Քարտեզներ է, որ սփռում ենք համացանցով մեկ: Ի՞նչ խոսք, դրանք առարկայական ապացույցներ են մեր երկրի իրական սահմանների: Դա գիտենք և՛ մենք, և՛ աշխարհը, և՛ թուրքն այդ աշխարհում: Բայց, միևնույնն է, այդ բոլոր քարտեզներն իրավական ապացույցներ չեն լինի, քանի դեռ Հայաստան ներկայացնող անձը դրանցից ոչ մեկը կադաստրի վկայական չի համարում: Իսկ այդ անձը կա՛մ երկրի ղեկավարը պիտի լինի, կա՛մ հայությունը: Ո՛չ մեկն ունենք, ո՛չ մյուսը: Այո՛, հայություն էլ չունենք, որովհետև հայությունը համայն հայերի մեխանիկական գումարը չէ: Դա հայության մարմինն է միայն, որ ենթակա է քայքայման: Բրուտը կճուճ պատրաստելու վերջում շունչ է փչում կճուճի մեջ. դրանով` շնչավորմամբ է ավարտվում կճուճի պատրաստվածությունը: Հայկական ամբողջությունը հայության վերաճելու շնչավորման է կարոտ:
Դավիթ Գյուլզադյան