ՈՒզում ես գոռալ աշխարհին, որ Հայաստանն այսքան «տգեղ» երկիր չէ

«Հայկական համայնապատկերը» «Ոսկե ծիրան» փառատոնի ամենակարևոր ծրագրերից է և նպատակ ունի զարգացնելու հայկական կինոարտադրութունը:

Մինչ փառատոնի մեկնարկը ծրագրի համադրող Րաֆֆի Մովսիսյանը նշեց, որ ծրագիրը հագեցած է, մոտեցումը խիստ է եղել, մյուս ծրագրերի կողքին «Հայկական համայնապատկերն» իր որակով քիչ է զիջում:
Մասնավորապես, ներկայացվեցին հետևյալ ֆիլմերը. Վալերի Մասադյանի «Նանա», Միքայել Վաթինյանի «Ժաննան և ձայները», Վահագն Գրիգորյանի «Ես եմ», Էրիկ Նազարյանի «Պոլիս», Սյուզան Խարտալյանի «Տատիկին դաջվածքները», Արմեն Գասպարյանի «Հայկական հացը» և այլն:

Եվս մեկ անգամ պիտի հաստատեմ զարմանքս «Հայկական համայնապատկեր» անվանակարգի վավերագրական մրցույթում գլխավոր մրցանակի արժանացած Սեզար Գանանյանի` «Հայկական ռապսոդիա» (Բրազիլիա) ֆիլմի վերաբերյալ, որին հատուկ մրցանակ է շնորհել նաև Բրիտանական խորհուրդը: Ֆիլմը կցուցադրվի Միացյալ Թագավորությունում անցկացվող Sheffield Doc/Fest 2013 թվականի փառատոնում: Հայտնի չէ` էլ ի՞նչ ճանապարհ կանցնի Հայաստանի մասին պատմող ռապսոդիան: Հեղինակներն իրենց ֆիլմը բնորոշել են «ճանապարհային», որի հերոսների պատմությունները միաձուլելով, կերտում են մեկ ընդհանուր` Հայաստանի պատմությունը: Ըստ իս` մոտավորապես այսպիսին կարող էր լիներ հայկական իրականությանը նվիրված շարադրությունը, որ պետք է գրի չորրորդ դասարանի երեխան, բայց չգիտի ինչպես դա անել:
Իրար հետ կապ չունեցող անճաշակ կերպարները, իրենց ոչինչ չասող պատմություններով, ապահովում են ֆիլմի անիմաստ ընթացքը: Այս ֆոնի վրա զավեշտալի են թվում եղեռնի և Երկրաշարժի մասին վկայող կցկտուր կադրերը: ՈՒզում ես գոռալ աշխարհին, որ Հայաստանը այսքան «տգեղ» երկիր չէ, որ սա կապ չունի մեր իրականության հետ:
Չգիտեմ, թե ինչպո՞վ է գրավել գունային այս խառնաշփոթը կինոգետներին: Չար լեզուներն ասում են, որ խիստ դիտողություններ են եղել, մոտավորապես այս ոճով` «աղբի միջից սա մի կերպ ենք գտել»:
Եվ չեմ կարող չարտահայտել թեկուզ և սուբեկտիվ կարծիքս Արմեն Գասպարյանի «Հայկական հացը» ֆիլմի վերաբերյալ: Մեծ թվով միջազգային մրցանակներ ստանալուց զատ, ֆիլմի իրական հերոսուհին` Մշո 100-ամյա դուստրը, իսկապես բացառիկ կերպար է, որ արտացոլում է մեր պատմությունը, անցյալն ու ներկան: Արտասահմանյան ցուցադրությունների ժամանակ վավերագրությունն ու հենց հերոսուհին մեծ հետաքրքրություն են առաջացրել: Սա է իրական Հայաստանը: Այս ֆիլմի մասին գրեթե չի խոսվում: Գուցե այնքան էլ դյուրին չէ նման Հայաստանը «տեսնելն» ու ճանաչելը:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ