Անձրևն ամպախառն կամաց-կամաց մաղում էր։

1920 թ. թուրքական պետության հիմնադիր Քեմալ Աթաթյուրքը գրում էր, որ «Կովկասյան պատը պետք է վերացնել», այլապես Թուրքիան պաշտպանվելու հնարավորություն չի ունենա և չի կարող զարգանալ։

Դիտմամբ չեմ տեղադրում շատերիս զայրույթը հարուցած նկարը (թեպետ, որպես օրինակ, շատ խոսուն է), քանզի ամեն անգամ տեսնելիս, ավելի ու ավելի եմ զայրանում, որ մենք բոլորս դեռ հանդուրժում ենք այս ամենը։

Մեր ազգը երբեք այսքան պառակտված չի եղել, որքան հիմա։ Աճող հակասությունների և շարունակվող պառակտումների մեջ մենք տեսնում ենք, որ մեր աչքի առաջ խորտակվում են միասնության վերջին հույսերը՝ վերջնականապես խարխլելով մեր պետականության հիմքերը: Սրբազան պայքարի նկատմամբ անվստահությունը և դրա ֆոնին քաղաքական կրքերն ու սրված սոցիալական լարվածությունը վկայում են մտահոգ փոքրամասնության և անտարբեր մեծամասնության միջև խորացող անջրպետի մասին, իսկ դրա հետ մեկտեղ քաղաքական իշխանության և դրա միանձնյա դերակատարի նկատմամբ ջախջախված վստահությունն ու ձևավորված ատելությունը ստեղծում են հանրային քաոսի պատկեր, որտեղ պառակտվածությունը վերից վար է և՝ ձախից աջ:

ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը շուրջ 2 շաբաթ առաջ հենց այնպես չէր զգուշացնում, որ Մերձավոր Արևելքը մեծ պատերազմի շեմին է… Նշելով, որ միաժամանակ աճում է դիմակայությունն Իսրայելի և Իրանի միջև, նա կոչ էր արել թույլ չտալ տարածաշրջանային պատերազմ: Այդ թեմայով սեպտեմբերի 10- ին հրապարակված մեր հոդվածում նշել էինք նաև, որ եթե սկսվեց այդ պատերազմը, Ադրբեջանը դժվար թե չօգտվի այդ առիթից՝ Հայաստանի վրա հարձակվելու համար:

Հայկական իմաստությունն ասում է` ձեռքի մատներն առանձին-առանձին որքան էլ ուժեղ և իմաստուն լինեն, դրանք շատ հեշտ է մեկ-մեկ կոտրել: Մինչդեռ բռունցքված` նրանք միասին հզոր են ու անհաղթ: Նույնիսկ նորածնի փոքրիկ բռունցքը դժվար է բացել ու մատները բաժանել իրարից:

Սեպտեմբերի 20-ին լրացավ Վազգեն Ա Վեհափառի ծննդյան 116-ամյակը: Իր գահակալության տարիներին նա հայրական հոգատարությամբ աջակից եղավ, սատար կանգնեց մեր մշակույթի գործիչներին. ճարտարապետ, նկարիչ Բաղդասար Արզումանյանին, վարպետ ոսկերիչ Ժիրայր Չուլոյանին, Առնո Բաբաջանյանին, Գրիգոր Խանջյանին, Լուսինե Զաքրյանին և շատ-շատերին:

«Ֆարլեյի օրենքը» վերաբերում է ամերիկյան ընտրութուններին: Անվանումը ստացել է 20-րդ դարի կուսակցական աճպարար Ջեյմ Ֆարլեյի գործունեության արդյունքում: «Օրենքի» էությունը հետևյալն է. ընտրական տարվա հոկտեմբերի կեսերին ամերիկացիները ներքուստ որոշում են, թե ում են կողմ քվեարկելու, նրանց որոշումը կարող է փոխել պատերազմը, ընտրյալի հանկարծակի մահը կամ հոկտեմբերի կեսից մինչև նոյեմբերի 5-ը կատարվող որևէ խոշոր իրադարձություն:

ՔՊ-ն և նրա միջազգային պարտնյորները գուժում են, որ մենք պետք է պատրաստվենք մի քանի սառը ձմեռների, իսկ գուցե նաև՝ սովի։

Երեկ Ադրբեջանի Ազգային ժողովի առաջին նիստի ժամանակ Ալիևը հերթական ռազմատենչ ու հայատյաց ելույթով է հանդես եկել, որին ՀՀ ԱԳՆ-ն, իհարկե, չի արձագանքել. չի կարող, չէ՞, խաթարվել «խաղաղության» այս «վեհ գործընթացը»: