Դու՛

Շուրթերիս վրա թախծոտ մի ժպիտ

ՈՒրվագծված է իմ ծնված օրից.

Դու անդավաճան կյանքիս ուղեկից,

Դու ինձ պարգև ես՝ տրված երկնքից։

Երբ իմ հոգու մեջ մեծ ցավ է տիրում,

Ժպտում եմ, ասես, հոգիս է ցնծում,

Եվ շատ-շատերը չեն էլ կռահի,

Որ դու դիմակն ես իմ արցունքների։

Դու իմ վահանն ես բյուր ցավերի դեմ,

Քեզանից հզոր ուրիշ զենք չունեմ,

Արցունքներս միշտ դեպ ներս են հոսում,

Իսկ դեմքիս վրա միշտ դու ես շողում…

Գայանե ՊՈՂՈՍՅԱՆ

Մեկնաբանություններ