Առանձին անհատները, համայնքն ու հանրությունը մեզնում ուժ են այնքանով, որ իրենք չկարողանալով որևէ շարժում կատարել առաջընթացի ու կյանքի լավացման ուղղությամբ, կարողանում են խանգարել հատուկենտ նման փորձ անողներին։
Ասում են (ու գիտեմ էլ) մարդիկ երկար տեքստեր չեն կարդում: Ես էլ չեմ կարդում, եթե 2 էջից ավել է, մեր մեջ ասած: Ոչ սիրտ կա, ոչ էլ...
Բայց այս 3-4 օրվա մեջ ահագին ասելիք ու դիտարկումներ են կուտակվել...
Բայրամովը Լավրովից ներողություն է խնդրում Արցախում ռուս խաղաղապահների զոհվելու համար։ Նախորդ օրը նույնը արել էր Ալիևը՝ Պուտինից։ Մենք էլ խորապես ցավում ենք, որովհետև ռուս տղերքը զոհվել են մեր հողում, մեր երեխաներին պաշտպանելիս ու մեր թշնամու գնդակից։
Հետաքրքիր է, որ այս անգամ հրապարակում մեծամասնություն են նոր մարդիկ, հատկապես շատ են երիտասարդները, իսկ կանայք ու աղջիկները առանձին գնահատականի են արժանի։
Վերևից ներքև հրահանգ է իջեցված անել հայտարարություններ, գրել ստատուսներ մոտավորապես այն մասին, որ Արցախի հանձնումով Հայաստանի Հանրապետությունը իրական անկախություն է ձեռք բերում։ Ցավոք, էս կուտը կերել են նաև որոշ ուսանողներ...
Տեղի ունեցողի ֆոնին ակտիվացել են արևմտյան քարոզչական բլոկի ներկայացուցիչները և հայտարարում են, որ էս ամեն ինչը Ռուսաստանի կազմակերպածն է՝ Նիկոլին հանելու համար։
Մեր անկախությունը մսխեց ու մեզ ծնկի բերեց տարիներով ընտրատեղամասերում վազվզող ուսուցիչը՝ բոլոր ժամանակներում:
Օրվա իշխանության համար ընտրատեղամասերում վազվզող սուտի լավ տղեն...
Աֆորիզմ դարձած այս արտահայտության հեղինակը Հայաստանի հզորագույն իրավաբաբաններից երջանկահիշատակ Վլադիմիր Նազարյանն է: Ավելի դիպուկ բնութագրել իրավաբանական մտքից բոբիկ, արհեստավարժության թոփալությամբ տառապող իրավաբաններին հնարավոր չէ և չի եղել: