ԱՄՆ-ի նախագահական ընտրություններում Դոնալդ Թրամփի հաղթանակը չի փոխի վերաբերմունքը ուկրաինական ճգնաժամի նկատմամբ՝ հայտարարել է ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը։ «Վաշինգտոնի սկզբունքային վերաբերմունքը ուկրաինական և նույնիսկ եվրոպական հարցերի նկատմամբ չի փոխվի այն առումով, որ Վաշինգտոնը միշտ կձգտի իր վերահսկողության տակ պահել այն ամենը, ինչ տեղի է ունենում ՆԱՏՕ-ամերձ և բուն ՆԱՏՕ-ի տարածքում»,- ընդգծել է նա։               
 

Առանց ընդ­դի­մու­թ­յան ու­ժեղ իշ­խա­նու­թ­յուն չի լի­նում

Առանց ընդ­դի­մու­թ­յան ու­ժեղ իշ­խա­նու­թ­յուն չի լի­նում
16.06.2020 | 00:39
Այն իշ­խա­նու­թյու­նը, ո­րը չի գի­տակ­ցում, որ քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րի հա­ջող և եր­կիրն ա­ռաջ տա­նե­լու կարևոր նա­խա­պայ­ման­նե­րից մեկն էլ ընդ­դի­մու­թյուն ու­նե­նալն է, սե­փա­կան գե­րեզ­մա­նա­փոսն է փո­րում։ Իսկ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ի­շա­նու­թյու­նը ոչ միայն ընդ­դի­մու­թյուն չի հան­դուր­ժում, այլև բո­լոր հնա­րա­վոր ձևե­րով իր ճա­նա­պար­հից հե­ռաց­նում է նրանց։ Նա­խօ­րեին ԲՀԿ խմ­բակ­ցու­թյան ղե­կա­վա­րի տան խու­զար­կու­թյու­նը ընդ­դի­մա­խո­սի ոչն­չաց­ման Փա­շի­նյա­նի ա­մե­նա­նա­խընտ­րած տար­բե­րակ­նե­րից մեկն է՝ քրեա­կան գործ հա­րու­ցել ու միան­գա­մից փա­կել հա­կաիշ­խա­նա­կան ողջ քն­նար­կու­մը։ Չենք քն­նար­կում, թե ի­րա­վա­կան հար­թու­թյու­նում ով է սխալ, ով ճիշտ, բայց ակն­հայտ է, որ Գա­գիկ Ծա­ռու­կյա­նի հետ ա­մեն ինչ հրա­շա­լի կլի­ներ, ե­թե նա ըն­դա­մե­նը մեկ շա­բաթ ա­ռաջ իշ­խա­նա­փո­խու­թյան հարց մեջ­տեղ չբե­րեր։ Մյուս ընդ­դի­մա­խոս­նե­րի հան­դեպ վե­րա­բեր­մունքն էլ եր­կու տա­րի դար­ձել է իշ­խա­նու­թյան կա­ռա­վար­ման շար­ժիչ ու­ժը. «թա­լան­չի նախ­կին­ներ», «բա­ցիլ­ներ», «շնա­բա­րո դուրս­պր­ծուկ­ներ», ո­րոնք միշտ խան­գա­րում են, որ իշ­խա­նու­թյու­նը եր­կի­րը զար­գաց­նի։
Սա­կայն այս հա­մա­տա­րած ան­հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյու­նը ընդ­դի­մա­խոս­նե­րի հան­դեպ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին զր­կեց ա­մե­նա­կարևոր քա­ղա­քա­կան կռ­վա­նից՝ հա­կակ­շիռ­ներ չու­նե­նա­լուց, ին­չը եր­կի­րը զար­գաց­նե­լու կարևոր գոր­ծոն­նե­րից է։ Իշ­խա­նու­թյունն իր թի­կուն­քում միշտ պի­տի զգա ընդ­դի­մու­թյան զս­պող, սթա­փեց­նող շուն­չը։ Է­լի կա­րող էր նախ­կին­նե­րի հետ պայ­քա­րել, քրեա­կան գոր­ծեր հա­րու­ցել, բայց դա էլ խե­լամ­տու­թյան սահ­ման ու­նի։ Չի կա­րող ա­ռողջ քն­նա­դա­տու­թյու­նը քա­ղա­քա­կան հե­տապ­նդ­ման, պի­տա­կա­վո­րում­նե­րի և ողջ իշ­խա­նու­թյամբ մեկ ու­ժի վրա հար­ձակ­վե­լու պատ­ճառ լի­նել։ Իշ­խա­նու­թյու­նը պար­զա­պես չի կա­րող քն­նա­դա­տու­թյան հա­մար ընդ­դի­մա­խո­սի ըն­տա­նիք, անձ­նա­կան տա­րածք ներ­խու­ժել, ու դա հան­րու­թյան ա­ռաջ սփ­ռել։ Սա քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն չէ, սա ան­բա­րո վար­քա­գիծ է, ինչն իշ­խա­նու­թյան հա­մար կրկ­նա­կի ան­թույ­լատ­րե­լի է։
Մինչ­դեռ ընդ­դի­մու­թյուն չու­նե­նալ ե­րա­զող իշ­խա­նու­թյու­նը ըն­կավ իր իսկ փո­րած հո­րը։ Որ­քան տար­բեր հնարք­նե­րով՝ սկ­սած հո­գե­բա­նա­կան ճն­շում­նե­րից, հա­մա­ցան­ցա­յին հայ­հո­յա­խա­ռը գրոհ­նե­րից, վեր­ջաց­րած քրեա­կան գոր­ծե­րով, ճն­շեց ընդ­դի­մա­խոս­նե­րին, վեր­ջին­ներս ա­վե­լի ու­ժե­ղա­ցան։ Ե­թե նախ­կի­նում մեր մտ­քի ծայ­րով էլ չէր անց­նի, որ այ­սօր­վա ընդ­դի­մա­դիր­նե­րից ո­մանց երբևէ ի­րար կող­քի կանգ­նած կա­րող ենք տես­նել, կամ հրա­պա­րա­կավ կա­րող են ի­րար սա­տա­րել, ա­պա այ­սօր նրանք ոչ միայն սա­տա­րում են ի­րար, այլև հա­մախ­մբ­ված են մեկ օ­րա­կար­գի շուրջ։ Եվ այս «ան­նա­խա­դե­պու­թյան» հե­ղի­նա­կը հենց Փա­շի­նյանն է, որն իր գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րով նպաս­տեց ընդ­դի­մա­դիր դաշ­տի լայն կոն­սեն­սու­սին։ Առն­վազն մեկ հար­ցի շուրջ՝ օր ա­ռաջ հե­ռաց­նել այս իշ­խա­նու­թյա­նը։
Թվում է, թե պա­րա­դոքս է, բայց այ­սօր Հա­յաս­տա­նում ընդ­դի­մու­թյունն ա­վե­լի ու­ժեղ է, քան իշ­խա­նու­թյու­նը։ Բո­լոր ա­ռում­նե­րով՝ գա­ղա­փա­րա­կան, ին­տե­լեկ­տուալ, մար­տա­վա­րա­կան, քա­ղա­քա­կան փոր­ձա­ռու­թյան։ Իշ­խա­նու­թյու­նը միայն վար­չա­կան, ի­րա­վա­կան, հար­կա­յին լծակ­ներ ու­նի, ո­րը եր­կար չի կա­րող գոր­ծի դնել։
Այն­պես որ, Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը պի­տի մտա­ծեր ոչ թե ընդ­դի­մու­թյա­նը ճն­շե­լու, ոչն­չաց­նե­լու մա­սին, այլ նրա նե­րու­ժը ևս օգ­տա­գոր­ծե­լու, ե­թե ի­հար­կե, այս իշ­խա­նու­թյու­նը եր­կի­րը զար­գաց­նե­լու խն­դիր էր ընդ­հան­րա­պես դրել։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 9072

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ