Տեսնես ինչի՞ց է, որ Դիլիջանին ամենաշատը նվիրած ու նվիրված ՍԵՐԻԿ ԴԱՎԹՅԱՆՆ իր անվամբ ո՛չ մի հիշատակ չունի իր ծննդավայր քաղաքում՝ փողոց, արվեստի դպրոց, մշակույթի տուն կամ թանգարան:
Այս մարդիկ Պաղեստինյան դիմադրության երբեմնի առաջնորդներից են: Նրանք կարողացան իրենց ողջ ժողովրդին համախմբել պայքարի շուրջ և հռչակվեցին սիոնիզմի դեմ անհաշտ կեցվածքով:
Ահա մեր պատմության դրվագներից մեկը, որում ներկայացվում է Տիրոջ ասած լավ հովիվը, ով իր հոտի համար դիմում է անձնազոհության և ում հավանաբար դեռևս չեն սրբադասել։
Սա այն միակ քաղաքն է, որ կարող է մեզ հանդուրժել, այն տեղն է, որտեղ մեր մեղքը եղածից փոքր է երևում, մեր սերը` եղածից մեծ, մեր էությունը` եղածից լուսավոր...
Որևէ երկրի նորմալ զարգացման առաջին պայմանը տվյալ երկրի հզորությանը և պոտենցիալին համապատասխան նպաստավոր միջավայրի ստեղծումն է։
Միջավայր ասվածն էլ մի այնպիսի բան է, որի որոշակի հզորության կամ մակարդակի ինչ-որ չափից վերև զարգացում ու առաջընթաց հնարավոր է կազմակերպել, իսկ այդ չափից ներքև նման բանը անհնարին կլինի...