Նայեցի ԱԺ հանձնաժողովում Էդգար Ղազարյանի խոսքից այն հատվածը, որտեղ նա ասում է, որ 2018թ․ Հայաստանում տեղի է ունեցել ադրբեջանա-թուրքական հեղափոխություն։ Այս խոսքին հետևեցին զանազան, միմյանցից դեմքով չտարբերվող, իրենց ստրակատիրոջ պես մորուքակիր ՔՊ-ականների հարձակումները. Է՛լ լեզուդ կկտրեմ, է՛լ մեր ժողովուրդը և այլն, և այլն։

ՀՀ ԱԺ-ում փողոցային խուժանի ներկայացմամբ ու կատարմամբ տեղի ունեցավ խմբակային հերթական խուլիգանություն-բեմադրությունը:

Երեկ դեռևս ՀՀ գործադիր առաջին պաշտոնյայի ընտանիքի անդամը Աճարկուտ գյուղի խեղճ ժողովրդի վրա թույնով, մաղձով, ցինիզմով լցված տակառ էր գլորում ու ամենից վիրավորական խոսքերով անվանարկում էր դեռևս կենդանի բոլոր հայ տղամարդկանց,բա թե՝ հինգ հարյուր հազարդ կենդանի մնացիք, էն չորս հազարը զոհվեցին, դրանից հետո էլ որոշեց մոտ 11 000 հոգու դավաճան ու դասալիք կարգել: Ընդ որում, եղկելի մենախոսությունն ընթանում էր թիկնապահի աչալուրջ հսկողության ներքո։

Շատերի համար սա մասնագիտական տոն է: Սա տարվա մեջ միակ օրն է, երբ սուտը որպես երկրորդ մասնագիտություն ընտրած բազմաթիվ մարդիկ աշխատում են լեգիտիմ և առանց թաքնվելու: Նման մարդիկ սովորաբար գավառամիտ են, ովքեր քաջնազարյան սինդրոմով հասել են որոշակի դիրքի: Այդ տեսակը առանձնանում է իր արծաթասիրությամբ և ագահությամբ: Գրագետ ու ինտելեկտուալ մարդը կարիք չունի ստելու, խաբելու, բանսարկելու, անվանարկելու... Տգետներն են փորձում իրենց գլխի դատարկ հատվածը լցնել խարդավանքներով և համոզված են, որ ապրելու համար խելք պետք չի: Պետք է ճարպկություն և զոռբայություն:

Բոլոր նրանք, ովքեր իսկապես մտահոգ էին երկրի ապագայով, պետք է նպաստեին, թույլ տային, որ տեղի ունենար քաղաքական էլիտայի բնական սերնդափոխություն՝ առանց հեղափոխական միջամտության անհրաժեշտության։

1840-1842 և 1856-1860 թվականներին Անգլիայի գլխավորությամբ Չինաստանի դեմ իրականացվեց էքսպանսիոնիստական երկու պատերազմ, որոնք ստացան առաջին և երկրորդ «ափիոնային պատերազմ» անվանումը։

Նախորդ դարի 90-ականների սկզբին, երբ Արցախը դեռևս չուներ պետականություն և կանոնավոր բանակ, իսկ երկիրը, գտնվելով թշնամական խուլ շրջափակման մեջ, ամենօրյա հրթիռահրետակոծության էր ենթարկվում Շուշիից և շրջակա թշնամական ռազմահենակետերից, մենք մեզ ոչ միայն չէինք զգում անօգնական ու անորոշ վիճակում, այլև, մեր ժողովրդի բոլոր շերտերի համառության և վճռական միասնության շնորհիվ, ելքեր էինք գտնում ստեղծված իրավիճակից դուրս գալու համար:

Նմանվել ենք դատական խորհրդի (վիրտուալ), որն անընդհատ հավաքվում և քննարկում է սերիական մարդասպանի վարքը, ով ապացուցված բազմաթիվ հանցագործություններ է արդեն գործել և նույնիսկ խոստովանել:

Ձեր իսկ կրթած ժողովրդից ու նրա ընտրության արդյունքներից բողոքելու իմաստը չեմ հասկանում. Եթե դասարանից մի աշակերտ ցածր առաջադիմություն է ունենում, ուրեմն, աշակերտն է խնդրահարույց:

Միանգամից երևում է, որ այս մարդը նիկոլական չի: Հայաստանի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Ալեքսանդր Պետրակով. «Անհարմար եմ զգում այս պարտության համար: Ներողություն եմ խնդրում պարտության համար»: