Ինքնամաքրումի օրեր են, կանցնենք սա էլ, ու այդ ճանապարհը մեզանից ոմանք կանցնեն պատվով ու արժանապատվությամբ, իսկ ոմանք այդ ճանապարհը կանցնեն ինքնաոչնչացման հեշտ ու մահաբեր ուղով...

Երևանում սոցիալական բում առաջանալուց «5 պակաս» վիճակ է: Ուղղակի, ինչպես մնացած բոլոր հարցերում են սրանք անում, էստեղ էլ, մարդկանց աչքերին թոզ փչելով ու ականջներից լափշա կախելով, կարողանում են դեռ «կռուտիտ» անել:

Սեփական ճակատագրի և դրա հետ կապված, կամա թե ակամա, մեր իսկ կատարած լուրջ սխալների նկատմամբ մերոնց վերաբերմունքը տատանվում է մտահոգությունից մինչև ատելություն ընկած բավականին լայն սահմաններում։

Հայ ժողովրդին վերևից նայողները երբեք չեն կարողանալու լուծել նրա խնդիրները, որովհետև նման կերպ դիրքավորվողները, որպես կանոն, գիտակցական շատ ցածր մակարդակ են ունենում...

Քիչ առաջ ֆեյսբուքում բլոկեցի թուրքագետ, հայտնի գիտնական Ռուբեն Սաֆրաստյանի էջը:

Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը Գերմանիայի կանցլեր Օլաֆ Շոլցի հետ նոյեմբերի 9-ին տեղի ունեցած հեռախոսազրույցի ժամանակ հայտարարել է, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը մոտ են «Խաղաղության պայմանագրի» շուրջ վերջնական համաձայնությանը...

Քաղաքական քարտեզի վրա երկրների հայտնվելը պատահական հանգամանքներով չի պայմանավորված, նրանք ունեն աշխարհաքաղաքական դեր, և երբ հրաժարվում են իրենց դերից, կարող են վերանալ քարտեզի երեսից...

Սառը քաղաքացիական պատերազմ... հարատև խոսքակռիվ՝ «ով ա մեղավոր, որ գիշերը մեր կերած տորթն առավոտը չկար» թեմայով... անօդաչու թռչող մեղադրանքներ... արցունքաբեր հրետանի... հազարապառակություն... ի՞նչ ենք ուզում, ումի՞ց ենք ուզում... ավտոբուսի կանգառում կանգնած սպասում ենք նավին... կարելի ա՞ ուզելով երկիր փրկել, առավել ևս՝ չուզելով... նահանջի պերմանենտ հեղափոխական իրավիճակ՝ ներքևինները չեն ուզում, վերևինները չեն կարող, կողքինները չեն հանգստանում...

Այո´, որպես պետություն պարտվեցինք, բայց որպես ազգ` ոչ: Սակայն դա բնավ չի նշանակում, որ որպես ազգ չենք կարող չպարտվել: Մենք պարտվեցինք որպես պետություն, քանզի երեսուն և ավելի տարիներ չցանկացանք ունենալ հենց այդ պետությունը, չգիտակցեցինք դրա կարևորությունն ու այն բացառիկ հնարավորությունը, որը տրվեց այս պահին ապրող սերունդներին:

«ՈՒ կանգնած ենք ահա ապագայի հանդեպ զարմանալի՜ թեթև, զարմանալի՜ անդեմ՝ մերկության պես տկլոր ու անանցյալ»,- կասեր Չարենցը: Անցյալ չի մնացել: Էն, ինչ կար մինչ 2020 թվի նոյեմբերի 9-ի լույս 10-ի առավոտը, էլ չկա...