Մանրամասն որոնում (արխիվ)
15.11.2024
 
ԱՄՆ-ի նորընտիր նախագահ Դոնալդ Թրամփի անցումային թիմում ամենաազդեցիկ անձ համարվող գործարար Իլոն Մասկը և ՄԱԿ-ում Իրանի մշտական ներկայացուցիչ Ամիր Սաիդ Իրավանին Նյու Յորքում քննարկել են Վաշինգտոնի ու Թեհրանի հարաբերություններում լարվածությունը նվազեցնելու ուղիները։ Նրանք դրական են որակել բանակցությունները և ասել, որ սա «լավ նորություն» են համարում։               
 
Նորություններ » Հռո­մը՝ հա­վեր­ժա­կան քա­ղաք

Հռո­մը՝ հա­վեր­ժա­կան քա­ղաք

Հռո­մը՝ հա­վեր­ժա­կան քա­ղաք
17.03.2020 | 00:13

Հա­մա­ճա­րակ­նե­րը 21-րդ դա­րի հայտ­նա­գոր­ծու­թյու­նը չեն: Մարդ­կու­թյա­նը միշտ էլ պա­տու­հա­սել են ախ­տեր, որ այդ պա­հին բու­ժե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներ չի ու­նե­ցել:

Նույ­նիսկ տե­սու­թյուն­ներ են ա­ռա­ջադր­վել, որ տևա­կան պա­տե­րազմ­նե­րի, սո­ցիալ-տն­տե­սա­կան վատ պայ­ման­նե­րի պատ­ճա­ռով տար­բեր եր­կր­նե­րում ո­րո­շա­կի ժա­մա­նա­կում մար­դիկ սկ­սել են կորց­նել ի­մու­նի­տե­տը, ու հենց այդ ժա­մա­նակ ի հայտ են ե­կել հի­վան­դու­թյուն­ներ, ո­րոնց նրանց թու­լա­ցած օր­գա­նիզ­մը ի վի­ճա­կի չի ե­ղել դի­մադ­րել: Եվ այ­նուա­մե­նայ­նիվ, իր հիշ­վող պատ­մու­թյան մեջ մարդ­կու­թյունն ըն­դա­մե­նը 4 հա­մա­ճա­րակ է ար­ձա­նագ­րել: Չոր­րոր­դի ա­կա­նա­տե­սը մենք ենք:
Մար­տի 11-ին ԱՀԿ-ն կո­րո­նա­վի­րու­սը հայ­տա­րա­րեց հա­մա­վա­րակ՝ պան­դե­միա: Այ­սօր ակն­հայտ է՝ ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան մի­ջազ­գա­յին չի­նով­նիկ­նե­րը ան­պատ­րաստ էին ու չա­փա­զանց հա­պա­ղե­ցին հայ­տա­րա­րու­թյան մեջ, ա­ռա­վել ևս՝ մինչ օրս չկան ընդ­հան­րա­կան ցու­ցում­ներ: ԱՀԿ-ն ձա­խող­վեց պար­տա­կա­նու­թյուն­նե­րի մեջ, ու ոչ միայն ԱՀԿ-ն: Ձա­խող­վե­ցին այն եր­կր­նե­րը, որ բաց թո­ղե­ցին վա­րա­կա­կիր­նե­րի ա­ռա­ջին ա­լի­քը, երկ­րորդ ա­լիքն ար­դեն հա­մա­ճա­րակ բե­րեց:
Այս օ­րե­րին տար­բեր հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ են հն­չում: Բայց ա­մե­նաան­կեղ­ծը «Լի­վեր­պու­լի» գլ­խա­վոր մար­զիչ Յուր­գեն Կլո­պի խոսքն էր. «Չեմ կար­ծում, որ հի­մա այն պահն է, երբ ֆուտ­բո­լա­յին մարզ­չի կար­ծի­քը կարևոր է։ Բայց հաս­կա­նում եմ, որ մեր եր­կր­պա­գու­նե­րը ցան­կա­նում են լսել թի­մին, ու կար­տա­հայտ­վեմ։ Ա­ռա­ջին հեր­թին մենք պետք է ա­նենք հնա­րա­վոր ա­մեն ինչ մի­մյանց պաշտ­պա­նե­լու հա­մար։ Ես խո­սում եմ հա­սա­րա­կու­թյան հա­մա­տեքս­տում։ Այդ­պես պետք է լի­նի միշտ, բայց հի­մա դա կարևոր է ա­ռա­վել քան երբևէ։ Ֆուտ­բո­լը թվում է ա­մե­նա­կարևորն է։ Բայց հի­մա ֆուտ­բոլն ու ֆուտ­բո­լա­յին խա­ղերն ընդ­հան­րա­պես կարևոր չեն։ Ի­հար­կե, մենք չենք ու­զում խա­ղալ դա­տարկ տրի­բու­նա­նե­րի առջև։ Չենք ու­զում, որ խա­ղերն ու մր­ցա­շա­րե­րը դա­դա­րեց­վեն, բայց ե­թե դա կօգ­նի մեկ մար­դու մնալ ա­ռողջ, միայն մեկ մար­դու, մենք կա­նենք դա։ Ե­թե խոս­քը ֆուտ­բո­լի և հա­սա­րա­կու­թյան ա­ռող­ջու­թյան միջև ընտ­րու­թյան մա­սին է, չկան հար­ցեր։ Այս վի­րու­սը ցույց է տա­լիս, որ ֆուտ­բո­լը ի­մու­նի­տետ չի տա­լիս։ Մեր մտ­քերն ու ա­ղոթք­ներն այն մարդ­կանց հետ են մեր մր­ցա­կից թի­մե­րից, որ տու­ժում են այս ա­մե­նից։ Ոչ ոք չգի­տի, թե ինչ է մեզ սպա­սում։ Որ­պես թիմ՝ մենք պետք է հա­վա­տանք, որ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը կա­յաց­նում են ո­րո­շում­ներ ա­ռողջ մտ­քով։ Ներ­կա պա­հին, երբ այս­քան մար­դիկ մեր քա­ղա­քից, շր­ջա­նից, երկ­րից ու ամ­բողջ աշ­խար­հից ա­ռե­րես­վում են խու­ճա­պի ու ան­վս­տա­հու­թյան հետ, ա­նար­դար կլի­ներ խո­սել այլ խնդ­րի մա­սին, բա­ցի այն, որ մար­դիկ պետք է հոգ տա­նեն մի­մյանց նկատ­մամբ և հետևեն փոր­ձա­գետ­նե­րի խոր­հուրդ­նե­րին։ Մեր ու­ղեր­ձը եր­կր­պա­գու­նե­րին՝ ա­ռող­ջու­թյու­նը դրեք ա­ռա­ջին տե­ղում։ Ռիս­կի մի դի­մեք։ Մտա­ծեք հա­սա­րա­կու­թյան մա­սին։ Խնդ­րում եմ, հոգ տա­րեք մի­մյանց նկատ­մամբ»:
Յուր­գեն Կլո­պը ե­զա­կի է իր տե­սա­կի մեջ, ո­րով­հետև հա­զա­րա­վոր­նե­րը, գու­ցե մի­լիո­նա­վոր­նե­րը այդ­պես չեն մտա­ծում, ու հենց դա է պատ­ճա­ռը, որ պսա­կա­կիր վա­րա­կը տա­րած­վում է՝ ա­ռանց սահ­ման­նե­րի նա­յե­լու: Այ­սօր Եվ­րո­պան է դար­ձել կո­րո­նա­վի­րու­սի կենտ­րո­նը: Բա­րե­կե­ցիկ, զար­գա­ցած ա­ռող­ջա­պա­հու­թյամբ ու կազ­մա­կերպ­ված Եվ­րո­պան կա­պի­տու­լաց­վել է չի­նա­կան ար­տադ­րու­թյան վա­րա­կի ա­ռաջ: Մինչ­դեռ Չի­նաս­տա­նը փա­կում է հի­վան­դա­նոց­ներն ու օգ­նու­թյան ձեռք մեկ­նում աշ­խար­հին: Գու­ցե տա­րօ­րի­նակ է, գու­ցե օ­րի­նա­չափ, որ կո­րո­նա­վի­րու­սի հա­յե­լու ա­ռաջ դրսևոր­վում են աշ­խար­հի ազ­գա­յին ա­ռանձ­նա­հատ­կու­թյուն­նե­րը: Ապ­շեց­րին ու հիաց­րին ի­տա­լա­ցի­նե­րը, որ Ի­րա­նից ու Չի­նաս­տա­նից հե­տո աշ­խար­հում ա­մե­նա­շատ մա­հերն են տա­լիս: Ի­տա­լա­ցի­նե­րը եր­գում են: Ա­մե­նուր: Ի­րենց տնե­րում և բնա­կա­րան­նե­րում ինք­նա­մե­կու­սաց­ված ի­տա­լա­ցի­նե­րը բա­ցում են պա­տու­հան­ներն ու եր­գում, որ մա­հին ա­սեն՝ մենք ողջ ենք, ու մենք քեզ­նից չենք վա­խե­նում: Մենք չենք մեռ­նե­լու, ո­րով­հետև եր­գում ենք կյան­քի հա­մար ու կյան­քի մա­սին: Եվ միան­գա­մայն օր­նա­չափ էր, որ հենց Հռո­մի Ֆրան­ցիս­կոս պա­պը ի­րա­վունք ու­ներ ու պի­տի հան­ճա­րեղ ու­ղեր­ձով դի­մեր ի­տա­լա­ցի­նե­րին. «Այ­սօր՝ քնե­լուց ա­ռաջ մտա­ծեք այն օր­վա մա­սին, թե երբ կր­կին դուրս կգանք փո­ղոց: Երբ կր­կին կգր­կա­խառն­վենք, իսկ ըն­տա­նի­քով առևտուր ա­նե­լու հնա­րա­վո­րու­թյու­նը ի­րա­կան տոն կթ­վա: Կմ­տա­ծենք այն օր­վա մա­սին, թե ինչ­պես մեր կյանք կվե­րա­դառ­նան սուր­ճը՝ սր­ճա­րան­նե­րում, գր­կա­խառ­նու­թյուն­նե­րը, մի­մյանց հպ­ված մարդ­կանց լու­սան­կար­նե­րը:
Կմ­տա­ծենք, թե ինչ­պես ի­րո­ղու­թյունն ան­ցյալ կդառ­նա, իսկ մեր բնա­կա­նոն կյան­քը՝ նվեր՝ անս­պա­սե­լի և հիաս­քանչ: Մենք կսի­րենք այն ա­մե­նը, ինչ մինչ օրս թվում էր բնա­կա­նոն, կգ­նա­հա­տենք ա­մեն վայր­կյա­նը. ծո­վա­փում լո­ղա­լը, արևա­ծա­գը, արևա­մու­տը, կե­նաց­ներն ու ժպիտ­նե­րը: Մենք կր­կին միա­սին կծի­ծա­ղենք: ՈՒժ և քա­ջու­թյուն ձեզ: Շու­տով կհան­դի­պենք»:
Շա­տե­րը դա­տա­պար­տե­ցին Մեծ Բրի­տա­նիա­յի վար­չա­պետ Բո­րիս Ջոն­սո­նին, որ հայ­տա­րա­րեց՝ «Այս հա­մա­ճա­րա­կի ա­վար­տին շատ ըն­տա­նիք­ներ կկորց­նեն ի­րենց սի­րե­լի­նե­րին»: Բայց նրա հայ­տա­րա­րու­թյու­նը ոչ թե խու­ճա­պի տա­րա­ծում էր, այլ զուտ բրի­տա­նա­կան պրագ­մա­տիզմ, որ պար­տադ­րում է ա­մեն ին­չին պատ­րաստ լի­նել, իսկ հի­մա մե­կու­սաց­նում են 70-ն անց մարդ­կանց:
Մեկ ա­միս ա­ռաջ Ֆրան­սիա­յի նա­խա­գահ Է­մա­նուել Մակ­րո­նը զգու­շաց­նում էր, որ վա­րա­կը 10-15 շա­բաթ հե­տո է ժա­նիք­նե­րը ցույց տա­լու ու հոր­դո­րում էր հոգ տա­նել ծե­րե­րին:
ԱՄՆ նա­խա­գահ Դո­նալդ Թրամ­փը, որ սկզ­բում պար­ծե­նում էր, թե Ա­մե­րի­կան ան­պարտ է ինչ-որ վի­րու­սի ա­ռաջ, փա­կել է եր­կի­րը՝ խու­ճապ ա­ռա­ջաց­նե­լով աշ­խար­հի ֆոն­դա­յին բոր­սա­նե­րում, ու ա­զատ շունչ քա­շեց միայն թես­տի բա­ցա­սա­կան պա­տաս­խա­նից հե­տո:
Իսկ Հա­յաս­տա­նու՞մ: Փետր­վա­րի 29-ին ար­ձա­նագր­ված ա­ռա­ջին վա­րա­կից հե­տո, ո­րին նոր դեպ­քեր չհա­ջոր­դե­ցին, մենք հան­գս­տա­ցանք այն­քան, որ քիչ էր մնում հայ­տա­րա­րեինք՝ հա­յե­րը կո­րո­նա­վի­րու­սով չեն հի­վան­դա­նում: ՈՒ մնա­ցինք «Կո­րո­նա­վի­րուսն ու՞մ շունն է» մա­կար­դա­կին: Կո­րո­նա­վի­րու­սի հա­յե­լին Հա­յաս­տա­նում ի հայտ բե­րեց ոչ միայն իշ­խա­նու­թյան ան­պատ­րաս­տու­թյունն ու ան­կազ­մա­կերպ­վա­ծու­թյու­նը, ի­րա­կա­նու­թյան ոչ հա­մար­ժեք ըն­կա­լու­մը, այլև ամ­բողջ հա­սա­րա­կու­թյան: Հենց հի­մա են ա­մեն օր ե­թեր սփ­ռում հա­ղոր­դում­ներ, լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րում հայ­տն­վում կան­խա­տե­սում­ներ, որ աշ­խար­հի վեր­ջը հենց վաղն է, բայց մինչ այդ Թուր­քիան ու Ադր­բե­ջա­նը հար­ձակ­վե­լու են Հա­յաս­տա­նի վրա, ո­րով­հետև նավ­թի գնան­կու­մը Բաք­վում ա­ռա­ջաց­նե­լու է սո­ցիա­լա­կան բո­ղո­քի մեծ ա­լիք, ու Ա­լիևն այդ ա­լի­քը հան­դար­տեց­նե­լու հա­մար հար­ձակ­վե­լու է Ար­ցա­խի կամ Հա­յաս­տա­նի վրա: Թուր­քիան էլ՝ իր կող­մից, ո­րով­հետև պարտ­վում է Իդ­լի­բում ու Պու­տի­նից վրե­ժը մեզ­նից է հա­նե­լու:
Մարազմն էլ պի­տի սահ­ման ու­նե­նա: Թուր­քիան ու Ադր­բե­ջա­նը ա­մեն օր կա­րող են հար­ձակ­վել ում վրա ու­զեն, քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նից ու աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նից մի քիչ տե­ղյակ մե­կը այդ քա­ղա­քա­կան բայ­ղու­շու­թյան վրա միայն կծի­ծա­ղի: Կո­րո­նա­վի­րուսն ա­պա­ցու­ցեց, որ Հա­յաս­տա­նում չկա վա­րա­կա­բա­նու­թյուն, հա­մե­նայն դեպս՝ ԳԱԱ-ն ու պե­տու­թյու­նը շա­հագր­գռ­ված չեն, որ վի­րու­սո­լո­գիան զար­գա­նա, մինչ­դեռ դա ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան ո­լորտ է:
Կո­րո­նա­վի­րուսն ա­պա­ցու­ցեց, որ Ազ­գա­յին ժո­ղո­վը ման­կա­պար­տեզ է, այ­լա­պես հուն­վա­րի վեր­ջին պետք է ըն­դու­ներ օ­րենք, ո­րը կկար­գա­վո­րեր պե­տա­կան կա­ռույց­նե­րի գոր­ծու­նեու­թյու­նը հա­մա­ճա­րակ­նե­րի պա­րա­գա­յում՝ սահ­մա­նե­լով՝ երբ է հայ­տա­րար­վում հա­մա­ճա­րակ, որ կա­ռույ­ցը ինչ պետք է ա­նի, մաս­նա­վո­րա­պես՝ Սահ­մա­նադ­րու­թյան և գոր­ծող օ­րենք­նե­րի սահ­ման­նե­րում՝ սահ­մա­նե­լով նաև պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն այն քա­ղա­քա­ցի­նե­րի նկատ­մամբ, որ կխախ­տեն հա­տուկ դրու­թյան ռե­ժի­մը և ի­րենց գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րով հա­սա­րա­կա­կան վտան­գի աղ­բյուր կդառ­նան:
Կո­րո­նա­վի­րու­սը ա­պա­ցու­ցեց, որ ՀՀ ա­մե­նա­բարձր իշ­խա­նու­թյու­նը գե­րան­պա­տաս­խա­նա­տու է իր իսկ ա­ռող­ջու­թյան նկատ­մամբ, այ­լա­պես վար­չա­պետն ու կի­նը ստիպ­ված չէին լի­նի ինք­նա­մե­կու­սա­նալ Սևա­նում ու մեկ օր անց միայն եր­ջա­նիկ հայ­տա­րա­րել՝ թես­տը բա­ցա­սա­կան է:
Կո­րո­նա­վի­րու­սը Հա­յաս­տա­նում ա­պա­ցու­ցեց, որ պե­տու­թյու­նը պար­տա­վոր է սահ­մա­նա­փա­կում­ներ մտց­նել, ու մարդ­կանց գի­տակ­ցու­թյանն ա­պա­վի­նե­լը թե­թևամ­տու­թյան գա­գաթ­նա­կետն է: Ա­պա­ցույ­ցը՝ Էջ­միած­նի նշանդ­րե­քը: Հի­մա ազ­գո­վին մե­ղադ­րում ենք Ի­տա­լիա­յից ե­կած մի կնոջ, ու ոչ ոք չի ա­սում՝ բժիշ­կը պա­տաս­խա­նա­տու չէ՞: Բժիշ­կը մե­ղա­վո՞ր չէ, որ ամ­բողջ մի քա­ղաք հնա­րա­վոր վի­րու­սա­կիր է դար­ձել:
Կո­րո­նա­վի­րուսն ա­պա­ցու­ցեց, որ Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյու­նը կտր­ված է ոչ միայն աշ­խար­հում, այլև երկ­րում կա­տար­վող ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րից: Այ­լա­պես, երբ հարևան եր­կր­նե­րում վի­րու­սը ժա­մե­րում էր տա­րած­վում, վար­չա­պետն ար­ձա­կուրդ չէր գնա ու հան­րաք­վեի քա­րոզ­չու­թյամբ չէր զբաղ­վի՝ վտան­գե­լով ՀՀ «հպարտ» քա­ղա­քա­ցի­նե­րին: Ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րը նոր է միայն ռա­պիդ թես­տեր ձեռք բե­րե­լու փոր­ձեր ա­նում, որ վա­րա­կը կես ժա­մում, ոչ թե 24 ժա­մում են ի հայտ բե­րում: Փաս­տա­ցի՝ Հա­յաս­տա­նում ար­դեն գոր­ծում էր հա­տուկ դրու­թյուն՝ ոչ միայն դպ­րոց­ներն ու բու­հերն են փակ­վել, այլև Մա­տե­նա­դա­րա­նը, թատ­րոն­նե­րը, ցու­ցաս­րահ­նե­րը, մո­լե­րը… Եվ միայն ե­րեկ՝ վա­րա­կա­կիր­նե­րի երկ­րա­չա­փա­կան պրոգ­րե­սիա­յով ա­ճի վտան­գի ա­ռաջ. վեր­ջա­պես սահ­ման­վեց հա­տուկ դրու­թյուն՝ հա­մա­րյա մեկ ա­միս վատ­նե­լուց հե­տո, երբ դո­փում էինք պա­րա­ցե­տա­մոլ, դի­մակ­ներ, ալ­կո­գել շր­ջագ­ծում: Իշ­խա­նու­թյու­նը զբաղ­ված էր հան­րաք­վեով՝ չգի­տակ­ցե­լով, որ ոչ մի հան­րաք­վե մեկ մար­դու կյանք չար­ժի:
30 վա­րա­կա­կիր­ներ պի­տի ի հայտ գա­յին, որ վա­րա­կի վտան­գա­վո­րու­թյունն ըն­կալ­վեր, ու գու­ցե չըն­կալ­վեր էլ, ե­թե վար­չա­պետն ան­մի­ջա­կա­նո­րեն չհայ­տն­վեր թի­րա­խում: ՈՒ այս պայ­ման­նե­րում էլ դեռ բա­նա­վի­ճում էին՝ Սահ­մա­նադ­րու­թյու­նը հա­տուկ դրու­թյուն սահ­մա­նե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն չի՞ տա­լիս, թե՞ տա­լիս է: Կար­ծես մար­դիկ են օ­րենք­նե­րի հա­մար, ոչ թե օ­րենք­նե­րը՝ մարդ­կանց: Այս քա­ղա­քա­կան թեթևամ­տու­թյու­նը ա­նուն չու­նի: Ռու­սաս­տա­նը չի հե­տաձ­գում իր հան­րաք­վեն, մենք էլ չենք հե­տաձ­գի՝ մտայ­նու­թյու­նը ա­նուն չու­նի:
Ամ­բողջ աշ­խար­հում տն­տե­սա­կան ճգ­նա­ժա­մի ուր­վա­կանն է շր­ջում, ոչ ոք չի կա­րող ա­սել՝ քա­նի եր­կիր ռե­ցե­սիա ու դե­ֆոլտ կհայ­տա­րա­րի, իր եր­կու սահ­ման­նե­րը փա­կած Հա­յաս­տա­նում ի՞նչ կկա­տար­վի, բեռ­նա­փո­խադ­րում­նե­րը ինչ­քա՞ն կտևեն, մեկ ամս­վա մթեր­քը բա­վա­րա՞ր է: Մենք դեռ չենք գի­տակ­ցել՝ ինչ է նշա­նա­կում ՊԱՆ­ԴԵ­ՄԻԱ: COVID-19-ը մեզ հա­մար Կա­նա­դա­յի վար­չա­պե­տի կինն էր, Իս­պա­նիա­յի վար­չա­պե­տի կի­նը, Մեծ Բրի­տա­նիա­յի ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րը… Չի­նաս­տա­նը, Ի­րա­նը, Ի­տա­լիան, Ֆրան­սիան, Իս­պա­նիան, բայց ոչ մենք: Ոչ մեր եր­կի­րը, ոչ մեր պե­տու­թյու­նը: Բայց ոչ պա­տա­րագ­նե­րի դա­դա­րե­ցում, բայց ոչ հան­րաք­վեի հե­տաձ­գում, բայց ոչ հա­տուկ դրու­թյուն: Պե­տու­թյան ամ­բի­ցիան անձ­նա­կա­նից բարձր է՝ սա պի­տի լի­նի պե­տու­թյան ա­ռա­ջին դեմ­քե­րի ա­ռա­ջին պատ­վի­րա­նը: Աստ­ված ա­ռա­ջին քայ­լի մեջ է, ոչ թե երկ­րորդ­նե­րի հա­վա­տար­մու­թյան: Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցին դեռ փետր­վա­րին պի­տի հայ­տա­րա­րեր, որ Ե­կե­ղե­ցին Աստ­ծու տունն է, բայց Աստ­ծու տուն է մեզ­նից ա­մեն մե­կի սիր­տը։ Պահ­քի շր­ջա­նում, երբ փակ են ե­կե­ղե­ցու խո­րա­նի վա­րա­գույր­նե­րը, երբ վի­րու­սը տա­րած­վել է աշ­խար­հով ու փո­խանց­վում է օ­դա­կա­թի­լա­յին ճա­նա­պար­հով, Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու սպա­սա­վոր­նե­րը կա­ղո­թեն առ Աստ­ված ե­կե­ղե­ցում, իսկ մենք պա­հե­լով հա­մա­կե­ցու­թյան կա­նոն­նե­րը, կմիա­նանք այդ ա­ղոթ­քին մեր տնե­րում։ Եվ՝ ար­գե­լեր պսա­կադ­րու­թյուն­ներն ու կնունք­նե­րը: Հո­վի­վը իր հո­տի բո­լոր ոչ­խար­նե­րի հա­մար է պա­տաս­խա­նա­տու, ա­ռա­ջին հեր­թին՝ քո­սոտ: Տն­տե­սի կի­րա­կին նաև այդ խոր­հուրդն ու­նի: Երբ փակ­վե­ցին Հռո­մի Սուրբ Պետ­րո­սի դռ­նե­րը՝ պա­պի հրա­մա­նով, Հռո­մի քա­ղա­քա­պետն էլ փա­կեց Սուրբ Պետ­րո­սի հրա­պա­րակ բե­րող ճա­նա­պարհ­նե­րը: Այդ պատ­ճա­ռով է Հռո­մը հա­վեր­ժա­կան քա­ղաք: Իսկ Հա­յաս­տա­նը 12 մայ­րա­քա­ղաք է փո­խել: Ա­ռողջ ե­ղեք, խնդ­րեք ՔՊ-ին հայ­տա­րա­րի՝ վա­ղը ա­մառ է:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. Իսկ ընդ­հան­րա­պես կո­րո­նա­վի­րու­սը Հա­յաս­տա­նում՝ հա­կա­ռակ բո­լո­րի, ա­պա­ցու­ցում է, որ չկան սևեր ու սպի­տակ­ներ, չկա իշ­խա­նու­թյուն ու ընդ­դի­մու­թյուն, Աստ­ծո թևի տակ ապ­րում են մար­դիկ, որ ան­պաշտ­պան են վա­րակ­նե­րի ա­ռաջ: ՈՒ միա­սին պի­տի հաղ­թա­հա­րեն պա­տու­հաս­նե­րը: Նաև ի­րենց ներ­սում ծվա­րած: Մենք ա­մեն ին­չում իշ­խա­նու­թյանն ենք մե­ղադ­րում՝ սո­վո­րա­բար, բայց և ո՞վ ա­սաց, որ միայն ջր­հե­ղեղն էր Աստ­ծո պա­տիժ, որ կո­րո­նա­վի­րու­սը նույն դե­րը չի կա­տա­րում: Նոյն էլ չկա, որ տա­պան կա­ռու­ցի: Ինք­նա­մե­կու­սա­նա­լիս՝ մտա­ծեք նաև այդ մա­սին: Աստ­ված ա­մե­նա­զոր է, բայց գոր­ծում է մարդ­կանց մի­ջո­ցով:

Դիտվել է՝ 6937

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Ամերիկա-իրանյան հարաբերությունների թեկուզ չափավոր կարգավորումը Հայաստանի համար շատ կարևոր է

Ամերիկա-իրանյան հարաբերությունների թեկուզ չափավոր կարգավորումը Հայաստանի համար շատ կարևոր է

Դոնալդ Թրամփը նշանակել է Ռոբերտ Ֆ. Քենեդիին իր առողջապահության «նախարար»։ Հիշեցնեմ, որ այս Քենեդի-կրտսերը քովիդային «համավարակի» և դրա անվան տակ մարդու կյանքի համար վտանգավոր սահմանափակումների ամենախիստ քննադատներից էր...

Սոցցանցային գրառումներ

Ամեն ինչ շատ լավ է, բացի՝ բողոքավոր քաղաքացիներից
Ամեն ինչ շատ լավ է, բացի՝ բողոքավոր քաղաքացիներից

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Ինչո՞ւ ենք մենք հայրենիքը վիրտուալ սիրում
Ինչո՞ւ ենք մենք հայրենիքը վիրտուալ սիրում

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Սե­փա­կա­նաշ­նորհ­ված պետ­բ­յու­ջե
Սե­փա­կա­նաշ­նորհ­ված պետ­բ­յու­ջե
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.