18.05.2012|
10:59
Երբ կարդում էի Աղվան Վարդանյանի «Ափսոս էր մարդը» վերտառությամբ անդրադարձը «Իրատես de facto»-ում մայիս ամսվա սկզբին հրապարակված իմ հոդվածին, մտածում էի` մեծ Կոբզարի՞ քառատողով, թե՞ Պուշկինի հանրահայտ դարձվածքով անդրադառնամ նրա մտքերին, երբ հանկարծ հասա նրա «Քծնանքը վատ բան է, Սոկրատ» խոսքերին։ Ակամա Աճառյանի կյանքից մի դեպք մտաբերեցի: Խթը-ի պադվալում (նկուղ բառը բնորոշ չի լինի այդ բառակապակցությանը) ծերուկին մշակում են` մեղադրելով մե՛կ անգլիական, մե՛կ ֆրանսիական լրտես լինելու մեջ, նա հասկանալի պատճառներով դրական պատասխան է տալիս (Աղվան Վարդանյանի պարագայում որոշել էի լսել և չպատասխանել), իսկ երբ ասում են, թե դու նաև թուրքական լրտես ես, շատ զգուշավոր Աճառյանը քաղաքավարի և ըմբոստ ձևով պատասխանում է` էդ մեկը չեղավ: Որ երկրի լրտես լինելս կուզեք ընդունեմ, բայց Թուրքիայինը` ո՛չ, մի՛ վիրավորեք: