Թագավորության կեսը

Էսօր Վաղոն հերիք չի ամեն օրվա պես նամռոտած էր, դեռ քթի տակ էլ ինչ-որ սարսափելի բաներ էր գռմռում:

Որքան հասկացա՝ բռնության կոչեր էր գռմռում:

- Էլի նոր բան ե՞ս իմացել, Վաղո:

- Ոչ մի բան էլ չեմ իմացել: Ասի՝ մի քիչ Թումանյան կարդամ՝ խաղաղվեմ, էն էլ ներվերս ավելի տակնուվրա էղան:

- Ի՞նչ էիր կարդում որ:

- Հիշու՞մ ես, որ թագավորն ասում ա՝ ով էնպիսի սուտ ասի, որ ես հավատամ, թագավորությանս կեսը կտամ իրան:

- Լավ եմ հիշում:

- ՈՒրեմն կարդում էի ու աչքիս առաջ ցցվում էր ամենամեծ փչան-սուտասան-մուտիլովչիկը: ՈՒ ինչքան շատ էր ցցվում՝ էնքան ավելի էի կատաղում:

- Ա՛յ մարդ, դու դրան նոր պիտի ճանաչե՞ս, ինչի՞ ես ներվերդ քայքայում:

- Ախր դրա ստերին բոլորը հավատում են, բայց մեկ ա՝ թագավորության կեսը իրանն ա:

- Բայց ինչու՞ կեսը:

- Որովհետև մյուս կեսը ծախել ա:

Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ