07.12.2013|
13:29
1988-ի դեկտեմբերի 7-ին ես Իջևանի մեր շենքի մոտ կագնած էի: Հանկարծ ոտքերիս տակ ասֆալտը ալիքվեց: Կողքի նայեցի`մեր շենքն օրորվում էր: Նման բան չէի տեսել երբևէ: Եղել էին երկրաշարժեր, որոնց ժամանակ մեր շեմնքը թեթև օրորվել էր, բայց սա ուրիշ բան էր: Մինչև կհասկանայի ինչ է կատարվում` մայրս լեղապատառ մոտեցավ. «Ինչ լավ է տանը չես, ուժեղ երկրաշարժ է, ռադիոյով ասել են` Սպիտակը չկա»: