Սերը մարդու հոգին բժշկում է, իսկ ատելությունը` կործանում

Սբ Եփրեմ Ասորին նշում է` ինչպես բոլոր առաքինություններից վեր սերն է, այդպես էլ բոլոր մեղքերից առավել ծանրը եղբորն ատելն է, քանի որ իր եղբորն ատողը մարդասպան է, ինչպես առաքյալն է նշում (Ա Հովհ. 3.15): Ով իր եղբորն ատում է, նա նաև հենց Աստծուն է ատում:

Եթե սատանան մեզ ատելություն ներշնչի, կյանքի ապաքինումը մեզ համար սերը կլինի:

Ատելությունը չի հանդուրժում դատողություն և ուսուցում, ընդհակառակը, շտապում է մեղք գործել և կործանել:

Հոգևոր պտուղների մեջ երրորդը` խաղաղությունն է (Գաղ. 5.22), բայց ապրում ենք մի աշխարհում, որտեղ միմյանց նկատմամբ թշնամությունն է տիրում:

Շատ սուրբ հայրեր նշում են, որ խաղաղությունը հոգևոր խոնարհության և հնազանդության պտուղն է: Եթե չենք հնազանդվում Հիսուս Քրիստոսին, ապա ներքին և արտաքին թշնամություն ու ագրեսիա է տիրում: Իսկ եթե հնազանդվում ենք Քրիստոսին, այդժամ թե´ մեր ներսում, թե´ մեր շրջապատում խաղաղություն է տիրում: Եվ մենք պետք է ձգտենք այդ հոգևոր խաղաղությանը, սիրով ու բարությամբ գոյակցությանը:

Չկա ավելի մեծ երջանկություն, քան սրտում սեր, խաղաղություն, խնդություն, բարու պահպանումն ունենալը, և չկա ավելի մեծ դժբախտություն, քան սրտում ատելություն, չարություն, հիշաչարություն և եսասիրություն պահպանելը, երբ հատկապես հիշաչարությունն ու ատելությունը բազմապատկում են հոգու տառապանքները:

Պատրաստեց Հովհաննես սարկավագ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆԸ

Գայանե ՊՈՂՈՍՅԱՆԻ ՖԲ էջից

Մեկնաբանություններ