2014-ի գարունը դժվար է գալիս: Ավելի ճիշտ` ձմեռը ծանր անցավ: Սա փաստ է, որ մեկնաբանություն չի ուզում: Բայց երբեմն մեկնաբանություններն իրենք իրենց են ծնվում ու ի հայտ են բերում անսպասելի զուգորդումներով: Փետրվարի 28-ին Դոնի Ռոստովում ասուլիս տվեց ՈՒկրաինայի նախագահ Վիկտոր Յանուկովիչը: Գրեցի նախագահ ու մտածում եմ` ճի՞շտգրեցի: Բայց մեղավորը իմ տգիտությունը չէ, այլ իրավիճակի անորոշությունը: ՎիկտորՅանուկովիչը ընտրված նախագահ է, և դա անառարկելի փաստ է` մի կողմից:

Ալքիմիան անչափ լուրջ գիտություն է. այն հայտնաբերում է բալասանը, որը կյանքը դարձնում է հավերժ: Էլ չենք ասում ոսկու մասին: Անագից լիքը ոսկի է կորզվում:

Հայաստանյան քաղաքական օրակարգը շաբաթ օրը «հոգեխանգարվեց» մարտի 1-ի միտինգով ու ՌԴ Պետդումայի որոշմամբ: Վերջինը «հոգեխանգարեց» ողջ աշխարհի անդորրը: ՈՒ դեռ կխանգարի:

Թեև երկրի հարավ-արևմուտքում վերջերս կատարված ահաբեկչական գործողությունիցից հետո Շանհայում արտաքուստ ամեն ինչ հանգիստ է թվում, սակայն երկաթուղային ու ավտոբուսային կայարաններում, օդանավակայաններում ու մարդկանց հոծ կուտակումների վայրերում նկատելիորեն շատացել են ոստիկանները, հատկապես՝ շներով, իսկ պահպանության համակարգերը, կարծես, սկսել են աշխատել ընդգծված ուշադրությամբ։

Եվ այսպես, Սոչիի 2014 թ. ձմեռային օլիմպիադան հետևում է մնացել։ Նրա մարզական արդյունքները, իհարկե, դատողությունների ու վերլուծությունների բավականաչափ նյութ են տալիս։ Բայց հիմա ուզում եմ խոսել այն մասին, թե ինչպես էին փորձում «Օլիմպիադա-2014»-ն օգտագործել Ռուսաստանն ու նրա նախագահին վարկաբեկելու համար, սակայն չհաջողվեց։ Հարց. ինչո՞ւ էր ինչ-որ մեկին պետք, որ Սոչիի խաղերն ինչ-որ բանով մռայլվեին։

Սոչիում 2014 թ. ձմեռային օլիմպիական խաղերի անցկացումը զարմանալիորեն զուգադիպեց ՈՒկրաինայի հայտնի իրադարձությունների ողբերգական, բայց տարօրինակ միջանկյալ ելքին։ Արևմուտքի լրատվամիջոցների մի շարք հրապարակումներ հստակորեն ցույց են տալիս` ոմանց համար ՈՒկրաինայի պետական հեղաշրջումը 2008 թ. օգոստոսի վրաստանյան պատերազմի «ռևանշն» է։

Հանուն ճշմարտության ասեմ` ես այս ամենի հետ կապ չունեմ: Կատարվեց` ինչ կատարվեց: Չկատարվեց` ինչ չկատարվեց, և հիմա ունենք` ինչ ունենք:

Խոստովանեմ, որ ՈՒկրաինայի մասին ուզում էի գրել նախորդ հրապարակումը, բայց «վեցերորդ» զգայարանով զգում էի, որ դեռ վաղ է, լինելու են իրադարձություններ, որոնք հնարավոր չէ կանխատեսել, ուրեմն պետք է սպասել: Նույնիսկ հիմա՝ փետրվարի 23-ին, այս տողերը գրելիս վստահ չեմ, որ փետրվարի 25-ին, երբ դուք կարդաք, ոչինչ փոխված չի լինի: Եվ դա այն հրաշալի վիճակն է, որ ժողովուրդների կյանքում երբեմն պատահում ու փոխում է նրանց ճակատագիրը:

ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը, որ տևական ժամանակ ոչինչ չէր ասել մեր կյանքի ու վարքի մասին, 2-rd.am-ին տված հարցազրույցում պարզաբանել է իր տեսակետները Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցելու վերաբերյալ:

Փետրվարին լրատվական գործակալությունները տարածեցին մի, կարծես, ուրախալի նորություն. վերջապես ԱՄՆ-ում գոնե մեկը իշխանության ներկայացուցիչներից ընդունել և լսել է Սիրիայի քրիստոնեական եկեղեցական առաջնորդներին։ Իհարկե, նաև մեր Հայ առաքելական եկեղեցու։ Ինչպես հաղորդել է ամերիկյան «Christian Today» թերթը, ԱՄՆ-ի կառավարության ներկայացուցիչները Վաշինգտոնում ընդունել էին Հոմս քաղաքի պրեսբիտերական (երիցական) համայնքի պաստոր, եկեղեցիների մերձավորարևելյան խորհրդի նախկին նախագահ Ռիադ Ժարժուրին և հայ եկեղեցու Դամասկոսի թեմի առաջնորդ Արմաշ Նալբանդյանին։