Կառավարության հանդեպ խոր անվստահությունը բավականին երկար ժամանակ հակադրվում էր նախկիների և ներկաների պայքարի իմիտացիայով։ Այս պահին վերջ է դրված այդ իմիտացիոն պայքարին, դեռ ավելին ապաքաղաքական, ապակուսակցական ու հոգևոր անձ է առաջադրված որպես կառավարության ղեկավարի հավակնորդ։
Բնական է, որ պետք է առաջանա հաջորդ հարցը․
«Ո՞րն է ճանապարհային քարտեզը»։
Հասկանալի է, որ այն գոյություն ունի, գուցե հրապարակման ենթակա չէ՞, այդ դեպքում այն պետք է փոխարինել այլ հարցով․
«Ո՞րն է ապագայի մեր տեսլականը»։
Իհարկե ընդհանրական ձևակերպումներ տրվել են, սակայն այս բոլոր ձևակերպումներում և ընդհանրապես, քաղաքական բաղադրիչը շատ թույլ է։
Իշխանափոխությունից մեկ տարի հետո ընտրություններ, այո՛, բայց ի՞նչ սահմանադրությամբ, ի՞նչ ընտրական օրենսգրքով, ո՞ր կառավարման մոդելով։
Տարիներ շարունակ իշխանություններին մեղադրել են
«մետ»-ությունների հարցում՝ ռուսամետներ, արևմտամետներ, ժամանակն է, որ ունենանք միայն հայամետ իշխանություն՝ բալանսավորված արտաքին քաղաքականությամբ։
Հետևաբար, հստակ մեսիջներ են պետք նաև միջազգային մեր գործընկերներին։
Արևմուտքին դեմոկրատական պրոցեսների առումով, ՌԴ-ին դարավոր բարեկամության առումով, բայց երբեք չմոռանալով հայկական շահի մասին, առաջնայինը դարձնելով հայինը և հայկականը։
Հետևաբար, անհրաժեշտ է ունենալ անալիտիկ կենտրոն, որի առկայությունը հնարավորություն կտա անընդհատ վերլուծության ենթարկել թե́ արտաքին, թե̒ ներքին ազդակները և շարժվելու դրանց համընթաց։
«Միասնական Վարդենիս» խմբակցության ղեկավար`