Լույս է տեսել «Ռոսլին» հանդեսի նոր համարը։

Էս ուրվագիծը հայերիս էնքան ծանոթ ու հարազատ է, ինչպես, ասենք, Մասիսը կամ Զվարթնոց տաճարը։ Նրա երգերով ենք մեծացել, նրանով ենք հպարտացել, նրա օրինակով ենք սովորել հայ մնալ՝ ցանկացած երկրում ու միջավայրում...

Սեպտեմբերի 22-29-ը Երևանում՝ Common Ground Books & Spirits-ում (Բաղրամյան 6) կցուցադրվեն երիտասարդ լուսանկարիչ, ռեժիսոր Վիգեն Անանյանի աշխատանքները՝ իրենց տրամադրությամբ և պատմությամբ հավերժացած պահեր աշխարհի տարբեր անկյուններից։

Արվեստում աստվածաշնչյան թեմաներով գործերը հաղթաթուղթ ունեցող Մայիս Մխիթարյանի անցումն այնպիսի հողեղեն, աշխարհիկ կերպարի կերտմանը, որպիսին Սողոմոն Թեհլիրյանն էր, անակնկալ էր ինձ համար, և ես մտավախությամբ ընդունեցի կտավի առաջին դիտողը, առաջնախոսքն ասողը լինելու առաջարկը:

Չգիտեմ՝ այսօր կարիք կա՞, արդյոք, քեզ ասելու, որ առանց քեզ աշխարհն անասելի գորշ է ու ճղճիմ: Շնորհավոր երկնային ծնունդդ, իմ միակ, իմ անկրկնելի Ազնավուր...

Վարդգես Սուրենյանցի «Սալոմե» կտավի նկատմամբ մեր հասարակության ընդգծված հետաքրքրությունը միայն ողջունել կարելի է: Լավ է, երբ գեղանկարչական գլուխգործոցը տեսնելու համար նույնիսկ հերթեր են գոյանում: Այս պատկերը կարող էր շատ ոգևորիչ լինել, եթե չլիներ մի «բայց»:

Հայաստանում 20-րդ դարի 60-90-ական թվականներին հայ նկարիչների մի խումբ ներխուժեց դեկորատիվ կիրառական արվեստի՝ տեքստիլի ենթակայության տակ զարգացող միանգամայն նոր բնագավառ, որին Եվրոպայում ընդունված էր անվանել գոբելեն, այսինքն՝ պատի գորգ, որմնագորգ։ Որմնագորգն իրականում ինտերիերային պատի հարդարանք է։ Այն հիմնականում կատարվում է դասական հարթ տեխնիկայով, բրդյա, կիսաբրդյա, վուշե, բամբակյա թելերով (երբեմն զուգորդում են նաև այլ նյութեր): Կատարման տեխնիկայով այն կրկնում է հայկական գորգի, կարպետի, մաքրամեի և երբեմն էլ՝ ասեղնագործության ոճերը:

Լույս է տեսել «Ռոսլին» արվեստի հանդեսի նոր համարը։

Այս օրերին, երբ աճող հետաքրքրություն կա Անահիտ աստվածուհու դիմաքանդակի նկատմամբ, ավելորդ չէ մեկ անգամ էլ վերհիշել, թե այն ինչպե՞ս է հայտնվել Լոնդոնում...

1999 թ. մայիսի 6-ին Սերգեյ Փարաջանովի թանգարանում տեղի ունեցավ միջազգային գիտական կոնֆերանս՝ նվիրված Փարաջանովի ծննդյան 75-ամյակին։