Էս բեբաշար ու կաղապարված, սահմանափակ արևմտյան ղեկավարներն ու եվրաչինովնիկներն ամեն ինչ կանեն՝ կհամագործակցեն նույնիսկ սատանայի հետ, հոգիները կծախեն, իրենց քաղաքացիներին Զելենսկուն մատաղ կանեն, միայն թե կործանեն Ռուսաստանը։
Այս իշխանությունները եկել են պարզ ծրագրով՝ Արցախը նորից բռնակցեն Ադրբեջանին, Հայաստանը դարձնեն Թուրքիայի կցորդ։ Մենք բացարձակապես տեղյակ չենք, թե իրականում ինչ գործընթացներ են տեղի ունենում։
Թուրքիան, Հայաստանի հետ բանակցությունների մեջ մտնելով, չի լուծում սահմանը բացելու կամ դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատելու խնդիր. դա երկրորդական է Թուրքիայի համար:
Շատ բան է փոխվել։ Նոր իրավիճակի է հանգեցրել ոչ այնքան ՈՒկրաինայի պատերազմը, որքան Ռուսաստանի և Արևմուտքի կոնֆլիկտը, որն ավելի ընդարձակ է, քան ՈՒկրաինայի պատերազմը։
Որքան էլ արևմտյան և, այսպես կոչված, վերազգային վերնախավերը ձգտեն պահպանել իրերի գոյություն ունեցող կարգը, այնուամենայնիվ, նոր դարաշրջան է գալիս, նոր փուլ՝ համաշխարհային պատմության մեջ։
Արմեն Գրիգորյանի խոսքն այնքան շիտակ էր, այնքան համարձակ և շատ դեպքերում այն տոնայնությունն ուներ, որը շատ շատերի ուղեղում կար, այդ թվում՝ քաղաքական գործիչների, բայց, այս կամ այն հաշվարկներից ելնելով, չէր հնչում:
Որպեսզի նման առիթ չտրվի ընդդիմությանը, Արևմուտքը իշխանությունից պահանջում էր խորհրդարան բերել ընդդիմությանը, իսկ դրա համար իշխող քաղաքական ուժն ընտրել էր շանտաժի տարբերակը:
1920 թ. թուրքական պետության հիմնադիր Քեմալ Աթաթյուրքը գրում էր, որ «Կովկասյան պատը պետք է վերացնել», այլապես Թուրքիան պաշտպանվելու հնարավորություն չի ունենա և չի կարող զարգանալ։