա­ցու Մկրտ­չյան Վար­դանն էլ, պա­տե­պատ ըն­կած, հիմ­նա­վո­րում է բստ­րել և, ի վեր­ջո, վեր­ջա­կե­տել. «Հան­դի­սա­տե­սի շր­ջա­նում պա­հան­ջարկ չեն ներ­կա­յաց­նում»։ Եվ սա այն դեպ­քում, երբ սուն­դու­կյան­ցու բե­մադ­րած Պ. Զեյ­թուն­ցյա­նի «Հա­րյուր տա­րի անց», Մ. Բուլ­գա­կո­վի «Մո­լիե­րի կյան­քը», Ա. Քա­մյուի «Կա­լի­գու­լա», Ֆ. Դոս­տոևսկու «Ո­ճիր և պա­տիժ», Վ. Շեքս­պի­րի «Ջոն ար­քա», Բ. Բրեխ­տի «Կով­կա­սի կավ­ճե շր­ջան» և այ­լոց հայտ­նի գոր­ծե­րը տա­րի­ներ շա­րու­նակ չեն ի­ջել մայր բե­մից։ Եվ մերժ­ման խոսքն այդ մարդն ա­սում է այն ժա­մա­նակ, երբ իր և ռե­ժի­սո­րի միջև սև կատ­վի գոր­ծո­նը ար­դեն դուրս է ե­կել թատ­րո­նի պա­տե­րից։
ՈՒ հի­մա, 2,5 տա­րի անց, այն բա­նից հե­տո, երբ հա­մա­վա­րա­կի պայ­ման­նե­րում ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան մի շարք կո­լեկ­տիվ­ներ, այդ թվում Վա­նա­ձո­րի Հովհ. Ա­բե­լյա­նի ան­վան դրա­մա­տի­կա­կան, Հա­մազ­գա­յին և այլ թատ­րոն­ներ, նա­խա­ձեռ­նում են առ­ցանց շփում­ներ հան­դի­սա­տե­սի հետ, ու­շա­ցու­մով արթ­նա­ցող Մկրտ­չյան Վար­դա­նը փոր­ձում է «մի կրա­կո­ցով 2 նա­պաս­տակ խփել»։ Ա­ռա­ջի­նը` թեև ան­կապ, բայց և այն­պես, են­թադ­րում է մեղ­մել ռե­ժի­սո­րի կող­մից չմո­ռաց­վող վր­դով­մուն­քը։ Երկ­րոր­դը, ո­րի վար­պետն է` հա­ճո­յա­նալ կր­թու­թյան, գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի նա­խա­րա­րու­թյա­նը` ի դեմս փոխ­նա­խա­րար Ա­րամ Խզ­մա­լյան ըն­կե­րոջ։
Մեզ հա­սած տե­ղե­կու­թյուն­նե­րի հա­մա­ձայն` շախ­մա­տա­յին կոմ­բի­նա­ցիա­նե­րից գլուխ հա­նող Գաս­պա­րյա­նը ե­րեկ ձիու քայլ է կա­տա­րել. օգտ­վե­լով հե­ղի­նա­կա­յին ի­րա­վուն­քից, սուր­հան­դակ Ա­լիկ Թադևո­սյա­նի մի­ջո­ցով փո­խան­ցել է իր ան­հա­մա­ձայ­նու­թյու­նը` պատ­ճա­ռա­բա­նե­լով, որ ին­քը տե­ղյակ չէ, թե «Ոտ­քի` դա­տա­րանն է գա­լիս» ներ­կա­յաց­ման որ տար­բե­րակն է տե­ղադր­վե­լու թատ­րո­նի ին­տեր­նե­տա­յին կայ­քում։
Մա­տի ու մա­տա­նու ա­րան­քը չմտ­նե­լով` նկա­տենք, որ տնօ­րե­նի քայ­լը եղ­կե­լի է, միա­ժա­մա­նակ ծի­ծա­ղե­լի. ին­չու՞ է նա­խա­տես­ված ներ­կա­յա­ցու­մը հի­մա ցու­ցադր­վում, ոչ թե Մեծ ե­ղեռ­նի 105-ա­մյա տա­րե­լի­ցի օ­րը։
Վա­հե ՄԵ­ԼԻ­ՔՅԱՆ
Դիտվել է՝ 23688

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ