Լսում, կարդում, դիտում և զարմանում եմ մերօրյա քաղաքական ու այլազան «վերլուծաբանների», ազգային, քաղաքական գործիչների վրա, երբ բարբաջում են ինքնիշխանության կորստի, Ռուսաստանին կամակատար լինելու, վասալային կարգավիճակի մասին:
Լավ, ինչո՞վ են մտածում այս մարդիկ, ինչքա՞ն կարելի է մարդկանց զգացմունքների հետ խաղալ, մոլորեցնել, նրանց կրթական մակարդակը, չիմանալն օգտագործել իրենց քաղաքական, անձնական և այլ երկրներին իրենց ծախվածությանը ծառայեցնելու նպատակներով:
Ի՞նչ պետք է անի Հայաստանը, որը մի սովորական քաղաքի բնակչություն ունի, որի տարածքը կարելի է երեք-չորս ժամում ծայրից-ծայր հանգիստ անցնել, որը շրջապատված է թշնամական երկրներով, գտնվում է գրեթե պատերազմական վիճակում, որի բյուջեն տասնապատիկ քիչ է հայտնի ֆուտբոլային թիմերի բյուջեից, որն ունի տնտեսական, սոցիալական լուրջ պրոբլեմներ և արցախյան հիմնախնդիր: Եվ վերջապես, սեպի նման խրված է պանթուրքիստների, պանիսլամիստների կոկորդում:
Ո՞վ է անկախ: Իհարկե ոչ մեկը:
Ձեր եվրոպական երկրները` նույնիսկ Գերմանիան իր հզոր տնտեսությամբ անկախ չի: Բոլորը կախված են Միացյալ Նահանգներից ու պարում են նրա դուդուկի տակ: ԱՄՆ-ը Քաջ Նազարի գյադեքի նման ոնց ասեք, որ կողմն ասեք տշում է նրանց: Ինչի՞ մասին է խոսքը: Էշի նման ենթարկվեցին Միացյալ Նահանգներին ու խրվեցին ուկրաինական խոզի ճարպով, սխտորով, պղպեղով լցված տակառի մեջ, ներքաշվեցին Ռուսաստանի հետ անմտածված և անհեռանկար արկածախնդրության մեջ:
Դա էլ նրանց անհեռատեսությունից էր, եթե խելք ունենային, ապա Ռուսաստանին այլ կերպ կտիրեին` խորամանկությամբ: Անծայրածիր երկիր էր, լիքը օգտակար հանածոներով, էժան աշխատուժով, հատուկ ծրագիր մշակեին և իրենց արդյունաբերական ֆիրմաներով «լցնեին» Ռուսաստանը, այդ երկրի տնտեսությունը, կաշառակեր չինովնիկներն ու քաղաքական գործիչները կախվածության մեջ կգտնվեին իրենց կապիտալից:
Ի՞նչ ստացան: Ճիշտ եք, երեք մատի կոմբինացիա, ցցած միջնամատ, հսկայական ֆինանսկան կորուստներ:
Իսկ դու՞ք` Հայաստանն անկախ չի, ինքնիշխան չի, Հայաստանում ռուսական ռազմաբազա կա: Ամբողջ Գերմանիան, ինչո՞ւ չէ, ամբողջ Եվրոպան, ամեն քայլափոխի ամերիկյան ռազմաբազաներ են: Եթե ուզում եք իմանալ, ապա նույնիսկ ԱՄՆ-ը անկախ չի: Դուք ուղղակի ժողովրդին եք թունավորում, օգտագործում ձեր նպատակների համար:
Սթափվեք ու սթրվեք ձեր տեղերում և խոսեք ավելի լուրջ բաներից: Եթե չեք կարողանում անշահախնդիր օգնել, ապա գոնե լուռ մնացեք, որովհետև վաղ թե ուշ պատռվում է ձեր դիմակը իր այլանդակ հետևանքներով հանդերձ: