Երեկվա ԱԺ նիստը բացառիկ էր իր բովանդակային և կատարողական գռեհկությամբ։ Հավաքվածները հուշեր էին պատմում «հանգուցյալի» մասին, որի դերում, ըստ էության, մենք էինք՝ մեր պետությունը, մեր հեռանկարը։
Մինչև 2018-ը Հայաստանում տեղի ունեցած նախագահական և խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ մարդիկ համատարած խոսում էին բաժանվող ընտրակաշառքի և իշխանությունների կողմից կիրառվող վարչական լծակների մասին։
Հին աշխարհից սկսած՝ տարբեր բնույթի դիտարկումները ցույց են տվել, որ հզոր ուժերն ու քաղաքակրթությունները, իրական փլուզումից ու վախճանից առաջ, փլուզվել են գաղափարապես և պասիոնարությունը կորցնելով։
Ի՞նչ կուզենայի... Ես կուզենայի,
Որ մարդիկ իրար լավ հասկանային,
Որ ամեն ծնունդ
Համաշխարհային փառատոն դառնար,
Եվ ամեն մի մահ`
Կորուստ հռչակվեր համաշխարհային:
ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ
Ժողովրդին կոչ անել դուրս գալ ու երկրում քաղաքական փոփոխություններ իրականացնել՝ նույնն է ինչ ժողովրդին կոչ անել ջոկատներ կազմել ու գնալ պատերազմ հաղթել։
Քանի որ վերջին շրջանում Ադրբեջանի բռնապետ ղեկավարը խոսում է չափազանց շատ, և մեծ քանակի նյութեր են կուտակվում, ցանկանում եմ ուղղակի պարբերաբար ելույթներից որոշ հետաքրքիր հատվածներ տեղադրել, որոնք սովորաբար կորում են լրահոսում։