Եվրոպական երկրների ղեկավարները՝ սկսած Ֆրանսիայի նախագահից, վերջացրած Գերմանիայի կանցլեր Շոլցով, որոշել են մի առանձնակի հետևողականությամբ ընդգծել Արցախում ինքնորոշման իրավունքի իրացման կարևորությունը:
Դարձյալ նույն կուսակցական խառնակչությունն է․ յուրաքանչյուրը փորձում էայսօրվա վիճակի մեղքը մյուսի վրա գցել։ Գերիշխող մտայնությունը ամեն ինչ 1998-ի հեղաշրջման հետ կապելն է, որից հետո, ի դեպ, տասը տարի Հայաստանում կայուն խաղաղություն էր տիրում։
Կարծում եմ՝ շատ քիչ մարդ է մնացել, ում համար ակնհայտ չէ, որ Ադրբեջանի հարձակումը Սյունիքի վրա, երկու կողմից՝ արևելքից ու արևմոտքից, մինչ հիմա կասեցվել է Իրանի դիրքորոշման արդյունքում:
Այս պատմությունը կարող էի գաղտնի պահել. ոչ մի հերոսական բան չկա դրա մեջ։ Դա մի հրաշալի զավեշտ էր, որ պատահեց արցախյան ողբերգության ամենաթեժ օրերին։
Շուշվա հայ բնակչությունը բռնի տեղահանվել էր քաղաքից։
Այսօրվա Հայաստանը սև արկղ է, որի մեջ և շուրջ ընթանում են ծայրահեղ վտանգավոր պրոցեսներ, որոնք ունեն մեծ պոտենցիալ՝ աղետ բերելու։ Տագնապահարույց ձևակերպումներ են գալիս Ադրբեջանից, Ռուսաստանից, Իրանից, Արևմուտքից։
Ադրբեջանը ակնկալում է, որ Հայաստանը անվերապահորեն ճանաչի Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը։ Իսկ ի՞նչ է իրենից ներկայացնում Ադրբեջանի տարածքը՝ ըստ իրենց Սահմանադրության։
Աշխարհն իր հունով առաջ է գնում և ավելի ու ավելի է բաժանվում Արևելքի ու Արևմուտքի, իսկ մենք, ինչպես միշտ, մեր կամքից անկախ, մնում ենք արանքում, և մեզ համար միակ փոփոխությունը լինում է հերթական հակամարտող հզորների ասպարեզ գալը։
Ղրղզստանում տեղի է ունենում Թյուրքական պետությունների կազմակերպության (OTS) ղեկավարների գագաթնաժողովը, որին մասնակցում են նաև դիտորդ երկրների ղեկավարները՝ Հունգարիայի վարչապետ Վիկտոր Օրբանը, Թուրքմենստանի նախագահ Սերդար Բերդիմուհամեդովը և թուրքական զորքերի կողմից օկուպացված Հյուսիսային Կիպրոսի «նախագահ» Էրսին Թաթարը։