Հատկապես վերջին օրերին, միանգամայն հասկանալի պատճառներով, բավականին շատ ասեց-խոսվեց Արցախի աննախադեպ հայաթափման և Հայաստանի Հանրապետության անկախության մասին: Մեկ տարի առաջ, սեպտեմբերի 19-ին ադրբեջանական ոճրագործ վարչախումբը սկսեց Արցախի հայության ցեղասպանության՝ հայրենազրկման ահաբեկչական գործողությունը: Իսկ սեպտեմբերի 21-ին էլ, գիտեք, Հայաստանի Հանրապետության անկախ պետականության վերականգնման օրն է. 1991 թվականի այդ օրն է տեղի ունեցել անկախության հանրաքվեն: Այստեղից էլ՝ նշված խոսակցությունները:

Ես՝ որպես մոլեռանդ ալարադավան, իհարկե, չեմ գնա Անահիտ դիցուհուն տեսնելու։ Բայց դա չի նշանակում, որ չեմ գնահատում նրան կամ վախենում եմ՝ մոտս վիրուսային հեթանոսաքոր սկսվի։ Չէ, պարզապես ես, հատկապես վերջին ժամանակներս, քիչ եմ տպավորվում արվեստի ստեղծագործության հետ ուղղակի շփումից։ Նկարը տեսնելն էլ ա ինձ բավական, իսկ նկարը մանկուց անգիր գիտեմ։ Համերգներն ու կենդանի ներկայացումներն էլ ինձ չեն գրավում. ավելի մեծ հաճույքով ձայնագրությունն եմ լսում կամ Յութուբով նայում։ Անմիջական շփում միայն սննդամթերքի հետ եմ սիրում, մեկ էլ, իհարկե, կանանց հետ։

Ամբողջ աշխարհում սկսվել է «Ոչ նախկին, ոչ ներկա» շարժումը։ Ավանդական կայուն կառավարման երկրներից մեկում՝Բրիտանիայում, այդ շարժումը գլխավորում է Նաջըլ Ֆարաջն իր Ռեֆորմների կուսակցությամբ և մեծ քայլերով, անսպասելի հաջողություններ է գրանցում։ Համակարգային կուսակցությունները՝ Լեյբորիստները և Թորինը, գլորվում են անդունդ։

Սահմանազատման անվան տակ, միակողմանի կերպով Ադրբեջանին Կիրանց գյուղից տարածքներ հանձնելուց հետո խաթարվել են Կիրանցի խմելու և ոռոգման ջրի համակարգերը։

Շատերն են հասկանում, որ մենք մեր օր օրի շատացող ու լրջացող գոյաբանական պրոբլեմներով գնում ենք դեպի բազմակողմանի փակուղի և, թույլ ու առանց էական ռեսուրսներ ունենալու, ուրիշներին հետաքրքրում է միայն մեր տարածքը, այն էլ՝ առանց մեզ։

Շնորհակալ եմ բոլորին, ովքեր իմ բանտարկության մեկ տարին համարեցին իրենցը: Առաջին հերթին՝ հարազատներիս, նաև նրանցից ներողություն եմ խնդրում, որ զրկանքների ակամա մասնակից դարձրեցի...

Կասպից ծովը ծանծաղում է, Ադրբեջանին ամեն տարի սպառնում են երաշտները։ Այս պայմաններում անդրսահմանային գետերի ջրերի օգտագործումը ռազմավարական նշանակություն ունի։ Անցած վեցուկես տարում Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը միլիարդավոր դրամների պարգևավճարներ է բաժանել ոչ արդյունավետ աշխատող պաշտոնյաներին, սակայն սահմանագոտում ջրամբարներ չեն կառուցել։

Հին ավտոբուսը մանկություն էր տանում։ Հա՛, ճակատին էլ խոշոր տառերով գրված էր՝ ՄԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ։ Քաղաքում վաղուց էդ ավտոբուսներից չկար՝ ներկը տեղ-տեղ թափած, մի քանի տեղ ճմռթված, ժանգը կերած, անճոռնի ճուտիկի նման դանդաղ, դռդռալով շարժվում էր նոր, փայլուն մեքենաների մեջ ու փչացնում քաղաքի տեսքը։

Ոմն Այխան Հաջիզադե, որը Բաքվի բարբարոսական վարչախմբում զբաղեցնում է ԱԳՆ կոչեցյալի ինչ-որ խոսնակի պաշտոն, պարբերաբար աչքի է ընկնում Հայաստանի հասցեին վիրավորական, լկտի ու վերջնագրային բնույթի պահանջների հնչեցմամբ և մեր երկրի ներքին գործերին խառնվելով։