Սա սովորական համաճարակ չէր. պատվաստվել ես, թե՝ չէ, քովիդից հետո ում հարցնում եմ, բոլորի մոտ միջին ու ծանր խնդիրներ են առաջ եկել՝ ուշադրության խանգարում, մոռացկոտություն, թուլություն, ապատիա, քնկոտություն, ալերգիկ երևույթներ, սրտի և երիկամի անբավարարություն, ճնշման վտանգավոր տատանումներ, հոդային առկա ցավեր՝ ոտքի թաթից մինչև կոնք և ուսագոտի, գլխացավեր ու գլխապտույտներ... Ամենավտանգավորը՝ բոլորի մոտ, ասես կորել է ապրելու, ինչ-որ բան ծրագրելու, իրար տեսնելու, նախկինի պես սիրտ-սրտի զրուցելու, իրար լսելու ցանկությունը: ՈՒղղակի ապրում ենք, քանի որ չենք կարող չապրել:
Տնից-տեղից հեռու՝ շատացել են ինֆարկտները, անսպասելի առաջ եկած քաղցկեղից մահվան դեպքերը, ինքնասպանությունները, մելանխոլիան, ագրեսիան, դեպրեսիաները...
Սա կարող է լինել նաև երկրի վարած անհուսալի քաղաքականության հետևանք, բայց որ այս քաղաքականությունն ու քովիդը սերտ կապ ունեին իրար հետ, հաստատ է. մեկը մյուսի բնականոն շարունակությունն է, կամ՝ համատեղ թերապիա:
Սիոնները շատ լուրջ աշխատել ու շարունակում են աշխատել մեզ վրա, մնում եմ այն կարծիքին, որ հայերիս վրա առավել մեծ ջանասիրությամբ են աշխատում:
Ես որ չեմ ճանաչում մարդկանց, որոնց ճանաչել եմ երեք-չորս տարի առաջ:
Համատարած մեզ իրարից բաժանել, տիրում են:
Ազգը հիվանդացրել են, նախքան մեզ բնաջնջելը, մեր տարածքը մեզանից ազատելը՝ թուրքի ձեռքով:
Սա նման է այն լեթարգիական քնին, որից շատ ես ուզում արթնանալ, բայց չես կարողանում:
Միայն մեծ ջանքերի գնով, թերևս, կարողանանք դուրս գալ այս վիճակից՝ ինքներս մեր մազերից բռնելով ու մեզ դուրս քաշելով մի քանի ուղղություններով մեզ վրա գրոհած՝ կենաց-մահու մահաբեր, կլանող ճահճից, որը միանշանակ նիկոլ անունն է կրում, նրանով են գործում մեզ վրա:
Վերջին հինգ տարում աննախադեպ փորձությունների ենք ենթարկվել, ու շարունակում են ենթարկել քարի պես պինդ ու առողջ ազգին:
Այսքան էլ որ կանք՝ էլի կեցցե մեզ, հզոր ենք:
Չափազանցություն չթվա՝ ողջ աշխարհն ասես մեզ վրա է հարձակվել, հսկա գերտերություններին ասես հուզում է միայն մեկ հարց՝ մեր մի քանի հազար քառակուսի կիլոմետրը մեզանից խլելն ու, առայժմ պայմանական, թուրքին հանձնելը:
Մնում է մեր պատմությունը լավ ուսումնասիրենք, ապավինենք նրան ու ճանաչենք մեզ, չմոռանանք, որ ՀԱՅ ենք:
Գոնե՝ առայժմ այսքանը:
Սուսաննա Բաբաջանյան