ԱՄՆ-ից սովորելու բազմաթիվ բաներ կան, հատկապես եթե դա վերաբերում է երկարաժամկետ ռազմավարական պլանավորմանը, քաղաքական համակարգի հավասարակշռմանը, դատական արդարադատության հակակշիռներին (սա չի նշանակում, որ ԱՄՆ-ում դատական սխալներ չեն լինում)։
Բայց Հայաստանի քաղաքական դաշտի համար ամենակարևոր դասը այն է, որ կուսակցությունը իրական հակակշիռների վրա հիմնված համակարգ է, որտեղ ոչ մի նախագահ, առավել ևս, երկրի նախագահի ոչ մի թեկնածու անփոխարինելի չէ։
Ի տարբերություն սրա, Հայաստանում, չգիտես ինչու, անգամ ЖЭК-ի պետերն են անփոխարինելի:
Իսկ կուսակցությունների առաջնորդները` ամենամեծից մինչև ամենափոքրը (հանուն արդարության՝ ՀՅԴ-ն այս մասով բացառություն է), ոչ միայն անփոխարինելի են, այլև, ամեն անգամ ընտրությունները ձախողելով, նորից ու նորից նույն դեմքերով, նույն մաշված թեզերով, նույն թռուցիկներով դուրս են գալիս հրապարակ։
Արա Պողոսյան