Իշխանության հետ ամեն բան պարզ է: Իսկ ընդդիմադիր դաշտում կա՞ գոնե 3-4 մարդ, որոնք խորությամբ տիրապետում են ստեղծված ծայրահեղ բարդ իրավիճակի բոլոր նրբություններին: Ադ թվում՝ ներգրավված երկրների ԻՐԱԿԱՆ շահերին ու ԻՐԱԿԱՆ պլաններին: Մյուս անհրաժեշտ նախապայմանների մասին չեմ էլ խոսում:
Ընդդիմության պատասխանատվությունն էս իրավիճակում տասնապատիկ մեծ է:
Որքա՞ն կարելի է կրկին փորձել, հետո չստացվելու համար մեղավոր կարգել ում ասես: Կամ էլ պաշտպանվել գործադրված ջանքերի մասին սրտաճմլիկ բացատրություններով:
Հայաստանը ծանր հիվանդ է: Եթե մեկն էս իրավիճակում ունի էդքան պատասխանատվություն, իմաստություն, համարձակություն, կապեր, խելք ու ռեսուրս, որ մոտենա վիրահատական սեղանին, չպետք է վիրահատարանից դուրս գա առանց հիվանդի կյանքը փրկելու:
ՈՒղղակի իրավունք չունի:
ՈՒղղակի կդառնա հանցակից:
Էս իրավիճակում ընդդիմության առաջնորդը, իմ պատկերացմամբ, ժողովրդին հրապարակ հրավիրելուց առաջ պետք է ի լուր հայությանն ու արտաքին աշխարհի հայտարարի՝ ինքը կամ հասնում է հռչակված խնդրի լուծմանը կամ իրեն տանում են Թոխմախ:
Նույնիսկ բանտը տարբերակ չպետք է լինի:
Ես նման 3-4 հոգու հազիվ եմ ճանաչում:
Սամվել ՖԱՐՄԱՆՅԱՆ