Ձեր վրա «ստավկա» դնողների վրա եմ զարմանում

Էս մեր Հայաստանի տարաբնույթ, տարաուղղված և տարաշեղված ընդդիմությունների գործողություններն ինձ հիշեցնում են միամիտ գյուղացու նամակն ուղղված Ռուսաց թագավորին, թոշակառու կոմունիստ պապիկի դիմում-բողոքը Լենինի դամբարանին և մեր հայկական ավանդական «նվնվոցի թղթե շերեփը»:

Ավանդական նամակները, դիմումները և ուղերձները, միջազգային կառույցների դռները բախելն ու ելույթները:

Լա՛վ, չեք զգու՞մ, որ այդ ամենի վրա նրանք վաղուց թքած ունեն:

Թքած ունեն, որովհետև «լուրջ ու կարևոր» ուկրաինական քողի տակ Ռուսաստանին կզացնելու և մասնատելու խնդիրներով են զբաղված:

Իսկ իրականում էլ էդ ախմախներին էն հայտնի բանի նման օգտագործեն և դեն նետեն՝ ծակված կամ պատռված:

Ինչպես քարուքանդ արեցին Իրաքը, Լիբիան, Սիրիան, ռմբահարեցին Բելգրադը:

Քաղաքակրթությունների, մարդկային տեսակների, աշխարհաքաղաքական, տնտեսական պայքար ու բաժանման գործընթացներ են:

Իսկ մենք հատկապես վերջին տարիներին աղքատ ազգականի նման անընդհատ ուզվորի դերում ենք՝ չոքած ու խեղճացած:

Եվ ով հասնում արդեն մեր գլխին բամփում է, եթե չեն էլ բամփում մենք ենք խնդրում, որ բամփեն:

Մեծ «ձյաձաներն» արդեն որոշել են ու մենք «վինտիկ» ենք էդ մեծ «մախինայի» մեջ. թուլանանք կձգեն, «սարվատ» լինենք նոր վինտիկ կդնեն:

Արդեն որոշված է ու վաղուց՝ մինչև Նիկոլի Ստեփանակերտի «աքլորականչը»...

Իսկ մեր ընդդիմությունն էլ նամակ է գրում կամ էլ ստորագրում:

Է՞, հետո՞:

Ցավալի է, սակայն ձեր մեջ գիժ չկա, «գժականը» միացրած մարդ չկա, ձեր մեջ շատ են համգործակցածներն ու համագործակցողները, «կուսությունը» կորցրածները, ահաբեկիչներն ու ունեցածը կորցնելուց կաշկանդվածները, կորցնելու վախից տառապողները և քաղաքական Դոն Քիշոտները:

Ձեր վրա «ստավկա» դնողների վրա եմ զարմանում:

Ռոբերտ ՄԵԼՔՈՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ