Հայաստանը վերածվել է հակապետության։ Բելառուսի վերաբերյալ արված հայտարարությունը դրա վառ դրսևորումներից է...

Երեկ նռնակներ նետող ոստիկանական համազգեստով հանցագործները դա անում էին հնարավորինս շատ հայ մարդկանց՝ խաղաղ ցուցարարների> վիրավորելու համար:

Բոլոր չափանիշներով՝ երեկ ոստիկանությունը շատ հանգիստ կարող էր լուսաձայնային նռնակ չկիրառել: Հատուկ միջոցներ կիրառվում են, երբ ոստիկանական ուժերի և ցուցարարների քանակական հարաբերակցությունը խիստ անհավասար է լինում՝ ի օգուտ ցուցարարների, մեկ էլ, երբ ցուցարարները «մոլոտովյան կոկտեյլներ» կամ այլ միջոցներ են օգտագործում...

Այսօր մտերիմներիցս մեկն ինձ հուշում էր ներկայացնել Նիկոլի նախկին ու ներկա խոսքերի հակասությունները։ Պատասխանեցի, որ հիմա դրա իմաստը չկա...

Մարտի 1-ը, հասկացեք վերջպես, մի ընդհանրություն չի: Բաղկացած է երկու մասից:

Դաժան ծեծի ենթարկվելով՝ քաղաքագետ, լրագրող, դասախոս Աբրահամ Գասպարյանը ստացել է կողային ջարդվածքներ, գլխուղեղի ցնցում, բազմաթիվ սալջարդեր...

Կարմիր բանտիկը կապած չաքուջով սպառնացող մարդամեկը, փաստորեն, ձեռքի հետ նաև ոստիկանության պրոֆեսիոնալիզմի գնահատիչ ու փորձագետ է աշխատում...

«Ծաղկափոշու մեջ թաթախված գունավոր բզեզին մանուշակը ճոճք է թվում, աշխարհը՝ ծիրանագույն բուրաստան»: Սա հայ գրականության ամենահայտնի տողերից մեկն ա։ Դեռ դպրոցում ենք կարդում, վերլուծում, հիանում, իսկ հետո՝ կյանքի ընթացքում, ժամանակ առ ժամանակ նորից հանդիպում ենք ու ամեն տարիքում տարբեր կերպ ենք ընկալում, իմաստավորում...

Հայաստանի քաղաքական և հասարակական դաշտում ստեղծվել է, շախմատային տերմինով բնորոշվող, «պատային» իրավիճակ՝ իշխանությունն այլևս ոչ մի օրակարգ չի կարողանում թելադրել և հասարակության հետ շփվում է բացառապես «ոստիկանական պատնեշի հետևից» (ցիտատը Նիկոլինն է ուղղված Սերժ Սարգսյանին), իսկ ընդդիմադիր շարժումը թեև չի մարում, սակայն առայժմ չունի իշխանություններին հեռացնելու ռեսուրս: Շախմատում այս իրավիճակում գրանցվում է ոչ ոքի: Քաղաքականության մեջ այդպես չի լինում:

Վերջին շրջանում, բազմաթիվ անգամներ նա իրեն բռնեցնում է այն մտքի վրա, որ մտքում իր իսկ հրաժարականի տեքստն է ձևակերպում... ամեն անգամ սարսափում է այդ մտքից;