Արման ՄԵԼԻՔՅԱՆ. Իլհամն ու Մեհրիբանը. ալիևյան խարդավանք

Իլհամ և Մեհրիբան Ալիևների համատեղ առաջադրումը որպես թեկնածու Ադրբեջանում կայանալիք նախագահական ընտրություններում ուշագրավ մարտավարական քայլ էր: Միջազգային հանրությանն առաջարկվող այս ներընտանեկան մրցակցության բեմականացումն, թերևս, ամենևին էլ կոչված չէ ինչ-որ մեկին համոզել, որ այդ երկրում ժողովրդավարության ավելցուկն արդեն կարող է գործող նախագահի ընտանիքի քայքայման պատճառ դառնալ: Սա նաև ներքին, դեռևս իրականում չնշմարվող ալիևյան հակառակորդ նախագահացուին ընտրությունների ժամանակ համատեղ ջանքերով չեզոքացնելու փորձ չէ` Ադրբեջանում քաղաքական հակառակորդներին ասպարեզից հանելու, վերացնելու գեղեցիկ ավանդույթները դեռ հայր Ալիևի օրոք են ձևավորվել: Կարծում եմ, որ Ադրբեջանում դեռ վերջնական որոշումը չի կայացվել հենց Իլհամ Ալիևի առաջադրվելու նպատակահարմարության տեսանկյունից և իշխող ընտանիքն արտաքին ուժերի հետ ակտիվ առևտուրը շարունակելու այս ինքնատիպ միջոցն է ընտրել: Այս կերպ Ալիևները մինչև օրենքով սահմանված թեկնածուի ինքնաբացարկի դիմելու վերջնաժամկետը կկարողանան սակարկել մի կողմից ռւսների, իսկ մյուս կողմից` ԱՄՆ-ի ու եվրոպացիների հետ Ադրբեջանական իշխող ընտանիքի լավագույն ապագան ապահովագրելու համար: Ըստ այդմ, եթե առավել հարմար պայմաններն առաջարկի Ռուսաստանը, ապա ինքնաբացարկ կհայտարարի Մեհրիբան Ալիևան, իսկ եթե Արևմուտքի գիրկն ավելի ջերմ ու առատ լինի, ապա, թերևս, ընտրապայքարից դուրս կգա Իլհամ Ալիևը: Մեզ համար նախընտրելի է այն տարբերակը, որի պարագայում նվազագույնս վտանգված կլինեն մեր տարածքային շահերը:
Ամեն դեպքում պետք է հիշել, որ Ադրբեջանը մենատիրական մտածողություն ունեցող հասարակություն ունի, որի համար տղամարդն է ընտանիքի գլուխը, իսկ կինը պետք է հնազանդ լինի և ենթարկվի նրա որոշումներին: Այդ համատեքստում Իլհամի և Մեհրիբանի անգամ առերևույթ մրցակցությունը նախագահական պաշտոնի համար ուժեղ հարված կհասցնի նրանց համատեղ վարկին` ինչ ընտանիքի գլուխ տղամարդ, եթե իր կինն է իր դեմ հանդես գալիս որպես քաղաքական հակառակորդ, և ինչ հնազանդ ու ենթարկվող կին, եթե համարձակվում է ընդվզել իր բարերարի` սեփական ամուսնու դեմ: Այս երկուսի համատեղ մասնակցությունն ընտրապայքարին շատ վտանգավոր կլինի հենց իրենց համար, իսկ այլոց համար դա կդառնա իսկական ծաղր ու ծիծաղի խրախճանք: Իսկ մենք էլ, այս ամենին շատ ավելի լուրջ պետք է վերաբերվենք, որովհետև այս ալիևյան խարդավանքների հաջող ընթացքից առաջին հավանական տուժողը հենց մենք ենք լինելու:

Մեկնաբանություններ