ՃԱՅԶԱՐԿԻՉ ՎԱՐԴԱՆԸ ԵՎ ԲՈԼՈՐ-ԲՈԼՈՐԸ

Մարտի 20-ի ՀՀԿ գործկոմի նիստում քննարկվել է մեկ հարց` «նվիրված» Վարդան Այվազյանի կարգապահությանն ու նրան «անկյուն կանգնեցնելուն»։ Ներկա են եղել բոլոր գործկոմականները, բացի Հարություն Փամբուկյանից և… Դավիթ Հարությունյանից։ Սա հասկանալիորեն հետաքրքիր է այն առումով, որ բաց է մնում հարցը. ինչպե՞ս էր քվեարկելու այդ օրերին Եվրոպային ինտեգրվող, Բրյուսելում գտնվող Դավիթ Հարությունյանը։ Նա, հիշենք, նաև «վունդերկինդային» հատկություններ ունի։ Պարզվում է` այս անգամ նաև ֆորտունան էր նրան ժպտացել։
Հիշենք` հենց այդ Դավիթն էր, որ հայտնի գործկոմի նիստում, երբ որևէ մեկը չէր պատրաստվում Հովհաննես Արգամիչին դարձնել կուսակցության «երկրորդ» դեմք` ՀՀԿ նախագահի առաջին տեղակալությամբ, հենց Դավիթ «սասունսկին» էր, որ «սասունվեց» և ասաց, որ այդ նա է, որի կոշիկների քուղերը պետք է այլևս կապենք ՀՀԿ-ում, իսկ մնացած բոլոր ՀՀԿ-ականներն ասել են` այդ նա չէ ու չի կարող լինել։
Նիստի հենց «պրեամբուլային» Հովհաննես Արգամիչը «պախանի» պահվածքով փորձել է տեր կանգնել իր հոգեզավակին (Վարդան-Վարդան` հոգիս էղնի քեզ ղուրբան) և հետ տանել նրանից «այդ բաժակը»։ Հենց նույն սկզբից էլ Սերժ Սարգսյանը «չորով» ընդհատել է նրան ու հրահանգել` յուր «տեսակետը» այլակարծության ռահվիրան դրսևորի «դեմ» քվեարկությամբ։
Սկսվել է ճայզարկիչ Վարդանի մասին քննարկումը։ Ի դեպ, գործկոմում դա առաջին դեպքն էր, երբ, բացի գործկոմականներից, էլի մեկ ուրիշը, կոնկրետ դեպքում, «զարկիչը»` ճայ, մասնակցում էր։
Ելույթ են ունեցել Հրանուշ Հակոբյանը, Գալուստ Գրիգորիչը, Մուշեղ Լալայանը, Կարեն Կարապետյանը: Վերջինս անչափ կոշտ ելույթ է ունեցել` տեղը դնելով Վարդանին, բացատրելով վերջինիս, իսկ իրականում նրա հետևում կանգնածներին` ինչն ինչից հետո է երկրում, ՀՀԿ-ում։ Հիշենք, որ նույն Կարեն Կարապետյանն այն պատմական նիստում, ուր «քննարկվելու» էր երկրորդ դերակատարի հարցը, մեսիջ էր ղրկել գործկոմականներին` հասկացնելու «ամբիցիոներին» նման հարց չքննարկել` նախագահն առանձնապես «հետաքրքրված» չէ այդ հարցով, հետո էլ ասել էր` «у меня тоже голос, но я не кричу»։ Իմա` կարող է իր թեկնածությունը դնել և պարտության տանել Արգամիչ Հովհաննես երկրորդին, բայց չի անում։
Տիկին Հրանուշը (նա արդեն ձայնն Աղվանիչի հետ մշակել էր) խիստ հատու շեշտադրում է կատարել Վարդան հանքատեր Այվազյանի հանձնաժողովի նախագահ լինելու հանգամանքի վրա` տիկնոջորեն նրբագեղ հասկացնելով «վատ պարողին», թե, որպես տնտեսական հանձնաժողովի նախագահ, իր կուսակցության տնտեսական բլոկի նախարարին պաշտպանելու փոխարեն արել է բոլորովին այլ բան (ի դեպ, ըստ ոմանց, իր «ասույթի» նախորդ օրը պարոն Վարդանը փոքր-ինչ ըմպել է. ուրիշ բան չենք ասում, ասում ենք` ըմպել է, ու մյուս օրը գլուխը մի քիչ էն չի եղել. ասում են` էդ նույն նիստում Սերժ Սարգսյանը հարցրել է նրան` գլուխդ աշխատո՞ւմ է, որ մի բան խոսում ես, դրանից առաջ մտածո՞ւմ ես)։
Գալուստ Գրիգորիչն իր պես անհասկանալի-անհասկանալի բառեր է արտաբերել, որոնց ոգին Վարդանին դատապարտելն ու անկյունին մոտեցնելն է եղել։
Մուշեղ Լալայանի շեշտադրումները եղել են բացառապես գաղափարական «գետնին» վրա` ի դատապարտություն ճայերի զարկման։
Ցանկացել է խոսել նաև վարչապետը` Սերժ Սարգսյանը կանխել է, մտածելով` «սուբյեկտիվ տարր» չմտնի քննարկման մեջ, չասեն…
Պատասխան խոսքում Վարդան ճայզարկիչը սկսել է արդարանալ, ասել է` ինքն էս բանը էսպես է ասել, հետո` էսպես, էդ անիրավ, «չար-թունավոր» լրագրողներն են (դե չէ, հա՛) «սաղ մեղավոր», ու որպես մեղավոր ինքը պատրաստ է մանդատը վայր դնելու, կուսակցությունից դուրս գալու և նման բաներ։
Քվեարկել են։ Հովիկ Աբրահամյանը, որին քննարկման սկզբում թվացել էր` ամեն անգամվա նման ջրից չոր դուրս կգա, ուզածը կկատարի, համ էլ իր «ներքոներին» ցույց կտա, որ տեր է, «պախան» է, պետք է իրեն չլքեն, մնան «բունտի» մասնակից, դեմ է քվեարկել ու այլևս շփոթված փորձել է բացատրել, թե ինչու է դեմ քվեարկում, Սերժ Սարգսյանը, կրկին շատ կոշտ ու չոր, կտրել է` քվեարկությամբ արդեն ասիր ասելիքդ։
ՈՒ ներկա բոլորը, ու ՀՀԿ-ում բոլորը, ու ԱԺ-ում բոլորը, ու քաղաքական դաշտում բոլորը հասկացել են` ինչ պիտի անեն, ուր պիտի գնան, ումով պիտի գնան։
Այս մասին` հաջորդիվ։
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Մեկնաբանություններ