Հունիսի 26-ին նախագահներ Էմանուել Մակրոնն ու Վլադիմիր Պուտինը բանակցել են տեսակապի ձևաչափով: Ելիսեյան պալատը նշել է, որ խոսակցությունը «խոր ու բովանդակալից էր»:

Անգելա Մերկելին վաղուց են մեղադրում, որ Եվրոպայի գերեզմանափորն է: Եվրոյի ճգնաժամի ժամանակ նա չկարողացավ հույներին բացատրել՝ ինչու պետք է պահպանեն կոշտ խնայողության ռեժիմը, որ ինքն էր պարտադրել:

Ֆրանսիայի ԱԳ նախարար Ժան Իվ Լե Դրիանը հայտարարել է, որ ԵՄ-ն պետք է Թուրքիայի հետ քննարկում սկսի «առանց տաբուների ու նաիվության», որպեսզի կարողանա «պաշտպանել սեփական շահերը»:

1971-ին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ում «Ռասա և մշակույթ» ելույթում Լևի-Ստրոսը առաջադրեց պահպանողական գաղափար, որ վերապրելու համար հասարակությունները պետք է պահպանեն մշակութային պաշտպանության որոշակի մակարդակ:

Վլադիմիր Պուտինն առաջարկում է իրեն ևս 15 տարի նախագահ լինելու հնարավորություն տալ: Նա այդ ժամանակը կարող է անցկացնել՝ շարունակելով բռունցք ճոճել Արևմուտքի կողմը: Կամ կարող է թոթափել սառը պատերազմի սարդոստայնը և խոստովանել մարտահրավերը, որ ՌԴ իշխանությանը նետում է բարեկամ ու դաշնակից Չիանստանը՝ գրում է Ֆիլիպ Ստիվենսը Financial Times-ում: Մինչև այսօր Պուտինի քաղաքականությունը ավելի շատ մարտավարական, քան ռազմավարական է եղել:

Հունիսի 25-ին Ռուսաստանում սկսվեց Սահմանադրության փոփոխությունների քվեարկությունը, որով նախատեսվում է Վլադիմիր Պուտինի նախագահական ժամկետների զրոյացում: Եթե փոփոխությունների փաթեթը հավանություն ստանա, Վլադիմիր Պուտինը ևս երկու անգամ կարող է առաջադրվել և ղեկավարել երկիրը մինչև 2036-ը:

Ռուս և խոր­հր­դա­յին արևե­լա­գետ, մու­սուլ­մա­նա­գետ, թուր­քա­գետ Վա­սի­լի Բար­տոլ­դը Ադր­բե­ջա­նի պատ­մու­թյան հա­մա­ռոտ տե­սու­թյան մեջ գրում է, որ «կով­կա­սյան Ադր­բե­ջան» ան­վա­նու­մը գոր­ծա­ծու­թյան մեջ է մտել միայն հե­ղա­փո­խու­թյու­նից հե­տո։

Այն‚ որ ՀՀ նախ­կին նա­խա­գահ­ներ Ռո­բերտ Քո­չա­րյանն ու Սերժ Սարգ­սյա­նը երկ­րորդ նա­խա­գա­հի խա­փան­ման մի­ջո­ցը փոխ­վե­լուց հե­տո կա­րող էին հան­դի­պել‚ շատ մեծ ա­նակն­կալ չէր։ Եր­կու հին ըն­կեր­ներն ու գոր­ծըն­կեր­ներն այ­սօր պաշ­տո­նա­պես գտն­վում են գոր­ծող իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին ընդ­դի­մա­դիր բևե­ռում։

2020-ի հու­նի­սի 22-ը հա­յոց 2018-ի հե­ղա­փո­խու­թյան ա­մե­նա­հե­ղա­փո­խա­կան օրն էր, Բաղ­րա­մյան 19-ը ա­պա­ցու­ցեց, որ Հա­յաս­տա­նում գոր­ծում է հե­ղա­փո­խա­կան նպա­տա­կա­հար­մա­րու­թյան օ­րեն­քը, և դա է մեր Հիմ­նա­կան օ­րեն­քը: Հե­տայ­սու: Չմտ­նե­լով ի­րա­վա­կան ման­րա­մաս­նե­րի մեջ, որ­տեղ ի­րա­վա­բան­նե­րը ա­ռաջ­նորդ­վում են քա­ղա­քա­կան տե­սան­կյու­նից, ար­ձա­նագ­րենք՝ ինչ կա­տար­վեց հու­նի­սի 22-ին ու ինչ հետևանք­ներ է ու­նե­նա­լու Հա­յաս­տա­նի հա­մար:

Ոչ Ռուսաստանը, ոչ ԱՄՆ-ը մեծ հետաքրքրություն չեն դրսևորում СНВ-III համաձայնագրի նկատմամբ, ճեղքման մասին խոսք լինել չի կարող՝ գրում է Անդրե Բալենը Handelsblatt-ում: