Այսօր Տիգրան Աբրահամյանն անդրադարձել է ԱԽՔ Արմեն Գրիգորյանի այն արտահայտությանը, թե «մեր անվտանգության ձախողման պատճառն այն է եղել, որ անվտանգության սպառնալիքի դեպքում զանգել ենք Մոսկվա, ուրիշ որևէ տարբերակ չի եղել»: Աբրահամյանը նաև հանգամանալից բացատրել է, թե ինչն ինչոց է, և ո՞ւր են տանում ԱԽՔ-ի այդ «բացահայտումները»:

Պարտության ճգնաժամը և աշխարհիկ էլիտաների անճարակությունն այլ ընտրություն չէին թողել. կա´մ պետք է լիներ Գեներալ՝ ամուր ձեռք (պարզվեց՝ այդպիսին չունենք), կամ՝ հոգևորական, մարդկային արժեքներ քարոզող, մարդուն մարդկայնությունը վերադարձնող անհատ...

Ես սիրում եմ խոտի կանաչությունը պուտ-պուտ ընդհատող դաշտային ծաղիկների հոտը, հենց նոր սկսված անձրևից թրջված ասֆալտի հոտը ու անձրևից հետո ծիկրակող արևի հոտը, ծիածանի հոտը, ինչ-որ մեկի բաց պատուհանից առավոտվա սառը օդին խառնվող բոված սուրճի հոտը, հենց նոր կուրծք կերած նորածնից բուրող կաթի հոտը ու հացի փռից քթիդ խփող թարմ հացի հոտը, դանակի տակից դուրս պրծնող կտրտած վարունգի հոտը, կողքովս անցնող գեղեցկուհուց հետո օդի մեջ մնացող մեղմ օծանելիքի հոտը, հարևան բակից եկող ու ախորժակս արթնացնող խորովածի հոտը, սեխի անհարթ մաշկը մթնոլորտի նման պարուրած նուրբ մեղրահոտը, բողբոջած բալենու հոտը, լուսնի քնաբեր շողերից լռած քաղաքի հոտը, սիրահարված ծղրիդի ճռռոցից կտրատվող գիշերվա հոտը։

Հայտնի անձնավորությունը, Հայրենիքի ու Պետության մասին խոհափիլիսոփայական «դասախոսությունների» միջոցով, փորձում է արդարացնել իր քաղաքականության կամ դրա բացակայության արդյունքում առաջացած ողբերգական հետևանքները, ինչպես նաև իմաստավորել շարունակական կապիտուլյացիայի նորանոր զիջումները։

«ՀԱՊԿ-ը ստեղծում է սպառնալիքներ Հայաստանի անվտանգության համար, Հայաստանի հետագա գոյության, ինքնիշխանության և պետականության համար»,- երեկ Համաշխարհային հայկական երկրորդ գագթնաժողովի ժամանակ հայտարարել է վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը։

Հայաստանի նորագույն պատմության մեջ երկու խայտառակ իրադարձություն է տեղի ունեցել` Արծվաշենի և Արցախի հանձնումը:

Վերջին 5 տարիներին՝ այս ժամով: Հաջորդ 5 տարիներին էլ, երբ չեղարկենք Հանրային հեռարձակողի խորհրդի բեմադրած «Փոխենք ռադիոյի տնօրեն» կոմեդիան:

Արցախը հանձնել է այն մարդը, ով 2018-20 թթ-ին մերժել է կարգավորման փաստաթուղթը, բանակցությունները սկսել է «իր կետից», լայքերի և ծափերի տարափի ներքո հիստերիկ ձայնով ազդարարել է «Արցախը Հայաստան է և վերջ» աղետաբեր արտահայտությունը՝ պատերազմը բերելով մեր տուն:

Տասն օր առաջ գրառում էի արել՝ «ԽՍՀՄ նախկին հանրապետությունների մոտալուտ ճակատագիրը»:

Հայոց պատմության օրացույցում մեկ սև օր էլ ավելացավ՝ սեպտեմբերի 19՝ հայաթափվեց Արցախը: Այս օրը պետք է հիշվի ոչ միայն սգի օր, այլ նաև ամոթի, քանզի Հայաստանում իշխում էին մարդիկ, որոնք նպաստեցին այդ ամենին...