Շատ է խոսվում բանակ-հասարակություն կապի մասին։
Այն երբեք չի եղել, թյուր կարծիք է, թե համերգներով, ընտրյալ ՀԿ-ներով ապահովվում է բանակ-հասարակություն կապը։ Դա ընդամենը ինքնախաբեություն է եղել ։
Այս կապի լավագույն միջոցն այն է, որ հանրությունը կարողանա մասնակից լինել որոշակի գործընթացների, օրինակ, մասնակցի մի զորամասի շինարարական աշխատանքներին, ուսանողները մասնակից լինեն ուսումնական դասընթացներին հենց զորամասերում, ներգրավված լինեն առաջնագծում որոշակի աշխատանքներ կատարելուն։ Ու ամենագլխավոր պայմանը այն պետք է լինի, որ սա չլինի պարտադիր։ Սա պետք է լինի քարոզչության արդյունքում՝ համընդհանուր։ Հենց եղավ պարտադիր, իմացեք, որ ատելությունը, բանակային դժվարությունների, բարդությունների էլ ավելի ուռճացված պատմությունները ողողելու են մեր կյանքը և տալու են հակառակ էֆեկտը։
Բանակ-հասարակություն կապը շատ կարևոր է թե՛ սպայական կազմի, թե՛ շարքային կազմի, և թե՛ հենց հասարակության համար։
Կարեն Հովհաննիսյան