ԱՆՏԱՐԲԵՐՈՒԹՅԱՆ ԳԻՆԸ

«Միացյալ Նահանգներն անտարբեր է ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման հարցում, ինչը խարխլում է Վաշինգտոնի դիրքերը և կարող է նպաստել ռազմական գործողությունների վերսկսմանը»,- գրում է Փենսիլվանիայի հետազոտական կենտրոններից մեկի փորձագետ Ստեֆան Բլանկն ամերիկյան National Review հեղինակավոր հանդեսում։
Ամերիկացի փորձագետը նշում է, թե այդ հակամարտությունը հատկապես ինչով է կարևոր ԱՄՆ-ի ռազմավարական շահերի համար։ «Այդ հարցին չմիջամտելով` Վաշինգտոնը ոչ միայն ամրապնդում է Հայաստանի կախյալությունը Մոսկվայից և օտարացումը Թուրքիայից ու Եվրոպայից, այլև խարխլում է այն հաջողությունը, որը փաստում է Ադրբեջանը` ամրապնդելով Եվրոպայի դիրքերը էներգետիկ ոլորտում։ Ադրբեջանի և Անդրկովկասի նկատմամբ մշտապես դրսևորվող անուշադրությունը կարող է սոսկ խարխլել Միացյալ Նահանգների դիրքերը, վարկաբեկել երկրի հեղինակությունը տարածաշրջանում, մյուս կողմից էլ ամրապնդել Ռուսաստանի այն համոզվածությունը, որ ինքն է գլխավոր դերակատարը նախկին Խորհրդային Միության տարածքում»։
Վերլուծաբանը համոզված է, որ արդյունավետ բանակցությունների բացակայությունը կարող է բարերար հող ստեղծել հակամարտությունը պատերազմի միջոցով կարգավորելու համար։ Ընդգծելով, որ ռազմական գործողությունների վերսկսումը հասարակական աղետ կլինի, ամերիկացի վերլուծաբանը ներկայացնում է իրադարձությունների զարգացման սեփական սցենարը։
«Չնայած Ադրբեջանի պատկառելի ռազմական բյուջեին, փորձագետների մեծամասնությունն առայժմ կարծում է, որ Բաքվի ռազմական ներուժը համաչափ չէ Հայաստանի հնարավորություններին, և որ Ադրբեջանը սկզբնական գրոհիչ հարվածից հետո, ամենայն հավանականությամբ, պարտություն կկրի, եթե, իհարկե, չսահմանափակվի նեղ ճակատով հարձակմամբ (թեև Հայաստանը կարող է և թույլ չտալ, որ ռազմական գործողություններն ընթանան նեղ ճակատով)։ Դեռ ավելին, շատ հնարավոր է, որ Մոսկվան միջամտի, ինչպես դա եղավ 1990-ականներին, որպեսզի կասեցնի ադրբեջանական կողմի հաղթանակը, ինչն իր հերթին բավականին բարդ իրավիճակի մեջ կդնի Թուրքիային, որը, ի տարբերություն 90-ական թվականների, ներկայումս բավականին լավ հարաբերությունների մեջ է ոչ միայն Ադրբեջանի, այլև Ռուսաստանի հետ»,- շարունակում է վերլուծաբանը։
Վերլուծելով տարածաշրջանային զարգացումները` փորձագետը նշում է, որ 2010-ը Ադրբեջանի համար բավականին լավ տարի էր միջազգային հանրակցության հետ հարաբերությունների ամրապնդման, էներգետիկ ոլորտում մի շարք պայմանագրերի կնքման տեսանկյունից։ «Ռազմավարական առումով Ադրբեջանն այժմ ավելի կարևոր գործընկեր է դարձել Արևմուտքի, այդ թվում` Միացյալ Նահանգների համար, մինչդեռ Հայաստանը, ընդհակառակը, շարունակում է կախված մնալ Ռուսաստանից և, վերջին հաղորդումների համաձայն, զենք է վաճառում Իրանին, ինչը հազիվ թե հարուցի Արևմուտքի համակրանքն այդ երկրի հանդեպ»,- եզրահանգում է Ստեֆան Բլանկը։
Սոնա ՍԻՄՈՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ