Մանրամասն որոնում (արխիվ)
09.11.2024
 
Le Figaro պարբերականը հրապարակել է քաղաքական ամենատարբեր շրջանակներ ներկայացնող ֆրանսիացի շուրջ երեք տասնյակ գործիչների հավաքական ուղերձը, որով նրանք դատապարտում են Ֆրանսիայի մասնակցությունը Բաքվում կայանալիք COP29-ին և պահանջում անհապաղ ազատ արձակել հայ պատանդներին: «Ամոթալի այս համաժողովի անցկացումը չպետք է ծառայի Ադրբեջանի ավտորիտար և կոռումպացված վարչակարգի պաշտպանությանը, ոչ էլ խրախուսի դրա ծավալապաշտական մտադրությունների իրականացումը»,- շեշտված է ուղերձում:                
 
Նորություններ » Կո­րո­նա­վի­րուսն ու՞մ շունն է՝ իս­կա­պես

Կո­րո­նա­վի­րուսն ու՞մ շունն է՝ իս­կա­պես

Կո­րո­նա­վի­րուսն ու՞մ շունն է՝ իս­կա­պես
01.05.2020 | 00:11
«Մինչև Ավ­ստ­րա­լիա­յի հայտ­նա­գոր­ծու­մը Հին աշ­խար­հում հա­մոզ­ված էին, որ բո­լոր կա­րապ­նե­րը սպի­տակ են: Նրանց ա­նե­րեր հա­մոզ­մուն­քը լիո­վին ա­պա­ցուց­ված էր փոր­ձով: Ա­ռա­ջին սև կա­րա­պի հետ հան­դի­պու­մը, հա­վա­նա­բար, խիստ զար­մաց­րել է թռչ­նա­գետ­նե­րին, բայց այդ պատ­մու­թյու­նը ցույց է տա­լիս՝ դի­տար­կում­նե­րի կամ փոր­ձի ինչ կոշտ սահ­ման­նե­րում է ձևա­վոր­վում մեր ի­մա­ցու­թյու­նը: Մեկ դի­տար­կու­մը միայն կա­րող է հեր­քել աք­սիո­մը, որ մի քա­նի հա­զա­րա­մյակ է հղ­կել-մշա­կել, երբ մար­դիկ հիա­նում էին սպի­տակ կա­րապ­նե­րով: Հերք­մա­նը հե­րի­քեց ըն­դա­մե­նը մեկ սև կա­րապ» այս­պես է սկս­վում Նա­սիմ Տա­բե­տի «Սև կա­րապ» բեսթ­սել­լե­րը: Պատ­կե­րա­ցում­նե­րի ու ի­րա­կա­նու­թյան զու­գա­հե­ռու­թյան մա­սին, ո­րոնց հա­տույ­թում պատ­կե­րա­ցում­նե­րը պայ­թում են՝ ի­րա­կա­նու­թյան բազ­մա­զա­նու­թյան, եր­բեմն էլ ճիշտ հա­կա­ռա­կի մա­սին: Ան­վա­նենք սև կա­րա­պի սինդ­րոմ:
Այ­սօր­վա Հա­յաս­տա­նում բո­լորս ենք բախ­վում այդ սինդ­րո­մին: Ինչ­պես ա­պա­կե պա­տին՝ ա­մեն ինչ թա­փան­ցիկ է՝ տե­սա­նե­լի, բայց եր­բեք չես շո­շա­փի ու չես ու­նե­նա: Մեզ հրամց­նում են պատ­կե­րա­ցում­նե­րի զու­գա­հե­ռը, մենք ապ­րում ենք ի­րա­կա­նու­թյան մեջ: ՈՒ ա­պա­կե պա­տը օ­րե­ցօր հաս­տա­նում է: Երբ ամ­բողջ աշ­խար­հը զբաղ­ված է կո­րո­նա­վա­րա­կի հետևանք­նե­րի հաղ­թա­հա­րու­մով՝ մարդ­կա­յին կո­րուստ­նե­րը կանգ­նեց­նե­լու բուժ­ման մի­ջոց­ներ կամ պատ­վաս­տա­նյութ գտ­նե­լով, տն­տե­սա­կան կո­րուստ­նե­րի հնա­րա­վո­րինս ան­կո­րուստ փոխ­հա­տու­ցու­մով, Հա­յաս­տա­նում կո­րո­նա­վի­րու­սը դար­ձել է ա­ռա­վո­տյան տե­ղե­կատ­վու­թյուն՝ քա­նի մարդ է վա­րակ­վել, քա­նիսն է բուժ­վել, քա­նիսն է հե­ռա­ցել կյան­քից, քա­նի­սին են թես­տա­վո­րել: Վերջ: Հաս­կա­նա­լի չէ՝ ին­չու՞ է կա­րան­տին մտց­վել, և ին­չու՞ օր ա­ռաջ չի հան­վում, ե­թե չեն պահ­պան­վում կա­րան­տի­նի նոր­մե­րը: Ա­պա­ցույ­ցը՝ ե­րեկ­վա 134 նոր դեպքն է: Գա­վա­ռի դեպ­քե­րը հա­մա­րենք նոն­սենս կամ վար­չա­պե­տի ա­սած՝ «սա­մա­սուդ», ու՞մ վրա է դր­ված կա­րան­տի­նի պա­հանջ­նե­րի կա­տար­ման վե­րահս­կո­ղու­թյու­նը: Ոս­տի­կա­նու­թյա՞ն: ՈՒ՞ր են նրանք: Պա­րե­տը տի­րա­պե­տու՞մ է ի­րա­վի­ճա­կին կամ տե­ղե­կու­թյա­նը, թե՞ վիր­տուալ հրա­ման­ներ է ար­ձա­կում, ո­րոնց կա­տա­րու­մը ոչ մե­կին չի հե­տաք­րք­րում: Չի՞ ստաց­վում, որ երբ կո­րո­նա­վա­րա­կի տա­րած­ման դեմ բո­լոր եր­կր­նե­րը ար­դյու­նա­վետ պայ­քա­րում են կա­րան­տի­նով, կան­խում վա­րակ­վա­ծու­թյան ու մա­հա­ցու­թյան ա­ճը, Հա­յաս­տա­նում կա­րան­տի­նը պետք էր հե­ռա­խո­սով մարդ­կանց շփում­նե­րը վե­րահս­կե­լու հա­մար: Այ­սօր կո­րո­նա­վա­րա­կի դեմ Հա­յաս­տա­նում միայն բժիշկ­ներն են պայ­քա­րում, պե­տա­կան հա­մա­կար­գը ի­մի­տա­ցիա­յի մեջ է: Սկ­սած Ար­սեն Թո­րո­սյա­նից՝ ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րարն ան­գամ այս ըն­թաց­քում տար­ված է բուժ­հաս­տա­տու­թյուն­ներ փա­կե­լու մո­լուց­քով: Վար­չա­պե­տը տա­րա­տե­սակ տե­ղե­կատ­վու­թյուն­նե­րի հոր­ձան­քում՝ չի կողմ­նո­րոշ­վում ի՞նչ ա­նել: Պե­տու­թյու­նը շա­րու­նա­կում է գոր­ծառ­նել ի­ներ­ցիա­յով: Աժ ար­տա­հերթ նիս­տում մի քա­նի օր ամ­բողջ խոր­հր­դա­րա­նը չէր կա­րո­ղա­նում պար­զել՝ ի՞նչ է լի­նում՝ երբ իշ­խա­նա­կան պո­պու­լիզ­մը բախ­վում է ընդ­դի­մու­թյան պո­պու­լիզ­մին, ու ի՞նչ ա­նել: Ի­րա­կա­նում բնակ­չու­թյան կո­րուստ­նե­րի փոխ­հա­տուց­ման տար­բե­րա­կը, որ ա­ռա­ջար­կում էր ԼՀԿ նա­խա­գահ Էդ­մոն Մա­րու­քյա­նը, սեն­սա­ցիա, հա­կա­պե­տա­կան ու հա­կատ­րա­մա­բա­նա­կան տարր չու­նի, այդ­պես վար­վել են մի քա­նի եր­կր­ներ՝ ԱՄՆ, Մեծ Բրի­տա­նիա, Ի­տա­լիա… Մի քա­նի եր­կր­ներ էլ գնա­ցել են այլ ճա­նա­պար­հով՝ տն­տե­սու­թյունն ու աշ­խա­տա­տե­ղե­րը փր­կե­լու՝ Ֆրան­սիա, Ճա­պո­նիա, Գեր­մա­նիա… Մե­թո­դի ընտ­րու­թյան հարց է, ո­րի հիմ­քում կոնկ­րետ երկ­րի տն­տե­սա­կան վի­ճակն ու ֆի­նան­սա­կան մի­ջոց­ներն են: Հա­յաս­տա­նին ո՞ր տար­բե­րակն է ա­վե­լի ձեռն­տու՝ ըն­դա­մե­նը այս հար­ցին կոնկ­րետ թվա­յին հիմ­նա­վո­րում­նե­րով պա­տաս­խա­նե­լու փո­խա­րեն՝ ԱԺ-ն ան­ցավ «հոգ­նած տրյապ­կեք» ճո­ճե­լու ի­րեն հա­սու գոր­ծըն­թա­ցին: Այդ­քան է մտա­վոր նե­րու­ժը, ա­վե­լիի ու­նակ չէ: Իր մե­ծա­մաս­նու­թյան մեջ՝ ըստ պատ­գա­մա­վոր­նե­րի թվի: Սա­կա­վա­թիվ փոք­րա­մաս­նու­թյուն ու­նե­նա­լով պատ­գա­մա­վոր­նե­րի բո­լոր խմ­բակ­ցու­թյուն­նե­րից, որ ի վի­ճա­կի են ճգ­նա­ժա­մը գնա­հա­տել ու ճգ­նա­ժա­մա­յին լու­ծում­ներ ա­ռա­ջար­կել: Բայց սա խոր­հր­դա­րա­նի ճգ­նա­ժա­մը չէ: Ան­գամ կո­րո­նա­վա­րա­կի հա­րու­ցած ճգ­նա­ժա­մը չէ:
Սա հա­մա­կար­գի ճգ­նա­ժամն է: Ռեալ պո­լի­տի­կում խոր­հր­դա­րա­նի ար­տա­հերթ նիս­տը ձևա­կա­նու­թյուն էր: Մեկ է՝ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը ինչ օ­րի­նա­գիծ էլ բե­րի, ա­սենք կար­մի­րը հե­տայ­սու կա­պույտ է, ԱԺ-ն, որ­տեղ ՔՊ-ն ու­նի բա­ցար­ձակ մե­ծա­մաս­նու­թյուն, ըն­դու­նե­լու է, ի­մա՝ խոր­հր­դա­րա­նա­կան կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գը Հա­յաս­տա­նում չի կա­րող գոր­ծել, երբ մեկ կու­սակ­ցու­թյուն ու­նի ճն­շող մե­ծա­մաս­նու­թյուն, որ գործ­նա­կա­նում ա­նի­րա­վա­զոր է դարձ­նում ընդ­դի­մու­թյա­նը՝ նրանց մնում է միայն խո­սել՝ ըն­դուն­վող օ­րի­նագ­ծե­րի ու ո­րո­շում­նե­րի վրա ազ­դե­ցու­թյուն չու­նե­նա­լու պա­րա­գա­յում, մեկ էլ տե­սա­րան­ներ սար­քել, որ ժո­ղո­վուր­դը ի­րենց չմո­ռա­նա:
Պատ­ճա­ռը քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րի ան­հա­մա­մաս­նու­թյունն է, ու դա է մեր դժ­բախ­տու­թյուն­նե­րի գլ­խա­վոր պատ­ճա­ռը: Խոր­հր­դա­րա­նա­կան կա­ռա­վար­ման մո­դե­լը ար­դյու­նա­վետ է գոր­ծում ար­դեն զար­գա­ցած ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան եր­կր­նե­րում, որ­տեղ ընտ­րո­ղը չի ընտ­րում՝ ՈՎ ա­սաց, ընտ­րում է՝ ԻՆՉ ա­սաց, մենք քա­ղա­քա­գի­տա­կան ի­մաս­տով վայ­րե­նի ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան փու­լում ենք: Մեր պա­րա­գա­յում այդ մո­դե­լը վե­րած­վում է ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան ի­մի­տա­ցիա­յի՝ միան­գա­մայն ի­րա­վա­կան ու օ­րի­նա­կան՝ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը ինչ ու­զի՝ խոր­հր­դա­րա­նից ստա­նում է: Խոր­հր­դա­րա­նի դե­րը պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գում 0 է, դա է ժո­ղովր­դի ընտ­րու­թյան հետևան­քը: Ժո­ղո­վուր­դը ընտ­րել է ոչ թե խոր­հր­դա­րա­նա­կան կա­ռա­վար­ման հա­մա­կարգ, այլ միա­պե­տա­կան: Պատ­ճառ­նե­րը հայտ­նի են: Հի­մա ոչ թե պատ­ճառ­նե­րը պետք է քրք­րել, այլ ժա­մա­նակն օգ­տա­գոր­ծել այն­պես, որ հեր­թա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րում ստաց­վի գոր­ծա­դիր ու օ­րենս­դիր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի հա­վա­սա­րակ­շիռ ու փոխ­զս­պող պատ­կեր: Ե­թե, ի­հար­կե, սահ­մա­նադ­րա­կան փո­փո­խու­թյուն­նե­րը չեն նա­խա­տե­սում կա­ռա­վար­ման մո­դե­լի փո­փո­խու­թյուն: Փաս­տա­ցի՝ 2015-ի սահ­մա­նադ­րա­կան փո­փո­խու­թյուն­նե­րը լու­ծում էին կոնկ­րետ իշ­խա­նու­թյան պա­հե­լու խն­դիր, ոչ թե պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման կա­տա­րե­լա­գործ­ման կամ ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան խո­րաց­ման: Ո­մանք դա տես­նում էին 2015-ին, շա­տե­րը չեն տես­նում նույ­նիսկ հի­մա: Ստաց­վում է՝ Հա­յաս­տա­նը ոչ միայն պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գի ճգ­նա­ժա­մի մեջ է, այլև, որ շատ ա­վե­լի վտան­գա­վոր է, քա­ղա­քակր­թա­կան ճգ­նա­ժա­մի մեջ է: Իսկ դա վե­րա­բե­րում է ոչ միայն իշ­խա­նու­թյա­նը, այլև հա­սա­րա­կու­թյա­նը: Բո­լո­րիս ու յու­րա­քան­չյու­րիս՝ ա­ռանց բա­ցա­ռու­թյան: Եվ դա բնավ չի սկս­վել 2018-ին, բայց 2018-ից հե­տո ուղղ­վե­լու փո­խա­րեն ա­վե­լի է խո­րաց­վում: Մենք մտել ենք հա­կա­քա­ղա­քակր­թու­թյան ա­նա­նուն մի փուլ, ո­րի տևա­կա­նու­թյու­նը իշ­խա­նու­թյան կու­լուար­նե­րում չի վճռ­վում, այլ հա­սա­րա­կա­կան ինք­նա­գի­տակ­ցու­թյան մեջ: Հա­կա­քա­ղա­քակր­թու­թյան փու­լի տևա­կա­նու­թյու­նը ա­ռաձ­գա­կան է՝ եր­կա­րաց­նում է հա­սա­րա­կա­կան չա­փա­նիշ­նե­րի չգո­յու­թյու­նը, կր­ճա­տում ազ­գա­յին ար­ժե­հա­մա­կար­գի ձևա­վո­րու­մը: Ազ­գա­յին ար­ժե­հա­մա­կար­գը վե­րած­վել է մի­ֆա­կան գո­յա­պայ­քա­րի, որ­տեղ չկան սկզ­բունք­ներ ու նպա­տակ­ներ, կա պե­տա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն՝ ա­ռանց հիմ­նա­վոր­ված գե­րա­կա­յու­թյուն­նե­րի, ի­մա՝ ի­մի­տա­ցիա:
Ին­չու՞ ամ­բողջ Հա­յաս­տա­նը հայ­տն­վեց կո­մու­նալ ճգ­նա­ժա­մի մեջ: Ո­րով­հետև վար­չա­պետն ու կա­ռա­վա­րու­թյու­նը չէին կա­րո­ղա­ցել հաշ­վար­կել, որ կա­րան­տի­նը մեկ ամ­սից ա­վե­լի կտևի, այ­սինքն՝ նրանք ըն­դու­նում են, որ բա­վա­րար չեն տի­րա­պե­տում ոչ տե­ղե­կու­թյուն­նե­րին, ոչ ի­րա­վի­ճա­կին, ի վի­ճա­կի չեն եզ­րա­կա­ցու­թյուն ա­նել, գո­նե չեն հետևում՝ ինչ են ա­նում նույն պայ­ման­նե­րում հայ­տն­ված այլ եր­կր­նե­րը և չու­նեն հնա­րա­վոր զար­գա­ցում­նե­րի մեկ սցե­նա­րից ա­վե­լի: Եվ՝ նե­րո­ղու­թյան փո­խա­րեն վար­չա­պե­տը ա­ռա­ջար­կում է ի­րենց հայ­հո­յել: Կար­ծես՝ հայ­հո­յե­լուց հե­տո 4300 բա­ժա­նոր­դի լույսն ու 736-ի գա­զը միաց­նե­լու են: Սա կա­ռա­վար­ման աբ­սուրդ չէ, սա հա­սա­րա­կու­թյա­նը վե­րա­բե­րող աբ­սուրդ է: ՈՒ նույն այդ հա­սա­րա­կու­թյա­նը նետ­ված մար­տահ­րա­վե­րը՝ «վատ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի, վատ կա­ռա­վա­րու­թյան» «ին­ֆոր­մա­ցիան ի գի­տու­թյուն ըն­դու­նե­լու», ա­վե­լին է, քան հեգ­նան­քը: Ինք­նա­խոս­տո­վա­նա­կան ցուց­մունք է, որ հա­սա­րա­կու­թյու­նը ի վի­ճա­կի չէ ըն­կա­լել: Սև կա­րա­պի սինդ­րո­մը հի­շեք: Մենք դեռ չենք հայտ­նա­գոր­ծել Ավ­ստ­րա­լիան: Մենք կար­ծում ենք, որ կա­րապ­նե­րը միայն սպի­տակ են լի­նում: Ի­մա՝ իշ­խա­նու­թյուն կա­րող է լի­նել միայն Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, հա­կա­ռա­կը ՀՀԿ-ն է՝ դար­ձյալ ըստ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի: ՈՒ դա, թերևս, բա­ցատ­րում է, թե ին­չու հի­մա՝ կա­րան­տի­նի ու ար­տա­կարգ դրու­թյան պայ­ման­նե­րում Հա­յաս­տա­նում ոչ թե ա­ռող­ջա­պա­հա­կան ու տն­տե­սա­կան ճգ­նա­ժա­մից դուրս գա­լու ծրագ­րեր են կազմ­վում, այլ ֆի­նանս­նե­րի վե­րա­բաշխ­ման ներ­կու­լի­սա­յին պայ­քար է ծա­վալ­վում: Այ­սինքն՝ ճգ­նա­ժա­մից դուրս գա­լու միակ հույ­սը «նախ­կին հան­ցա­վոր ռե­ժի­մին» ու­նեզր­կելն է: «Մինչև վեր­ջին քյա­բա­բը»: Ի՞նչ կկա­տար­վի տն­տե­սու­թյան, աշ­խա­տա­տե­ղե­րի, ձեռ­նար­կու­թյուն­նե­րի հետ, կարևոր չէ: Միան­շա­նակ՝ կո­ռուպ­ցիան մեր­ժե­լի է, բայց հայ­տա­րա­րու­թյու­նը, որ վար­չա­պետն ու կա­ռա­վա­րու­թյան ան­դամ­նե­րը կա­շառք չեն վերց­նում, ու­րեմն հա­մա­կար­գա­յին կո­ռուպ­ցիան վե­րա­ցած է, նոն­սենս է: Միան­շա­նակ՝ ա­նօ­րի­նա­կան ճա­նա­պարհ­նե­րով կու­տա­կած հարս­տու­թյու­նը հան­ցանք է, որ պետք է պատժ­վի, բայց նախ ա­պա­ցուց­վի: Եվ հե­տո՝ պատ­կե­րաց­նել պե­տու­թյուն պա­հե­լը միայն այդ ապ­րիո­րի մի­ջոց­նե­րով, նույն­քան նոն­սենս է: «Դու­խով» վար­չա­պե­տը, որ ար­դեն հասց­րել է հրա­ժար­վել իր նախ­կին բա­զում հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րից ու պատ­կե­րա­ցում­նե­րից, ան­գամ հա­կա­ռա­կը ա­նել՝ սկ­սած «կա­մե­ռա­նե­րը սկո­չե­լուց» մինչև ԵԱՏՄ ան­դա­մակ­ցու­թյուն, պի­տի ուժ գտ­նի ու իր հա­մար ո­րո­շի՝ ո՞րն է գե­րա­կա շահ՝ ՀՀ տն­տե­սու­թյու­՞նը, տն­տե­սու­թյան կա­ռուց­վածք փո­խե՞­լը, ար­տադ­րու­թյան զար­գա­ցու­՞մը, թե՞ կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ պայ­քա­րի ան­վան տակ ընտ­րո­վի պայ­քա­րը «ռո­բա­սեր­ժա­կան» ' հա­մա­կար­գի դեմ: Քաղ­ցած ու աշ­խա­տան­քը կորց­րած մար­դու հա­մար մեկ է՝ ո՞վ ու՞մ դեմ է պայ­քա­րում, ո՞վ ու­մից ի՞նչ է ու­զում, վեր­ջա­պես՝ ո՞վ է վար­չա­պե­տը, կարևոր է, որ աշ­խա­տանք ու­նե­նա ու տու­նը պա­հի: Վար­չա­պե­տը պետք է քա­ղա­քա­կան կամք ու­նե­նա՝ ըն­դու­նե­լու, որ իր ո­րո­շում­նե­րը սխալ էին.
1. Սխալ է ու գոր­ծուն չէ կա­ռա­վա­րու­թյան կա­ռուց­ված­քը, նվա­զա­գույ­նը 4-5 նա­խա­րա­րու­թյուն պետք է վե­րա­կանգ­նել:
2. Նոր նա­խա­րա­րու­թյուն­ներ պետք է ձևա­վո­րել՝ ա­տո­մա­յին է­ներ­գե­տի­կա­յի ու ջրա­յին տն­տե­սու­թյան կա­ռա­վար­ման՝ նվա­զա­գույ­նը:
3. Կա­ռա­վա­րու­թյան կազ­մը պետք է փոխ­վի՝ ինչ­քան ձա­խո­ղում­ներ դեռ պետք է լի­նեն, որ վար­չա­պե­տը հա­մոզ­վի՝ իր կադ­րե­րը տե­ղում չեն՝ ոչ կա­ռա­վար­չա­կան հմ­տու­թյուն­ներ ու­նեն, ոչ ո­լոր­տին են տի­րա­պե­տում, ոչ էլ ի վի­ճա­կի են սո­վո­րել:
Իսկ ընդ­հան­րա­պես Գա­վա­ռի դեպ­քե­րից հե­տո հրա­ժա­րա­կան պի­տի տա­յին թե ՀՀ ոս­տի­կա­նա­պե­տը, թե Գե­ղար­քու­նի­քի մարզ­պե­տը, բայց դա նոր­մալ երկ­րում: Հետ­հե­ղա­փո­խա­կան էյ­ֆո­րիան, որ ըստ 2018-ի դեկ­տեմ­բե­րի 9-ի ընտ­րու­թյուն­նե­րի, ընդ­գր­կում էր հա­սա­րա­կու­թյան 44 տո­կո­սը՝ այդ­քանն է ընտ­րու­թյան մաս­նակ­ցել, վե­րա­ցել է: Շատ մարդ­կա­յին է, որ մար­դը չի ու­զում ըն­դու­նել սխա­լը, մարդ­կա­յին է, որ հա­մա­ռում է իր սխա­լի մեջ ու փաս­տար­կում՝ իսկ ի՞նչ ընտ­րու­թյուն կար: Խոր­հր­դա­րա­նա­կան ու ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րը հի­մա միայն մեկ նպա­տակ պետք է ու­նե­նան՝ ՍԵ­ՓԱ­ԿԱՆ տե­սա­կետ ու ՍԵ­ՓԱ­ԿԱՆ դեմք ու­նե­նալ՝ այ­լընտ­րանք դառ­նա­լու ՔՊ-ին ընտ­րու­թյուն­նե­րում: Ձա­խող­ված են նրանք, որ գնա­լու են այլ եր­կր­նե­րի շա­հե­րի սպա­սարկ­ման ճա­նա­պար­հով՝ իբր Հա­յաս­տա­նին ծա­ռա­յե­լով, այդ ճա­նա­պար­հը ան­ցած տաս­նյակ կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րի ա­նունն այ­սօր չեն էլ հի­շում: Ձա­խող­վե­լու են նրանք, որ փոր­ձե­լու են ծա­ռա­յու­թյուն­ներ մա­տու­ցել իշ­խա­նու­թյա­նը՝ նրա պա­րա­նո­ցից կախ խոր­հր­դա­րան մտ­նե­լու: Ձա­խող­վե­լու են նրանք, որ փոր­ձե­լու են հա­ջո­ղու­թյուն գտ­նել մարդ­կանց մի­մյանց հա­կադ­րե­լու ու խրա­մատ­ներ խց­կե­լու մեջ: Ընդ­դե­մի ժա­մա­նա­կը սպառ­վել է: Ե­կել է ՀԱ­ՆՈՒ­ՆԻ ժա­մա­նա­կը:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. Եվ քա­նի որ իշ­խա­նու­թյու­նը խիստ զբաղ­ված է սե­փա­կան օ­րա­կար­գով ու կո­րո­նա­վի­րու­սը շան տեղ չի դնում, խեղդ­վող­նե­րի փր­կու­թյան գոր­ծը մնում է խեղդ­վող­նե­րին՝ մի վա­րակ­վեք ու մի վա­րա­կեք: Ողջ լե­րուք: Իսկ ընդ­հան­րա­պես՝ բա­ցա­հայ­տեք ձեր անձ­նա­կան «Ավ­ստ­րա­լիան» ու ձեր անձ­նա­կան «սև կա­րա­պը»:
Դիտվել է՝ 6124

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Թյուրքական պետությունների գագաթնաժողովը՝ Բիշքեկում. ի՞նչ հարցեր կան օրակարգում

Թյուրքական պետությունների գագաթնաժողովը՝ Բիշքեկում. ի՞նչ հարցեր կան օրակարգում

Ղրղզստանում տեղի է ունենում Թյուրքական պետությունների կազմակերպության (OTS) ղեկավարների գագաթնաժողովը, որին մասնակցում են նաև դիտորդ երկրների ղեկավարները՝ Հունգարիայի վարչապետ Վիկտոր Օրբանը, Թուրքմենստանի նախագահ Սերդար Բերդիմուհամեդովը և թուրքական զորքերի կողմից օկուպացված Հյուսիսային Կիպրոսի «նախագահ» Էրսին Թաթարը։

Սոցցանցային գրառումներ

Հիմա մեր հին սառնարանը չկա, բայց սերը մնացել է
Հիմա մեր հին սառնարանը չկա, բայց սերը մնացել է

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Մեր կյան­քի հի­մերն ան­դունդ­ներն ըն­կան
Մեր կյան­քի հի­մերն ան­դունդ­ներն ըն­կան

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

«Ծո­վից ծով» Հա­յաս­տան խոս­տա­ցող իշ­խա­նա­վորն ու ծա­րավ հայը
«Ծո­վից ծով» Հա­յաս­տան խոս­տա­ցող իշ­խա­նա­վորն ու ծա­րավ հայը
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.