Ո՞վ է այն լավ տղան, որ մի կտոր հացին չգայթակղվի

Հայաստանի Գրողների միությունը նոր նախագահ ունի: Կարևոր չէ` ով է նա, քանի որ այս կառույցի գոյության նպատակահարմարությունը վաղուց անձով պայմանավորված չէ: Երկու օր է համացանցը լցված է միության համագումարի մասին մանրամասներով, սոցցանցերը` դրանց վերաբերյալ մեկնաբանություններով: Հիմնականում ոչ բարենպաստ` միության անդամների համար: Ժամանակին, երբ լուսահոգի Խորեն Աբրահամյանը Միացյալ Նահանգներում էր և Թատերական գործիչների միության հերթական համագումարին սուր քննադատություններ էին հնչում միության` արդեն նախկին նախագահ Աբահամյանի ձեռամբ արված յուրացումների վերաբերյալ, դերասան Կարեն Ջանիբեկյանը փորձեց բացել դժգոհությունների բուն շարժառիթը: Ջանիբեկյանը մոտավորապես այսպես ասաց` «Ձեզանից ո՞վ է Խորենից ավելի լավ տղա, որ մի տեղ մի կտոր հաց լինի ուտելու ու չուտի»: Հենց սա է` եղած-չեղածը այս մի կտոր հացի խնդիրն է բոլոր ստեղծագործական միություններում էլ: Սա սովետական հասարակարգին հատուկ երևույթ է, որից չենք ձերբազատվել-ձերբազատվում արդեն քսան տարուց ավելի: Գրողների միությունը մյուս ստեղծագործական միությունների նման ուտելու տեղ է ընկալվում շատերի կողմից: Միության նորընտիր նախագահ Էդվարդ Միլիտոնյանի դեմ ոչինչ չունեմ, բայց կարծում եմ, նա չունի այն պոտենցիալը, որն անհրաժեշտ է ստեղծագործող մարդկանց համախմբելու, այս` վաղուց մեռած միությանը նոր շունչ հաղորդելու համար: Առհասարակ, մտավորական ասվածը բավականին բարձր հասկացություն է գրող ասվածից: Ամեն գրող համարվող մեկը դեռևս մտավորական չէ: Հիշում եմ` տարիներ առաջ Գրողների միության դահլիճում մի միջոցառման ժամանակ ինչպես էր Միլիտոնյանը թևը դրած իմ աթոռի թիկնակին իր մարմնի ողջ ծանրությամբ շարժում այն ու բարձր խոսում: Երրորդ անգամ արված դիտողությանս ի պատասխան շրջվեց դեպի լուսահոգի բանաստեղծ Հովհաննես Գրիգորյանն ու ասաց` «Արա, ասում ա` թևդ խանգարում ա»: Հովհաննես Գրիգորյանը անհարմար ժպտաց. նա հայացքով ասում էր` ասում է, դու էլ թևդ իջեցրու: Միլիտոնյանն այդպես էլ արեց: Այս մի փոքրիկ շտրիխը ինձ թույլ է տալիս մտածելու, որ հասարակական վայրում ոչ պատշաճ պահվածքով մարդը դժվար թե կարողանա մի համքարություն ղեկավարել: Ղեկավարել ասելով նկատի ունեմ` սիրել-ծառայել: Ինչ վերաբերում է մի կտոր հացին, միության ունեցվածքից մի կտոր փախցնելու պատրաստ գրողների երկօրյա համագումարյան լեզվակռիվը ավելի խոսուն էր, քան որևէ ստեղծագործություն` նույն գրողների հեղինակությամբ:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հե՜յ, հեղափոխություն, ո՞ւր մնացիր
• Հանրահավա՞ք եք ուզում, ինքնե՛րդ էլ արեք
• Եռյակում միմյանց հետ հայտարարություններո՞վ են խոսում
• Գյումրու ռուսական ռազմակայանը նախընտրելի ԶԼՄ-ներ ունի՞
• Սխալ տնտեսական քաղաքականությունը հարվածում է սպառողի գրպանին
• «Ժառանգության» հետ մի բան այն չէ
• Օրենքները լավն են, երբ գործում են
• «Ժառանգությունն» ինքն է իրեն դուրս դրել ընդդիմադիր դաշտից
• Ո՞վ պետք է փոխհատուցի գյուղացու կրած վնասի համար
• Դեղերի գները, այնուամենայնիվ, կբարձրանան
• Լիդինգթոն. «Հայ-թուրքական արձանագրությունները պետք է կատարվեն առանց հետաձգման»
• Ծառուկյանն ավելի քան կոմպրոմիսային է
• ԲՀԿ-ի «վազքը» ավելի կարճ կլինի, քան ենթադրվում էր
• Նոր ընդդիմություն կձևավորվի՝ ընդդեմ իշխանության և ոչիշխանականների
• Իշխանափոխությունից հետո «լավ» ընկերները կմնա՞ն համակարգում
• Հոկտեմբերի 27-ի բեռն ու Հայաստանի ապագան
• Գագիկ Ծառուկյանը ներողություն կխնդրի՞
• Ի՞նչ կա Ծառուկյանի մտքին
• Երբ որդեկորույս մայրերին քաշքում են ինչպես խուլիգանների
• Երբ հասցեատերն ավելի կարևոր է, քան հարցն ինքնին

Մեկնաբանություններ