Գաղտնիք չէ՝ կան պայմանավորվածություններ: Ե՛վ բացահայտ, և՛ հետկուլիսային:

ՕՐԵՆՔ ԱՌԱՋԻՆ Ինքդ քեզ մի՛ խաբիր: Հաստատագիր-սովորիր սեփական թերություններն ու առավելությունները կյանքի շնորհած դժվարին իրավիճակներում:

Բագրատ սրբազանի գլխավորությամբ դեպի Երևան ընթացող չարխափան երթը, ուղեկցող մթնոլորտն ու պատկերներն ինքնին խոսուն են: Այն աստիճան, որ հավելյալ մեկնաբանությունների կարիք, կարծում եմ, չկա: Բայց մեկնաբանելու բաներ, ինչ խոսք, կան:

Նիկոլ Փաշինյանը չի մասնակցի Պուտինի երդմնակալության արարողությանը։ Չենք մոռանում, չէ՞, ոնց էր շտապել Էրդողանի երդմնակալությանը, որտեղ տարել նստեցրել էին Ալիևի հետևը...

Թափոնը ավելի ու ավելի է խճճվում իր թանձրացրած ճահճի մեջ։ Շեֆերը հիստերիկ անընդհատությամբ պահանջում են հավաստի թվացող բանսարկություններ՝ չկատարելու դեպքում սպառնալով վեց տարվա կանոնավոր լափը քթներից բերել։ ՈՒ սրանք, մանրադիտակներն առած, ամեն կերպ փորձում են մի բիծ, մի աննշան սև հետք գտնել Սրբազանի կենսագրության մեջ, ու չգտնելով՝ բստրում են ու բստրում։ Չի բացառվում, որ վաղը-մյուս օրը լևոն շիրինյանը հրապարակավ հայտարարի, որ ինքը Բագրատ Սրբազանի որդին է, ընդ որում՝ ամենակրտսեր որդին։ ՈՒ ցույց կտա փաստաթղթերի մի կույտ՝ հաստատված MIT-ի ու CIA-ի կնիքներով։ Բանսարկությունների պարտավորություն է դրված նաև խոզի, ուղտի, ղուշբազ քածի ու մնացած բոլոր-բոլոր տականքների վրա։ Դրանք ճար չունեն, պիտի ինչ-որ կերպ արտահայտվեն՝ ավելի ցայտուն ի ցույց դնելով իրենց նողկալի բնույթը։ Մի պահ պատկերացրեք, եթե մանրադիտակներից մեկը «սխալմամբ» ուղղեին իրենց տիրոջ վրա։ Ախր դրա կենսագրության մեջ ոչ մի լավ բան չկա։ Նույնիսկ մանկության տարիների մեջ մի լուսավոր բան չկա․ ծայրից ծայր խաբել-գցել, գործ տալ ու գործ սարքել է։

Մինչ վարչապետ կոչեցյալն «իրական ու պատմական Հայաստանների» միջև սահմանագծմամբ է զբաղված, սեփական ժողովրդին էլ խորհուրդ է տալիս ջնջել ու մոռանալ անցյալը, ապրել այսօրվա օրով, երջանիկ լինել, որ ադրբեջանցիները գալու են մեզ հետ կողք-կողքի ապրեն, հետներն էլ առևտուր անենք, Ալիևն այսօր հողին հավասարեցրեց Ստեփանակերտի հերոսների պանթեոնն ու Շուշիի Ղազանչեցոց գերեզմանոցը: Մի քանի ամիս առաջ արդեն իսկ պղծել ու քարուքանդ էր արվել Հաթերքի գերեզմանատունը:

Նրանց համար, ովքեր ասում են, որ եկեղեցին չի կարող հասնել հաջողության՝ դրվագ պատմությունից: Կիպրոսի նախկին նախագահ, արքեպիսկոպոս Մակարիոս 3-րդ Սրբազան։ 1950-ական թվականներին նա դարձավ անկախացման շարժման առաջնորդ...

Տեսեք, որ սրանց թիրախում ոչ թե անհատապես որևէ հոգևորական է, այլ Հայ Առաքելական եկեղեցին առհասարակ: «Ծիծ անին», ով Վազգենի քրոջ մոտ է աշխատում, միանում է հակաեկեղեցական արշավին։

Հա, բա իրենք էլ պիտի միանան, բա ո՞նց։ Եթե բոլոր նախկին նիկոլականներին սկսեք լարել, ո՞վ է մնալու։ 2018-ին 200, թե՞ 500, լավ, ասենք, 1000 մարդ էր հակա։ Միայն իրե՞նք մնան...

Շատերս ենք շատ բան տվել էս երկրի համար, բայց ոմանք տվել են ամեն ինչ. նրանք հերոս տղերքի հերոս ծնողներն են, ովքեր Հայրենիքին տվել են ամենաթանկը...