(1997 թվ.)
Եթե խոստանամ,
որ այս բանաստեղծությունս
վերջինը կլինի
ազատ, ինչպես ճայը,
թեթև, ինչպես քամին....
Եվ այսուհետև բոլորի նման
ե՜ս էլ կճգնեմ
ինձ հատկացված որևէ վանդակում.
և փողոց դուրս կգամ
որևէ կայուն կեցվածքով,
և տարակույս չի ծագի
իմ և մարդկանց միջև,
և տարակույս չի լինի
իմ և Աստծո միջև....
Մենք կարո՞ղ ենք արդյոք
հասկանալ միմյանց
թեկուզ մեր վանդակում
թեթև` ինչպես ճայը,
ազատ ` ինչպես քամին:
Աշոտ ՄԻՐԶՈՅԱՆ