Երևանում ամեն երկրորդ քայլին մի դեղատուն է ու մի բանկ: Դեղատների առատությունը պարզ է, դրսից բերում, մեկին տասը եկամտով վաճառում են հիվանդ ժողովրդին, ըստ որում, համաշխարհային գներից արդեն մի քանի անգամ բարձր:
Իսկ ինչո՞վ է պայմանավորված բանկերի էս աննորմալ առատությունը: Չէ՞ որ երկրում ոչ մի տնտեսական-արտադրական ակտիվություն չկա, ներ են կրում ապրանքը, ծախում ներկրած փողով, ու այս ցիկլը շարունակվում է:
Ոնց հասկանում եմ՝ բանկը հենց այն օղակն է, որով մի կողմից փող է տրվում դեռ որ անկախ միամիտներին ստրկացնելու նպատակով, ինչպես նաև փողն է հավաքվում՝ ավելցուկը երկրից դուրս տանելու ու վերը նկարագրած ցիկլը ապահովելու համար:
Էսպես ասեմ՝ հայկական բանկը ոչ մի կապ չունի իրական բանկի հետ, այն ընդամենը հայկական «կոնցլագերի» արտաքին կապերի միջնորդն է, առանց որի «կոնցլագերը» չի կարող գործել:
Արա Հարությունյան