ՈՒ դեռ հավատու՞մ են այս մարդուն

2020 թվականի նոյեմբերի 10-ին հայրենի Քարվաճառի ու Բերձորի լեռները գրչով հանձնող մարդուն անվանել եմ դավաճան։

Հետո ինքը ձեզ 2021 թվականին խաբել է ու ասել, որ հետ է բերելու Հադրութն ու Շուշին, բայց «հանգամանքների» բերումով 2023 թվականի սեպտեմբերի 19-ին հրաման չի տվել բանակին պաշտպանել անգամ մնացած՝ չընկած հատվածներում սպանվող հայրենակիցներին։

Հետո ասել է՝ եկեք Արարատը հանենք մեր մտքերից, ապրենք նրանով, ինչ ունենք, օրինակ՝ Արագածով, ու Արագածի նկարը փակցրել է իր ընդունարանում՝ միտք հղելով, որ մենք վերջապես պետք է հաշտվենք մեր հարևանների հետ։

Հետո ասել է, որ մենք որոշեցինք վերջապես նորմալ գծված սահման ունենալ, ու հետ է քաշել զորքերը Տավուշի որոշ հատվածներից՝ փոխարենը չստանալով ոչ մի փոխադարձ զիջում։

Ձեզնից շատերը դեռ հավատում են այս մարդուն։

Հավատացողներին թվում է թե ակնհայտ է, որ այս մարդը պատերազմից հետո փորձում է իսկապես խաղաղություն ստանալ ու ամեն կերպ խուսափում և փրկում է մեզ վերահաս ավերից՝ զուգահեռ փորձելով Հայաստանը տանել դեպի արևմտյան քաղաքակրթություն։

Բայց այդ մարդկանց միայն թվում է:

Պարզագույն ճշմարտությունններ կան.

1. Ստողը էլի կստի:

2. Խաղաղություն ես ուզում, պատրաստվիր պատերազմի:

3. Քաղաքակրթություններին ինտեգրվում են քաղաքակրթության փոփոխությամբ, ոչ թե դիմելով ու խնդրելով։ Մեր երկրում խոշոր հանցագործը շարունակում է անպատիժ մնալ։

Գեղամ Օհանյան

Մեկնաբանություններ