Մակրոնի հավակնությունները

Մակրոնը պահանջում է դադարեցնել «Հյուսիսային հոսք-2»-ի շինարարությունը: Խոսքը ոչ միայն ռուսաստանյան ընդդիմության բարեկեցության մասին է, այլև՝ Եվրոպայում իր դերի՝ գրում է Կրիստինե Լոնգինը Die Tageszeitung-ում:

Որ Մակրոնը կանխակալ վերաբերմունք ունի վիճելի Բալթիկ ծովով անցնող «Հյուսիսային հոսք-2» գազատարի նկատմամբ, հայտնի էր վաղուց: Մինչև այսօր խոսքը դիվանագիտորեն գնում էր «ռեզերվների» մասին: Երկուշաբթի եվրոպական գործերով պետական քարտուղար Կլեման Բոնը առաջին անգամ հստակ ձևակերպեց միլիարդանոց նախագիծը չընդունելը: Լինելով նախագահի վստահված անձը՝ նա մեջբերեց ռուսական «ենթատեքստը», այսինքն՝ Վլադիմիր Պուտինի հազարավոր ընդդիմադիրների ձերբակալումը՝ Կրեմլի քննադատ Ալեքսեյ Նավալնու կալանավորումից հետո: Մակրոնի քաղաքականությունը Ռուսաստանի նկատմամբ նման է զիգզագի և տատանվում է մերձեցման ու քննադատության միջև: Տարիուկես առաջ նա Ֆրանսիայի հարավի իր նստավարում հանդիսավոր ընդունեց ՌԴ նախագահին: Այն ժամանակ Մակրոնի համար ոչ մի նշանակություն չուներ, որ արևելյան եվրոպացիները հոռետեսորեն էին վերաբերվում իր միայնակ սկսած հմայելու դիվանագիտությանը: Նա նախընտրում է երազել Եվրոպայի մասին, որ ձգվում է Լիսաբոնից Վլադիվոստոկ: Միջերկրականի համայնապատկերում Պուտինը ծառայում էր Մակրոնի սեփական շնորհանդեսին՝՝ արտաքին քաղաքականության մեծ գործիչի դերում՝ G7-ի սամիթից մի քանի օր առաջ Բիարիցում: Հիմա Ֆրանսիայի նախագահը նորից է ցանկանում բեմ բարձրանալ: Այս անգամ Եվրոպայի կառավարչի, որ ներկայանում է Ռուսաստանի դեմ: Մեկուկես տարի առաջ անտեսված արևելյան եվրոպացիներին հիմա Մակրոնը կարող է համարել դաշնակիցներ: Բրեկզիտից հետո եկել է ԵՄ-ում ուժերը նորովի վերադասավորելու ժամանակը: «Հյուսիսային հոսք-2»-ին իր «ոչ»-ով Մակրոնը հստակ դիրքորոշում է արտահայտում՝ իբրև ԵՄ առաջնորդ:
Կրիստինե Լոնգին. Tageszeitung

Հ.Գ. «Հյուսիսային հոսք-2»-ը պատրվակ է, բուն պատճառը Գերմանիայի կանցլեր Անգելա Մերկելի հեռանալն է մեծ քաղաքականությունից: Հայտնի չէ՝ նոր կանցլերը ինչ արագությամբ ու ինչ հաջողությամբ գործի մեջ կմտնի, կընդունի՞ նրան Գերմանիան այնպես՝ ինչպես ընդունել է «Մուտեր Մերկելին», առավելևս՝ ինչպես կընդունի Բրյուսելը: Գերմանիայից հետո ԵՄ-ում ամենաազդեցիկ երկիրը Ֆրանսիան է, և միանգամայն բնական են Մակրոնի հավակնությունները: 2022-ին լրանում է նրա պաշտոնավարման ժամկետը, ընտրություններում հաղթելու համար Էմանուել Մակրոնին պետք է ոչ միայն ֆրանսիացիների աջակցությունը, այլև՝ ԵՄ-ի: Համաեվրոպական «տանտիրոջ» իրավունքները Մակրոնին ֆրանսիացիների աչքում կդարձնեն նախընտրելի: Համենայն դեպս նախագահության հայտ վերստին ներկայացնող ազգայնական Մարին Լե Պենից: Իսկ «Հյուսիային հոսք-2»-ը, միևնույն է, կառուցվելու է՝ լինելով միլիարդանոց նախագիծ, և Ֆրանսիայի դեմ կամ կողմ լինելը Գերմանիայի համար սկզբունքային կամ արգելակող նշանակություն չունի, փոխարենը Մակրոնը շահում է թե արևելաեվրոպացիների համակրանքը, թե էներգակիրների շուկայում Ռուսաստանի մրցակիցների:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ