«Էդիթ Պրինտ» հրատարակչությունը բնագրից՝ գերմաներենից, հեղինակային իրավունքով հայերեն է թարգմանում 20-րդ դարի ամենահայտնի հեղինակներից մեկի՝ Էրիխ Մարիա Ռեմարկի ստեղծագործությունները։ Բոլորովին վերջերս լույս տեսան Ռեմարկի երկու՝ «Սև կոթողը» և «Երկինքն ընտրյալներ չունի» վեպերը։ «Էդիթ Պրինտ» հրատարակչության հասարակայնության հետ կապերի պատասխանատու ՌՈԶԱ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ մեզ հետ զրույցում ասաց, որ մինչ այդ ընթերցողին են ներկայացրել մեծանուն գրողի «Երեք ընկեր», «Հաղթական կամար», «Արևմտյան ճակատում նորություն չկա», «Ապրելու ժամանակը և մեռնելու ժամանակը» գործերը։ Շատ շուտով լույս կտեսնի «Լիսաբոնի գիշերը» վեպը։
-Ռեմարկից նոր թարգմանություններ, նաև հայերեն չթարգմանված գործեր եք ներկայացնում։ Ո՞ր դեպքում է առավել մեծ ընթերցողական պահանջարկը։
-Ռեմարկն այն գրողներից է, որի գրականությունը մեծ պահանջարկ և հետաքրքրություն է վայելում՝ անկախ ժամանակաշրջանից։ Մեր ընթերցողները հետաքրքրվում են նրա բոլոր գործերով, այս պահին ամենաշատը վաճառվում են «Երեք ընկեր», «Հաղթական կամար», «Ապրելու ժամանակը և մեռնելու ժամանակը» վեպերը։
-Ռեմարկյան նախորդ հրատարակությունները գրաքննվա՞ծ են, կրճատումներ կա՞ն։
-Խորհրդային տարիներին Ռեմարկի ստեղծագործությունները թարգմանվել են ոչ գերմաներենից, այլ միջնորդ լեզվից՝ ռուսերենից։ Բնականաբար, այդ շրջանում թարգմանությունները գրաքննության են ենթարկվել, տասնյակ էջեր կրճատվել են, և, ըստ էության, ընթերցողն այդ թարգմանություններով չէր կարող բացահայտել ռեմարկյան աշխարհն իր ողջ գեղեցկությամբ։ Մեր թարգմանիչները, կարծում եմ, ֆանտաստիկ աշխատանք են անում։
-«Սև կոթողի» մասին ի՞նչ կասեք։
-Ռեմարկն այս վեպը գրել է իր կյանքի ամենաբարդ շրջանում. նա տառապում էր Մենյերի հիվանդությամբ, որը, ըստ բժշկական գրականության, արտահայտվում է գլխապտույտի նոպաներով, ականջում աղմուկի զգացողությամբ, լսողության միակողմանի թուլացումով, սրտխառնոցով, փսխումով և հավասարակշռության խանգարումով։ Սակայն Ռեմարկը չի դադարեցրել վեպի վրա աշխատանքը։ Պետք է ասել, որ գրքի որոշ իրադարձություններ ինքնակենսագրական են։ Ռեմարկը, ինչպես և գրքի գլխավոր հերոսը, երգեհոն է նվագել՝ լրացուցիչ գումար աշխատելու նպատակով։ Ռեմարկն այդ շրջանում հետևում էր հոգեբուժարանում բուժվողներին, կատարում գրառումներ, նոթեր։ Ինչպես և իր գրքի հերոսը, այնպես էլ Ռեմարկը լրագրող աշխատելու առաջարկ է ստացել, և այլն։
-Ինչի՞ մասին է վեպը։
-1956 թվականին գրված այս վեպը ներկայացնում է Գերմանիան 1920-ական թվականների սկզբին։ Այդ ժամանակահատվածը հայտնի էր հիպերինֆլյացիայով և աճող նացիոնալիզմով։ Գրքի գլխավոր հերոսը՝ Լյուդվիգը, Առաջին աշխարհամարտի վետերաններից է: Նա ողջ կյանքում ձգտել է բանաստեղծ դառնալ, բայց աշխատում է ընկերոջ՝ Ջորջի փոքր կազմակերպությունում, որը զբաղվում է գերեզմանաքարեր մշակելով: Նա սիրահարվում է գեղեցիկ, բայց անհանգիստ բնավորությամբ Իզաբելին՝ հույսով, որ վերջինս կազատի իրեն պատերազմից հյուծված աշխարհում իմաստ գտնելու իր մոլուցքից: «Սև կոթողը» թարգմանել է Աննա Ռոստոմյանը, մեր հրատարակած ռեմարկյան մնացած գործերի թարգմանիչը Վանուհի Բաղմանյանն է։
-Գրքում պատկերված է պարտված Գերմանիան՝ հինգ միլիոն գործազուրկներով, տատանվող տնտեսությամբ, գնաճով... Հետպատերազմական Գերմանիայի նկարագրում քաղաքական շեշտադրումներ կան։ Ի՞նչ արձագանք է գտել գիրքը ժամանակին։
-Քննադատները պնդում են, որ «Սև կոթողը» բավականին բարդ ստեղծագործություն է, անհրաժեշտ է այն կարդալ շատ ուշադիր: Այս վեպը միանշանակ չի ընդունվել։ Շատերը կարծում էին, որ հեղինակը հաճախ է լիրիկական զեղումներ կատարում, շեղվում պատումից։ Օրինակ, ավելորդ էին համարում Ռեմարկի մտքերը Աստծո և կյանքի իմաստի մասին։ Մյուս կողմից, շատերի կարծիքով, վեպում սյուժեի դինամիկայի պակաս կար: Միևնույն ժամանակ, քննադատները չէին կարող չնկատել, որ վեպում պատմական համայնապատկերն այնքան լավ է նկարագրված, որ գործը կարելի է կարդալ ոչ միայն որպես գեղարվեստական ստեղծագործություն, այլև պատմական ժամանակագրություն։
-Շիզոֆրենիայով տառապող հերոսուհին նախատիպ ունի՞։
-Գլխավոր հերոսի նախատիպը հենց Ռեմարկն է, ինչ վերաբերում է շիզոֆրենիայով տառապող հերոսուհուն, փորձել եմ գտնել այդ հարցի պատասախանը, բայց չի հաջողվել։ Կարող եմ ասել, որ Ռեմարկը «Սև կոթողը» և «Ապրելու ժամանակը և մեռնելու ժամանակը» ձոնել է հանրահայտ դերասանուհի Փոլեթ Գոդարին, ում հետ ամուսնացած է եղել։
-Պատահական չէ, որ Լյուդվիգը՝ գլխավոր հերոսը, սիրում է իրական կյանքի հետ կապ չունեցող այդ աղջկան՝ Ժնևիև Թերհովեն, նույն ինքը՝ Իզաբել։
-Հոգեկան հիվանդություն ունեցող աղջիկը վեպում հանդես է գալիս երկու տարբեր անուններ ունեցող կերպարներով։ Որոշ քննադատների կարծիքով՝ նրա կերպարը խորհրդանշական է։ Աղջկա հիվանդության պատճառը միակողմանի սերն էր: Հուսահատությունից աղջկա անհատականությունը բաժանվել էր երկու մասի: Ըստ հոգեբույժների ՝ այս երևույթը բնորոշ է այն մարդկանց, որոնք լուրջ հոգեբանական տրավմա են ապրել: Սակայն հերոսուհու հիվանդությունը կարելի է դիտարկել ավելի գլոբալ մասշտաբով: Աղջիկը փորձում է հեռանալ ոչ միայն անձնական խնդիրներից, այլև իրականությունից։ Այդ դարաշրջանի շատ գրողների բնորոշ են սյուժեները, երբ գլխավոր հերոսները տարբեր կերպ փորձում են փախչել դառը իրականությունից:
-Ի դեպ, պատերազմական թեմաները կարծես սկսել են մեծ պահանջարկ ունենալ աշխարհում, ինչո՞վ է սա պայմանավորված։ Վերանայու՞մ են պատմությունը, գուցե փորձում դասեր քաղել կամ ընդհանուր եզրեր տեսնել այս կատարվող աշխարհաքաղաքական զարգացումների հետ։
-Դա էլ կա։ Մյուս կողմից, կարդալով պատերազմի մասին, սկսում ես ավելի գնահատել ու սիրել կյանքը, վերարժևորում ես ունեցածդ։
-Մեկուսացման օրերը ինչպե՞ս են անդրադառնում գրահրատարակչական գործի վրա։
-Սկզբնական շրջանում՝ մարտ-ապրիլ ամիսներին, մարդիկ նամակներ էին գրում, զանգահարում, գրքեր էին պատվիրում։ Վերջին շրջանում ակտիվությունը նվազել է, վաճառքը՝ պակասել։ Պատճառներից մեկն էլ գրքերն անօրինական ճանապարհով տարածելու սովորույթն է։ Հատկապես մեկուսացման օրերին մարդիկ PDF, վատ սկանավորված եղանակով տարածում էին հեղինակային իրավունքով պաշտպանված գրքեր։ Ինչպես գիտեք, «Էդիթ Պրինտի» նախաձեռնությամբ հայաստանյան հրատարակիչները միավորվեցին և սկսեցին պայքարել անօրինական տարածումների դեմ։ «Մի՛ սպանիր վաղվա գիրքը» արշավը, բացատրական աշխատանքները մի փոքր մեղմել են խնդիրը։
-Ի՞նչ նոր գրքեր եք պատրաստվում ներկայացնելու ընթերցողին։
-Շարունակում ենք ընթերցողին ներկայացնել դետեկտիվի թագուհի Ագաթա Քրիստիի գործերը, շուտով բնագրային թարգմանությամբ առաջին անգամ լույս կտեսնի «Սպանություն «Արևելյան ճեպընթացում» գործը։ Առաջիկայում կլինեն նաև մոտիվացիոն, բիզնես գրքեր, մանուկների համար նախատեսված գրականություն։
Զրույցը՝
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ