Ասում են՝ մենք դիմադրելու պոտենցիալ չունենք։ Մի կողմից, ճիշտ են ասում՝ կառավարման ներկա որակներով այդ պոտենցիալը չկա և 30 տարի հետո էլ չի լինելու։ Եկեք ֆինանսական, տեխնոլոգիական և մարդկային ռեսուրսների մասով տեսնենք՝ մենք արդյոք այդ դիմադրելու ռեսուրսը ունե՞նք, թե ոչ։

ՈՒշադիր հետևեցի փոխվարչապետ Տ. Խաչատրյանի «Հ1»-ին տված հարցազրույցին և նրա կարկամած խոսքից ու աչքերում արտացոլված դիվային վախից ինքս էլ վախեցա:

Արցախը հայաթափվելուց, այսքան աղետներից հետո ԱԺ-ի ընդդիմադիր, առավել ևս, իշխանական պատգամավորները հրաժարական չեն տալիս։ Հիշո՞ւմ եք 2018-ի մայիսի 8-ը, երբ ՀՀԿ պատգամավորների մի մասը քվեարկեց Նիկոլ Փաշինյանի վարչապետ ընտրվելու օգտին։ Ինչը կամ կամ ովքեր 2018-ին ՀՀԿ-ին հարկադրեցին լուծարել մեկ տարի առաջ՝ 2017-ի ապրիլի 2-ին ընտրված խորհրդարանը, որպեսզի նոր ընտրությունների արդյունքներով Նիկոլ Փաշինյանը լիակատար իշխանություն ունենա։

Հայոց քաղաքագիտության թշվառությունը և ծեծը անմիջական կապի մեջ են այլևս։

Մենք գուցե շոշափելիորեն չենք նկատում, բայց Հայաստանում քաղաքացիական պատերազմ է՝ հոգևոր-քաղաքակրթական արյունալի պատերազմ։ Բարիկադավորվել են իրարամերժ և հակոտնյա ուժերը և պատրաստ են հաշվեհարդար տեսնել, վրեժ լուծել միմյանցից։

Անառակ որդու առակը, թերևս, ամենահայտնի տերունական առակն է։ Այն հազար անգամ մեկնաբանվել ու վերլուծվել ու բացատրվել է թե՛ եկեղեցու հայրերի, թե՛ նոր շրջանի մարդկանց կողմից, ու միևնույն է՝ այս առակն ավելի հարուստ ու խորն է թվում, քան բոլոր-բոլոր մեկնությունները՝ միասին վերցրած։

Երեք ու կես տարի է, ինչ գտնվում ենք ցուգցվանգի մեջ, երբ յուրաքանչյուր քայլ է՛լ ավելի է վատացնում մեր վիճակը։

Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությունը՝ Հայաստանի անդամակցությունը ՀԱՊԿ-ում սառեցնելու մասին, Հայաստանի դեմ ռազմական հարձակումը անխուսափելի դարձնելու մասին էր։

ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղար Յենս Ստոլտենբերգը մեղադրում է Չինաստանին նրանում, որ իր գործողություններով սպառնալիք է առաջացնում դաշինքի համար։ Եվ ամենազավեշտալին սպառնալիքի մեկնաբանությունն է. «Չինաստանն ապօրինի մոտենում է ՆԱՏՕ-ի սահմաններին, այն դեպքում, երբ ՆԱՏՕ-ն Ասիա չի գալիս։ Մենք տեսնում ենք Չինաստանին Աֆրիկայում, երկրագնդի մյուս ծայրամասերում։ Մենք տեսնում ենք Չինաստանի ձգտումը` զբաղեցնելու մեզ համար կարևոր հանգույցներն ու ենթակառուցվածքները»։

Այսպեսի բառերով ողբերգեր են հյուսվում, երբ հայերը սպասում են Արևմուտքից օգնության, մասնավորապես՝ Ֆրանսիայից: